Δεν βρέχει στο ΑΚΕΛ…

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην πολιτική ζωή του τόπου. Ούτε η κατρακύλα των παραδοσιακών κομμάτων, ούτε και το γεγονός ότι η ΑΡΙΣΤΕΡΑ στη χώρα μας δεν έχει πλέον κανένα μα κανένα λαϊκό έρεισμα…

Η στάση του ΑΚΕΛ στα εθνικά ζητήματα, στο Κυπριακό καθώς και στις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης (με την πολιτική δώστε γη και ύδωρ) ολοκληρώθηκε τις προηγούμενες μέρες με την απόφαση της Εζεκία να διεκδικήσουν (όχι αύξηση συντάξεων ή μισθών, όχι δίκαιη λύση στο ΚΥΠΡΙΑΚΟ) μνημείο στους αγνοούμενους της Τουρκοκυπριακής ανταρσίας.

Ναι, καλά διαβάσατε. Τη στιγμή που οι Ελληνοκύπριοι βρίσκουμε ομαδικούς τάφους, τη στιγμή που τα παιδιά θάβουν γονείς 51 χρόνια μετά και τη στιγμή  που η αδιαλλαξία των κατοχικών ηγετών χτυπάει κόκκινο, στο ΑΚΕΛ επιδιώκουν να εξισώσουν τις φρικαλεότητες των Τούρκων και των Τουρκοκυπρίων που έλαβαν χώρα το 1974 με τις δικοινοτικές ταραχές που ξεκίνησαν από την ανταρσία της μειονότητας του 18%.

Πλέον, δεν μαζεύονται σύννεφα, ούτε και βρέχει στην Εζεκία. Κάτι άλλο συμβαίνει με όλα αυτά τα σταγονίδια που πέφτουν στα γραφεία του ΑΚΕΛ…

Η πολιτική της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ουδέποτε ήταν πατριωτική και ουδέποτε στήριξε τα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτό το ξέραμε πολύ καλά. Αλλά να φτάσουν και σε τέτοιο σημείο η αλήθεια είναι ότι δεν το περιμέναμε.

Φαίνεται ότι στο ΑΚΕΛ έχουν αλλεργία στην πρωτιά, αφού μόλις είδαν ότι ανέβηκαν στην πρώτη θέση, φρόντισαν να πέσουν και πάλι στα τάρταρα…

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