Αυτό ήταν! Τελείωσε! Τέλος!

Ν. Φάρατζ: Αυτό ήταν λοιπόν, η τελευταία συζήτηση, στο τέλος του δρόμου. Ένα πολιτικό πείραμα 47 ετών, με το οποίο οι Βρετανοί δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένοι. Η μητέρα και ο πατέρας μου συμφώνησαν για μια κοινή αγορά. Όχι για πολιτική ένωση, όχι για κοινές σημαίες, ύμνους, προέδρους, και τώρα θέλετε μέχρι και δικό σας στρατό!

Για μένα, ήταν 27 χρόνια εκστρατείας και 20 χρόνια, εδώ, σ’ αυτό το κοινοβούλιο. Δεν είμαι πολύ ευχαριστημένος με τη συμφωνία που ψηφίσαμε απόψε. Αλλά, ο Μπόρις ήταν πολύ τολμηρός τους τελευταίους μήνες και, κ. Βαν ντερ Λέιν, το ξεκαθάρισε, μας υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρχουν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού. Και, σ’ αυτή τη βάση, του εύχομαι κάθε επιτυχία, στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων. Ειλικρινά.

Αλλά, το πιο σημαντικό είναι αυτό: Αυτό που θα γίνει στις 11:00 μ.μ. την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020 είναι το σημείο χωρίς επιστροφή. Όταν θα φύγουμε, δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουμε και όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Φεύγουμε. Θα έχουμε φύγει. Και αυτό είναι το αποκορύφωμα των πολιτικών μου φιλοδοξιών.

Ήρθα εδώ, όπως είπα και πριν, όλοι το βρήκατε αυτό πολύ αστείο, αλλά σταματήσατε να γελάτε το 2016. Η άποψή μου όμως για την Ευρώπη άλλαξε απ’ όταν μπήκα. Το 2005 είδα το Σύνταγμα που γράφτηκε από τον Ζισκάρ και άλλους. Είδα να το απορρίπτουν οι Γάλλοι με δημοψήφισμα. Είδα να το απορρίπτουν οι Ολλανδοί με δημοψήφισμα. Και είδα εσάς, σ’ αυτούς τους θεσμούς, να τους αγνοείτε. Να το επαναφέρετε ως Συνθήκη της Λισαβόνας και να κομπάζετε που μπορέσατε να το περάσετε χωρίς δημοψηφίσματα. Οι Ιρλανδοί ψήφισαν και είπαν όχι και τους αναγκάσατε να ξαναψηφίσουν. Είστε πολύ καλοί στο να βάζετε τον κόσμο να ξαναψηφίζει, αλλά εμείς αποδείξαμε ότι ο Βρετανικός λαός είναι πολύ μεγάλος για να τον εκφοβίσετε, ευτυχώς. Έτσι έγινα αντίπαλος του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

Θέλω το Brexit να γίνει το έναυσμα μιας συζήτησης στην Ευρώπη: τι θέλουμε από την Ευρώπη; Αν θέλουμε εμπόριο, φιλία, συνεργασία, αμοιβαιότητα, δεν χρειαζόμαστε Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν χρειαζόμαστε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν χρειαζόμαστε όλους αυτούς τους θεσμούς και όλη αυτή την εξουσία. Και σας το ορκίζομαι, και το UKIP και το κόμμα BREXIT αγαπάμε την Ευρώπη, αλλά μισούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι τόσο απλό.

Ελπίζω, λοιπόν, αυτή να είναι η αρχή του τέλους γι’ αυτό το εγχείρημα. Είναι ένα κακό εγχείρημα. Δεν είναι απλώς μη δημοκρατικό, είναι αντι-δημοκρατικό. Και αυτό μπαίνει στην πρώτη γραμμή. Δίνει σε ανθρώπους εξουσία, χωρίς καταλογισμό ευθυνών. Άνθρωποι που δεν μπορούν να καταστούν υπόλογοι από το εκλογικό σώμα. Αυτή είναι μια απαράδεκτη δομή.

Μια ιστορική μάχη εκτυλίσσεται στη Δύση, στην Ευρώπη, την Αμερική και αλλού. Είναι η παγκοσμιοποίηση εναντίον του λαϊκισμού. Και μπορεί εσείς να απεχθάνεστε τον λαϊκισμό, αλλά θα σας πω κάτι αστείο: γίνεται πολύ λαοφιλής! Και έχει πολλά πλεονεκτήματα! Όχι άλλες οικονομικές εισφορές! Όχι άλλο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο! Όχι άλλες κοινές αλιευτικές πολιτικές! Όχι άλλη υποτιμητική αντιμετώπιση! Όχι άλλος εκφοβισμός! Όχι άλλο Γκυ Βερχόφσταντ! Γιατί να μη μας αρέσει;

Ξέρουμε ότι θα σας λείψουμε. Ξέρω ότι θέλετε να απαγορεύσετε τις εθνικές μας σημαίες, αλλά θα τις σηκώσουμε για αντίο και ελπίζουμε στο μέλλον να συνεργαστούμε μαζί σας, ως κυρίαρχο… [κλείσιμο μικροφώνου]

Πρόεδρος: Αν παραβιάζετε τους κανόνες, κόβεστε. Παρακαλώ, αποσύρετε τις σημαίες.

Φάρατζ: Αυτό ήταν! Τελείωσε! Τέλος!

Αυτό ήταν! Τελείωσε! Τέλος!