Τουφάν Δεν μπορείτε να μας κάνετε να αγαπήσουμε τον Ερντογάν!

του Σενέρ Λεβέντ

Το πιο μεγάλο γεγονός αυτής της προεκλογικής εκστρατείας ήταν το χειροκρότημα του Τουφάν Ερχουρμάν προς τον υποστηρικτή του Ταγίπ Ερντογάν…
Το θεωρώ μεγάλη ασέβεια προς όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και φυλακισμένους που βρίσκονται στις τουρκικές φυλακές εδώ και χρόνια…
Είναι επίσης ασέβεια προς τη μνήμη των χιλιάδων ανθρώπων που σκοτώθηκαν στη Συρία…
Ασέβεια προς τη μητέρα που κράτησε το σώμα της δεκάχρονης κόρης της, Τζεμιλέ, που σκοτώθηκε το 2015 στο Τζίζρε, μέσα σε έναν καταψύκτη…
Ασέβεια προς τον νεαρό στρατιώτη που αποκεφαλίστηκε από φανατικούς στη σκηνοθετημένη απόπειρα πραξικοπήματος…

Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας νταής…
Ένας δεσπότης…
Ό,τι κι αν κάνεις, Τουφάν, δεν μπορείς να μας τον κάνεις αγαπητό…
Και αναρωτιέμαι πώς θα μπορέσεις να συμβιβαστείς μαζί του, αν πράγματι το επιθυμείς…
Όταν λες «δεν θα κάνω βήμα χωρίς να συμβουλευτώ την Τουρκία», εννοείς προφανώς να συμβουλευτείς τον Ταγίπ Ερντογάν…
Τι είδους “συμβουλή” είναι αυτή;

Στην Τουρκία βρίσκεται στην εξουσία μια οργάνωση που ο Αχμέτ Αλτάν αποκαλεί «μαφιόζικη συμμορία» και ο Τζαν Ντουντάρ «εγκληματική οργάνωση».
Τι καλό μπορεί να μας προσφέρει ένας δικτάτορας που στέρησε την ελευθερία στους καλύτερους ανθρώπους της Τουρκίας — τον Σελαχαττίν Ντεμιρτάς, τον Οσμάν Καβαλά, τον Εκρέμ Ιμάμογλου και τόσους άλλους —, που μηδένισε τη δικαιοσύνη και τύφλωσε τα μέσα ενημέρωσης;
Δεν τον θέλω, ούτε αν με ωφελούσε προσωπικά…
Δεν περιμένω τίποτα από κάποιον που τόσα χρόνια καταπιέζει τον ίδιο του τον λαό…

Τουφάν, δεν μπορείς να μας κάνεις να αγαπήσουμε τον Ταγίπ Ερντογάν…
Και ντρόπιασες τους υποστηρικτές σου χειροκροτώντας τον…
Επτά χρόνια πριν, στις 22 Ιανουαρίου 2018, αν αυτή η κοινωνία βρίσκεται σε σημείο να χειροκροτεί τον Ερντογάν, που μας λιθοβόλησε μέσω των φανατικών του, τι άλλο μπορεί να κάνει εδώ;
Δεν πληγώνει καθόλου την αξιοπρέπειά σου αυτό;

Ενώ εσύ καθόσουν στο έδρανο του χωριού δίνοντας όρκο την προηγούμενη μέρα, η οθόνη ενός από τους πιο σεβαστούς δημοσιογράφους της Κωνσταντινούπολης σκοτιζόταν — εκείνη τη στιγμή συνελήφθη…
Ο συλληφθείς ήταν ο Μερντάν Γιανάρνταγ.
«Αυτό είναι τραμπουκισμός», είπε…
Ναι, είναι τραμπουκισμός…
Αλλά εσύ δεν μπορείς να το πεις…
Ποτέ δεν σε άκουσα να μιλάς για την ελευθερία αυτών των πολιτικών κρατουμένων…
Ούτε να λες: «Η Συρία δεν είναι ρέον νερό, είναι αίμα!»

