Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Γιασάρ Γκιουλέρ, επαναφέρει την έννοια της «Γαλάζιας και Ουράνιας Πατρίδας» ως βασικό πλαίσιο της τουρκικής στρατηγικής, συνδυάζοντας τη ρητορική περί διαλόγου με αμετακίνητη προϋπόθεση: καμία πρωτοβουλία στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί —σύμφωνα με την τουρκική θέση— να προχωρήσει χωρίς την Άγκυρα.

Μιλώντας στην Επιτροπή Προϋπολογισμού της τουρκικής Βουλής, ο Γκιουλέρ ανέφερε ότι «καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων μας στη Γαλάζια και Ουράνια Πατρίδα και υλοποιούμε αποτελεσματικά τις δραστηριότητές μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα».

Ο Τούρκος υπουργός συνδύασε διάλογο και στρατηγική πίεση, τονίζοντας ότι η ειρήνη στο Αιγαίο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αναγνώριση των τουρκικών συμφερόντων.

«Από την άλλη πλευρά, επιθυμούμε την επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων με τη γείτονά μας Ελλάδα και την περαιτέρω ανάπτυξη του θετικού διαλόγου, ώστε η θάλασσα του Αιγαίου να μετατραπεί σε περιοχή ειρήνης και σταθερότητας».

Η Άγκυρα, δια στόματος Γκιουλέρ, επαναλαμβάνει την αποφασιστικότητά της να προστατεύσει τα δικαιώματά της, λαμβάνοντας μέτρα έναντι μονομερών ελληνικών ενεργειών.

«Παράλληλα, προβαίνουμε και σε διπλωματικές πρωτοβουλίες βάσει του διεθνούς δικαίου και εφαρμόζουμε αποφασιστικά κάθε απαραίτητο μέτρο έναντι κάθε έργου ή πρωτοβουλίας που επιχειρεί να υλοποιήσει μονομερώς η Ελλάδα στην περιοχή. Υπογραμμίζουμε σε κάθε ευκαιρία ότι κανένα έργο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας, ενώ συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων».

Προειδοποιήσεις για την αμυντική θωράκιση της Κύπρου

Σχετικά με το Κυπριακό, ο Γκιουλέρ υπενθυμίζει τη σημασία της ισοτιμίας των Τουρκοκυπρίων ως προϋπόθεση για μια βιώσιμη λύση, καθιστώντας σαφές ότι η αδιαπραγμάτευτη κυριαρχική ισότητα αποτελεί κεντρικό στοιχείο της πολιτικής της Τουρκίας.

«Η μόνη διέξοδος για μια δίκαιη και μόνιμη λύση στο νησί είναι η αποδοχή της κυριαρχικής ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος των Τουρκοκυπρίων. Αυτό αποτελεί πραγματικότητα».

Δείχνοντας την ενόχληση της Άγκυρας για την αμυντική ενίσχυση της Κύπρου από το Ισραήλ, προειδοποιεί ότι κάθε στρατιωτική ή πολιτική δράση της Ελληνοκυπριακής πλευράς θεωρείται παράγοντας έντασης, με την Τουρκία να δηλώνει έτοιμη για μέτρα και πλήρη στήριξη στους Τουρκοκυπρίους.

«Η διάθεση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης να αναπτύσσει στρατιωτικές και πολιτικές σχέσεις εντός και εκτός της περιοχής και να εξοπλίζεται, προχωρά με τρόπο που θα αυξήσει την ένταση και θα πλήξει τη σταθερότητα. Για τον λόγο αυτό, λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα στο πλαίσιο προληπτικής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας και υπενθυμίζουμε ότι είμαστε δίπλα στους Τουρκοκύπριους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες».

Η λιβυκή εξίσωση και στρατηγικές επεκτάσεις της Άγκυρας

Η τουρκική πολιτική στη Λιβύη παρουσιάζεται ως υπόδειγμα «ευεργετικής σταθεροποίησης», με τον Γκιουλέρ να περιγράφει τις παρεμβάσεις της Άγκυρας ως συνεισφορά στην ειρήνη.

