Στο ΕΛΑΜ, φαίνεται πως δεν είναι όλοι ενθουσιασμένοι με τη «διεύρυνση».
Η αποχώρηση του Βαγγέλη Τσαγγαρίδη, έστω και χωρίς φασαρία, άνοιξε ξανά τη συζήτηση που κανείς δεν θέλει να κάνει φωναχτά: μήπως κάποιοι νεοεισερχόμενοι βλέπουν το κόμμα όχι ως ιδεολογία, αλλά ως ευκαιρία;

Ο Χρίστος Χρίστου το ξέρει. Και φρόντισε να στείλει μήνυμα προς τα μέσα και προς τα έξω: «Η συντριπτική πλειοψηφία» του ψηφοδελτίου είναι καθαρά ΕΛΑΜίτες. Οι υπόλοιποι, λίγοι και… επιλεγμένοι. Όποιος θέλει, είναι ευπρόσδεκτος — αλλά πρώτα να ασπαστεί την ιδεολογία.

Και ο Τσαγγαρίδης; Δεν «έφυγε» εχθρικά, λέει η ηγεσία. Όμως, τον ήξεραν όλοι μέσα στο κόμμα. Και τον άκουγαν. Οπότε, η δημόσια διαφωνία του, έστω και ήπια, έδωσε πάτημα σε κάποιους να μιλούν ήδη για «ψήφο στους κομματικούς».

Το μήνυμα δεν είναι δύσκολο να αποκωδικοποιηθεί: οι «παλιοί» του ΕΛΑΜ δεν θέλουν να δουν ξανά το έργο με τους «περαστικούς» υποψηφίους που φεύγουν μόλις κλείσουν τα φώτα της κάλπης.
Οι Παπαχαραλάμπους και Χαμπουλλάς, που μπαίνουν στη μάχη των εκλογών, το γνωρίζουν καλά — για να εκλεγούν, πρέπει πρώτα να πείσουν τη βάση ότι δεν είναι «ξένα σώματα».

Στο μεταξύ, το ΕΛΑΜ μεγαλώνει. Και, όπως λένε οι παλιοί, όσο μεγαλώνει ένα κόμμα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να χωρέσουν όλοι στο ίδιο κάδρο χωρίς να σπρωχτούν.
Ίσως γι’ αυτό, για πρώτη φορά, τα εσωκομματικά του ΕΛΑΜ να αποκτήσουν πραγματικό ενδιαφέρον…

Μακιαβέλι