Θα σε κάνει τόσο χαρούμενο μια εκλογική νίκη που θα κερδηθεί με σιωπή απέναντι στη βία στη χώρα μας, στην Τουρκία και στον κόσμο;
Γιατί επαναλαμβάνεις συνεχώς ότι «η Τουρκία είναι εγγυήτρια σε ολόκληρο το νησί»;
Ποιος δεν το ήξερε αυτό;
Ναι, βέβαια…
Μία από τις τρεις πρώην εγγυήτριες δυνάμεις…
Και οι τρεις έχουν αίμα αυτού του νησιού στα χέρια τους…
Αν είχαν την ευκαιρία, θα εισέβαλλαν ξανά, χωρίς αμφιβολία…

Στο τραπέζι μου δεν υπάρχει καμία σημαία εκτός από τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Μια σημαία για την οποία κανείς δεν πεθαίνει…
Είπες ότι η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται υπό ελληνική κατοχή;
Τότε γιατί δεν την “απελευθερώνεις”;
Ήθελες να επιστρέψεις σε αυτή τη Δημοκρατία, αλλά σου είπαν ότι δεν μπορείς;
Πες μου να πάω τότε στη Χάγη…
Οι Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου δεν έχουν πεθάνει ακόμη…
Είμαστε εταίροι αυτής της Δημοκρατίας, εκτός αν αυτές οι συμφωνίες καταργηθούν.
24 από τις 80 έδρες του κοινοβουλίου στο Νότο είναι δικές μας…
Ακόμη άδειες, ακόμη μας περιμένουν…

Τι υπάρχει να χαρεί κανείς επειδή ένας δεσποτικός δικτάτορας γιόρτασε τη νίκη του στις εκλογές;
Παίζει μαζί μας…
Με τις πιο αξιοσέβαστες επιλογές μας…
Δεν επενέβη ποτέ…
Δεν έχουμε εμείς τη βούληση;
Θα αφαιρέσουν οι δαίμονες το άρθρο 10 από εκεί;

Τι σημαίνει να κοιτά κανείς αφ’ υψηλού τους Τουρκοκύπριους;
Νομίζω τα ξεχάσαμε όλα…
Ίσως εκείνος τα ξέχασε…
Εμείς όμως ξεχνάμε ποτέ;

Σαν να μην ήρθαν οι απειλές θανάτου προς τον Μουσταφά Ακιντζί από το παλάτι της Άγκυρας πριν από πέντε χρόνια…
Σαν να μην είναι αυτός που έβγαλε τον Ερσίν Τατάρ από το πηγάδι και τον φύτεψε πάνω στα κεφάλια μας…
Σαν να μην είναι αυτός που δεν ξεπέρασε ποτέ την εκδίκηση και το μίσος του για τον Ακιντζί…

Τι δημοκράτες, πράγματι!…
Τι σεβασμός στη βούλησή μας!
Ο Ταγίπ Ερντογάν, που απειλεί ακόμη και τον Ανώτατο Δικαστή μας…
Καυχιέται ότι πήρε τον πρόεδρό μας από ένα παλάτι που θεωρούσε «νυχτερινό καταφύγιο»…
Μπράβο και στους νομικούς μας…
Καλύτερα να μέναμε στο εργοστάσιο τσιγάρων, μακάρι να μην είχαμε μπει ποτέ εκεί μέσα…
Δεν μας έμεινε καθόλου αξιοπιστία!
Πόσο αξιόπιστοι είμαστε, άραγε;
Κανείς δεν μας ξέρει…
Κανείς δεν ξέρει καν ότι υπάρχει μια χώρα που λέγεται «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»…
Ούτε η Google το ξέρει…
Ούτε το YouTube…

Τουφάν, δεν μπορείς να μας κάνεις να αγαπήσουμε τον Ταγίπ Ερντογάν…
Δεν μπορείς να παρουσιάζεις αυτή τη γη, που βρίσκεται υπό κατοχή εδώ και 51 χρόνια, ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος…
Το να δίνεις σε αυτόν τον εισβολέα την ευκαιρία να καυχιέται για το «ανεξάρτητο κράτος» μας, λέγοντας «έκαναν μια δημοκρατική επιλογή», με πληγώνει…
Με πληγώνει να περπατώ τον ίδιο δρόμο με έναν δεσποτικό δικτάτορα…

Είμαστε πάντα καταδικασμένοι να υπάρχουμε έτσι;
Πληρώνουμε αιώνια εξιλέωση εδώ;
Ο άνθρωπος δεν πεθαίνει κάθε μέρα — μια μέρα μόνο πεθαίνει σε αυτόν τον κόσμο…

Τουφάν, δεν μπορείς να μας κάνεις να αγαπήσουμε τον Ταγίπ Ερντογάν.
Η κόλαση είναι άδεια…
Οι διάβολοι είναι εδώ…

Σενέρ Λεβέντ
26 Οκτωβρίου 2025
Εφημερίδα Avrupa