«Χάρη στις πρωτοβουλίες και τη συνεργασία που αναπτύξαμε τα τελευταία χρόνια για την ενότητα, την ειρήνη και τη σταθερότητα στη Λιβύη, έχει εξασφαλιστεί σε μεγάλο βαθμό η γαλήνη στην περιοχή. Παράλληλα, παρέχουμε υποστήριξη στον λιβυκό στρατό μέσω εκπαίδευσης και συμβουλευτικών δραστηριοτήτων, ενώ προωθούμε και τις διμερείς στρατιωτικές σχέσεις. Είμαι ικανοποιημένος για την πρόοδο προς τον στόχο μας: διασφάλιση εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής ενότητας στη Λιβύη, μέσω διαλόγου και προσπαθειών με όλα τα μέρη, βασισμένων σε πολιτικές αρχών».

Ο στρατηγικός εταίρος Κατάρ

Ο Γκιουλέρ περιγράφει την τουρκική εξωτερική πολιτική ως αλυσίδα συνεργασιών, από το Κέρας της Αφρικής έως τον Περσικό Κόλπο, όπου η Άγκυρα εμφανίζεται ως εκπαιδευτής, σύμβουλος και θεσμικός «προστάτης» φίλιων κρατών, προβάλλοντας διεθνές αποτύπωμα.

«Η κοινή διοίκηση Τουρκίας-Κατάρ ασκεί δραστηριότητες για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων του στρατού του Κατάρ, την εκπαίδευση, τις ασκήσεις, καθώς και την υποστήριξη διεθνούς ειρήνης και καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Παράλληλα, ενισχύουμε συνεχώς τη στρατιωτική συνεργασία σε τομείς όπως οι ναυτικές και αεροπορικές αποστολές και η αμυντική βιομηχανία».

Πρόοδος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας

Ο Γκιουλέρ υπογραμμίζει τον κρίσιμο ρόλο της αμυντικής βιομηχανίας για την εθνική ισχύ. Η παραγωγή UAV, UCAV, πλοίων και υποβρυχίων αποδεικνύει τεχνολογική ωριμότητα, ενώ η αναφορά στο αεροπλανοφόρο δείχνει στρατηγικό όραμα πέραν της περιφέρειας.

«Η αμυντική μας βιομηχανία αναπτύσσεται ραγδαία και επηρεάζει σημαντικά παγκόσμια. Είμαστε μία από τις λίγες χώρες που αναπτύσσουν UAV, UCAV, συστήματα αεράμυνας, πολεμικά πλοία και υποβρύχια. Τον περασμένο μήνα ξεκίνησε η μαζική παραγωγή του πρώτου εθνικού άρματος μάχης ALTAY και πραγματοποιήθηκε η πρώτη παράδοση.

Η επίτευξη αυτού του επιπέδου είναι αποτέλεσμα σωστής διαχείρισης πόρων και δυναμικού, με συνεχή συνεργασία με όλους τους εταίρους μας. Συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε τις δυνατότητες των στρατιωτικών εργοστασίων και ναυπηγείων του Υπουργείου μας, που αποτελούν πυρήνα της αμυντικής βιομηχανίας. Τέλος, η κατασκευή του εθνικού αεροπλανοφόρου βρίσκεται υπό την ευθύνη του Υπουργείου, του Αρχηγείου Ναυτικού και της Αμυντικής Βιομηχανίας».

Ένα ιδιαίτερα σημαντικό ταξίδι, που περιλαμβάνει και θέματα ενεργειακής συνεργασίας, πραγματοποιεί σήμερα στη Βηρυτό ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Αμέσως μετά την άφιξή του στη λιβανική πρωτεύουσα, θα μεταβεί στο Προεδρικό Μέγαρο για συνομιλίες με τον Λιβανέζο ομόλογό του, Τζοζέφ Αούν.

Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Ανδρέα Πιμπίσιη στον «Φιλελεύθερο», κατά τη διάρκεια της τρίωρης επίσκεψης του Προέδρου Χριστοδουλίδη στη Βηρυτό, οι δύο ηγέτες αναμένεται να υπογράψουν δύο σημαντικές συμφωνίες με ευρύτερη γεωπολιτική σημασία.

Η πρώτη συμφωνία αφορά την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Κύπρου και Λιβάνου. Πρόκειται για ένα ζήτημα σε εκκρεμότητα από το 2007, το οποίο είχε καθυστερήσει λόγω παρεμβάσεων της Τουρκίας στις κυβερνήσεις του Λιβάνου. Γι’ αυτόν τον λόγο, η Λευκωσία επέλεξε να διατηρήσει κλειστά τα χαρτιά της ως προς το περιεχόμενο της συμφωνίας πριν την υπογραφή, ώστε να αποφευχθούν πιθανές τελευταίας στιγμής κινήσεις που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τον σχεδιασμό.

