Μπορεί ο Σιζόπουλος να εξαφανίζεται σιγά – σιγά από την πολιτική απαξιωμένος, σφυρίζοντας το τραγούδι «Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμια», εν αναμονή της απόφασης της Γενικής Εισαγγελίας για τις σοβαρές κατηγορίες εναντίον του από την Επιτροπή κατά της Διαφθοράς, ο διάδοχός του Νίκος Αναστασίου προσπαθεί μάταια να αποδείξει ότι είναι πρόεδρος κόμματος ή τουλάχιστον κόμματος υπό διάλυση. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στην πολιτική να μην σε παίρνουν στα σοβαρά είτε γιατί απαξιώθηκες είτε γιατί δεν έχεις την ικανότητα να παίζεις το ρόλο που έτυχε να σου δώσουν.

Πολλοί, ακόμη και αυτοί που διαφωνούσαν, θυμούνται την ΕΔΕΚ άλλων εποχών, η οποία εξέπεμπε ένα άλλο αέρα. Τον αέρα του δυναμισμού και της αγωνιστικότητας.  Τον αέρα του σεβασμού προς τον ιστορικό της ηγέτη Βάσο Λυσσαρίδη και όχι τον αέρα της δυσωδίας και της πτωμαϊνης που εκπέμπει τα τελευταία χρόνια, λόγω των χειρισμών του Σιζόπουλου και της γραφικής κουστωδίας του.

Ο Σιζόπουλος απέτυχε και φεύγει, αφήνοντας πίσω του ένα αρνητικό κεφάλαιο για την πολιτική αλλά και για την ίδια τη ΕΔΕΚ που την έφερε στα πρόθυρα διάλυσης. Ο άλλος, ο Αναστασίου, που ο μέσος πολίτης δεν ξεχωρίζει αν βλέπει πρόεδρο κόμματος ή κάτι άλλο στην τηλεόραση, δεν κατάλαβε ακόμη ότι δεν είναι γι’ αυτόν τον ρόλο; Όχι γιατί δεν είναι τόσο καλός όσο νομίζει αλλά γιατί δεν κατάλαβε ότι ο Σιζόπουλος την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια για να μην είναι πρόεδρος υπό κατηγορία και τον έβαλε στην καρέκλα που καθόταν κάποτε ο Βάσος Λυσσαρίδης για να ελέγχει το κόμμα από το παρασκήνιο και μετά να του φορτώσει και τη διάλυση της ΕΔΕΚ.

Σίγουρα θα τρίζουν τα κόκκαλα του αείμνηστου Βάσου Λυσσαρίδη, βλέποντας το κόμμα του σε αυτά τα χάλια. Εμείς πάντως δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε αν αυτή η κατάσταση είναι τραγωδία ή κωμωδία. Το σίγουρο είναι ότι ο Σιζόπουλος έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Μορφάκης Σολωμονίδης, το Golden Fat Boy της ΕΔΕΚ, τον δεύτερο αντρικό ρόλο και το ρόλο του κομπάρσου ο Νίκος Αναστασίου. Όλοι τους αξιολύπητοι.

ΕΔΕΚΙΤΗΣ