Η δεύτερη συμφωνία αφορά την ηλεκτρική διασύνδεση μεταξύ των δύο χωρών, ένα ζήτημα κρίσιμο για αμφότερες. Ο Λίβανος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και αναζητεί λύσεις για τη δημιουργία ενός αξιόπιστου ηλεκτρικού δικτύου. Η Λευκωσία έχει δηλώσει έτοιμη να εξετάσει τις προτάσεις της Βηρυτού και να συνδράμει τη γειτονική χώρα. Σημειώνεται ότι στις 24 Οκτωβρίου το λιβανέζικο Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων με την Κύπρο, κίνηση που, σύμφωνα με ανάρτηση του «Observe Lebanon», ενδέχεται να φέρει σημαντικές εξελίξεις στην περιφερειακή ενεργειακή συνεργασία.

Κλειστά χαρτιά για πολιτικούς λόγους

Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ρωτήθηκε χθες σχετικά με την επίσκεψή του στον Λίβανο και εάν αυτή θα αφορά την κύρωση της συμφωνίας οριοθέτησης, καθώς και το ενδεχόμενο ανακοίνωσης για νέες πρωτοβουλίες ενεργειακής συνεργασίας. Η απάντησή του ήταν πως μεταβαίνει στο Λίβανο «για δύο σημαντικά θέματα, τα οποία θα ανακοινώσω όταν βρίσκομαι εκεί». Συμπλήρωσε ότι δεν ανακοινώνει τα θέματα εκ των προτέρων για πολλούς λόγους, περιλαμβανομένων επικοινωνιακών και πολιτικών παραμέτρων.

Ενεργειακή συνεργασία ευρύτερων περιφερειακών πτυχών

Σε γραπτή δήλωση του Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη αναφέρεται ότι η επίσκεψη του Προέδρου Χριστοδουλίδη θα επικεντρωθεί σε θέματα ενεργειακής συνεργασίας και ευρύτερες περιφερειακές διαστάσεις. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, η επίσκεψη πραγματοποιείται έπειτα από πρόσκληση του Προέδρου Αούν και χαρακτηρίζεται «ιδιαίτερα σημαντική, σε μια περίοδο όπου η συνεργασία, η αμοιβαία εμπιστοσύνη και η σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα».

Ο κ. Λετυμπιώτης επισημαίνει ότι η παρουσία του Προέδρου Χριστοδουλίδη στη Βηρυτό εντάσσεται στη συνεχή προσπάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας να εμβαθύνει τις σχέσεις της με τις χώρες της περιοχής, και τον Λίβανο ειδικότερα, έναν σημαντικό εταίρο με τον οποίο η Κύπρος μοιράζεται ιστορικά φιλικούς δεσμούς, κοινές προκλήσεις και στρατηγικά συμφέροντα.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης θα υπάρξουν ανακοινώσεις σχετικά με την ενεργειακή συνεργασία και τις ευρύτερες περιφερειακές πτυχές, επιβεβαιώνοντας τη δέσμευση της Κύπρου για ενίσχυση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή. Παράλληλα, θα γίνει ανταλλαγή απόψεων για περιφερειακές εξελίξεις, θέματα ασφάλειας και σταθερότητας, καθώς και για τη συνεργασία σε τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος. Τονίστηκε επίσης η σημασία που αποδίδει η Κύπρος στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας και της σταθερότητας του Λιβάνου, κρίσιμο στοιχείο για ολόκληρη την περιοχή.

Οι δύο Πρόεδροι θα συζητήσουν και για την περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας στο πλαίσιο των σχέσεων ΕΕ-Λιβάνου, ιδιαίτερα ενόψει της επικείμενης Κυπριακής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα τρίωρο στη Βηρυτό

Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης και η συνοδεία του αναμένεται να φτάσουν στη Βηρυτό περίπου στις 11 το πρωί. Στο αεροδρόμιο θα τον υποδεχθεί ο υπουργός Δημοσίων Έργων και Μεταφορών του Λιβάνου, Φαγιέζ Ρασάμνι. Στη συνέχεια θα μεταβεί στο Προεδρικό Μέγαρο για την επίσημη υποδοχή και θα έχει κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο Αούν.

Ακολουθούν διευρυμένες συνομιλίες με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών και γύρω στις 12.30 αναμένονται δηλώσεις των δύο Προέδρων. Μετά θα ακολουθήσει γεύμα εργασίας. Η αναχώρηση του Προέδρου Χριστοδουλίδη από το Προεδρικό Μέγαρο υπολογίζεται γύρω στις 2 μμ.

Στην αποστολή συνοδεύουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, η υφυπουργός για Ευρωπαϊκά Θέματα, Μαριλένα Ραουνά, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, Τάσος Τζιωνής, ο διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του ΠτΔ, Δώρος Βενέζης, καθώς και υπηρεσιακοί παράγοντες.

ΠΗΓΗ: philenews.com

Παρά το ιδιαίτερα αισιόδοξο κλίμα που επιχειρεί να προωθήσει η Ουάσιγκτον, τουλάχιστον τρία κομβικά ζητήματα συνεχίζουν να δημιουργούν βαθιές ρωγμές ανάμεσα στις αμερικανικές απαιτήσεις και τις «κόκκινες γραμμές» του Κιέβου.
Και φυσικά παραμένει το κεντρικό ερώτημα: ακόμη κι αν τελικά κάμψει όλες τις αντιστάσεις του ο ήδη πιεσμένος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, θα μπορέσει ο Ντόναλντ Τραμπ να εξασφαλίσει το οριστικό «ναι» του Βλαντίμιρ Πούτιν;
Πόσο κοντά —ή πόσο μακριά— βρισκόμαστε πραγματικά από το τέλος του πολέμου;

«Τεράστια πρόοδος» – αλλά πόσο αληθινή;

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και η κυβέρνησή του παρουσιάζουν μια εικόνα ότι οι διαπραγματεύσεις πλησιάζουν στην τελική τους ευθεία. Ο ίδιος έκανε λόγο για «τεράστια πρόοδο», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο μίλησε για «πολύ θετικές» συνομιλίες στη Γενεύη και «ζητήματα που δεν είναι ανυπέρβλητα».
Επιπλέον, η δήλωση Αμερικανού στρατιωτικού αξιωματούχου ότι «οι Ουκρανοί έχουν συμφωνήσει στο ειρηνευτικό σχέδιο» ενίσχυσε την αίσθηση ότι απομένουν μόνο «λεπτομέρειες».

Ωστόσο, σύμφωνα με ανώτατη ουκρανική πηγή που μίλησε στο CNN, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη — και σίγουρα πιο απαιτητική απ’ ό,τι αφήνει να εννοηθεί η αμερικανική πλευρά.

Τα τρία μεγάλα αγκάθια: Εδάφη, στρατός, ΝΑΤΟ

Παρότι Κίεβο και Ουάσιγκτον έχουν φτάσει σε ένα είδος «συναίνεσης» στα περισσότερα από τα 28 σημεία του σχεδίου, τρεις βασικές απαιτήσεις των ΗΠΑ παραμένουν αδιαπραγμάτευτα μη αποδεκτές για την Ουκρανία. Καθεμία αγγίζει τον πυρήνα της εθνικής της ασφάλειας.

1. Παράδοση εδαφών: Το πιο εκρηκτικό σημείο

Το ενδεχόμενο η Ουκρανία να εγκαταλείψει καίρια τμήματα του Ντονμπάς —συμπεριλαμβανομένης της στρατηγικής «fortress belt», της αμυντικής ζώνης που επί χρόνια συγκρατεί τη ρωσική προέλαση— παραμένει ανοικτό.

Στην αρχική αμερικανική πρόταση, ορισμένες περιοχές εμφανίζονται ως ρωσική διοίκηση, εντός αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης. Παρά την «πρόοδο» που λέγεται ότι επιτεύχθηκε, η ουκρανική πλευρά υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχει καμία τελική συμφωνία ούτε αποδεκτή διατύπωση.

Η παραχώρηση αυτών των εδαφών θα δημιουργούσε μια εξαιρετικά ευάλωτη γραμμή άμυνας — κάτι που στρατιωτικοί αναλυτές θεωρούν «ανεφάρμοστο».

2. Περιορισμός των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων

Το σχέδιο θέτει ανώτατο όριο 600.000 στρατιωτών.
Το Κίεβο συζητά έναν υψηλότερο αριθμό, αλλά υποστηρίζει ότι κάθε περιορισμός πρέπει να βασίζεται στις πραγματικές ανάγκες άμυνας απέναντι στη Ρωσία — μια χώρα με σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες σε ανθρώπινο δυναμικό.

Πολιτικά, η ουκρανική ηγεσία δυσκολεύεται να αποδεχτεί κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί ως «μερικός αφοπλισμός».

3. Οριστική εγκατάλειψη της προοπτικής ένταξης στο ΝΑΤΟ

Πρόκειται για τη συμβολικά βαρύτερη απαίτηση.
Η ουκρανική πηγή δηλώνει κατηγορηματικά πως η παραίτηση από την ένταξη στη Συμμαχία θα αποτελούσε «επικίνδυνο προηγούμενο» και μια de facto ρωσική επιβολή στη δομή ασφάλειας της Ευρώπης.

Το αίτημα αυτό παραμένει «απαράδεκτο» για το Κίεβο.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι και αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες θεωρούν πως η διεύρυνση του ΝΑΤΟ έχει φτάσει στα όριά της.

Πώς αλλάζουν τα ουκρανικά σύνορα

Το αρχικό αμερικανο-ρωσικό πλαίσιο προβλέπει:

• Αναγνώριση της Κριμαίας, του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ ως de facto ρωσικών.

• Απόσυρση ουκρανικών δυνάμεων από περιοχές του Ντονέτσκ που ακόμη ελέγχει το Κίεβο.

• Μετατροπή των περιοχών αυτών σε ουδέτερη ζώνη, υπό ρωσική διοίκηση αλλά χωρίς ρωσικό στρατό.

• «Πάγωμα» των γραμμών επαφής σε Χερσώνα και Ζαπορίζια, με αναγνώριση του σημερινού status quo.

Συνολικά, το σχέδιο αφαιρεί περίπου το 20% του ουκρανικού εδάφους.
Το πρόβλημα; Αυτή η πρόταση προσκρούει στο ουκρανικό Σύνταγμα αλλά και στην πολιτική πραγματικότητα, καθώς η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί τις εδαφικές παραχωρήσεις αδιανόητες.

Γιατί το Κρεμλίνο επιμένει στο Ντονμπάς

Το Ντονμπάς δεν αποτελεί μόνο στρατηγικό προπύργιο. Είναι περιοχή με:

• πλούσιες λιθανθρακικές αποθέσεις

• σημαντικά κοιτάσματα λιθίου, τιτανίου και γραφίτη

• αξιοσημείωτες ενεργειακές δυνατότητες (shale gas)

• κομβική θέση που συνδέει τη Ρωσία με την Κριμαία

Ο συνδυασμός βιομηχανικής βαρύτητας, ιστορικά φιλορωσικής ταυτότητας και γεωστρατηγικής σημασίας το έχει καταστήσει κεντρικό στόχο της Μόσχας ήδη από το 2014.

Το Κίεβο υπό πίεση: Εσωτερικά ρήγματα και διεθνείς περιορισμοί

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με:

• σημαντική φθορά λόγω σκανδάλων διαφθοράς

• σοβαρές ζημιές στις υποδομές από ρωσικά πλήγματα

• ενεργειακή κρίση και συνεχή blackouts

• αβεβαιότητα για τη συνέχιση της ευρωπαϊκής στήριξης

• ισχυρή αμερικανική πίεση: πιθανή μείωση προμηθειών όπλων και πληροφοριών

Η Ουκρανία βρίσκεται σε μια σύνθετη κατάσταση: υψηλές κοινωνικές προσδοκίες, αλλά περιορισμένες δυνατότητες στο πεδίο και στην οικονομία.

Πόσο κοντά είμαστε;

Παρά τις εντυπωσιακές δηλώσεις, το χάσμα στις θέσεις παραμένει βαθύ.
Η Ουάσιγκτον επιδιώκει μια συμφωνία που θα παρουσιαστεί ως «γρήγορη επιτυχία» σε πολιτικό επίπεδο.

Η Μόσχα επιμένει στους τρεις πυλώνες της — εδάφη, αφοπλισμός, ΝΑΤΟ.
Η Ουκρανία θεωρεί ότι η αποδοχή των όρων αυτών θα έθετε σε κίνδυνο την ίδια της την κρατική υπόσταση.

Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, αλλά τα καίρια ζητήματα παραμένουν ανοιχτά και βαθιά πολιτικά — όχι μόνο για την Ουκρανία αλλά και για ολόκληρη τη Δύση.
Οι «λίγες λεπτομέρειες» που επικαλείται ο Τραμπ είναι στην πραγματικότητα ο πυρήνας της σύγκρουσης: σύνορα, ασφάλεια, κυριαρχία.

Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν αν υπάρχει κοινός τόπος — ή αν η αισιοδοξία αποδειχθεί πρόωρη.

ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ .gr