του Π. Κυρατζή

Τις προηγούμενες δεκαετίες ασκείτο έντονη κριτική από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς και της Δεξιάς (ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ) εναντίον του ΔΗΚΟ για το γεγονός ότι συνεργαζόταν πότε με το ένα και πότε με το άλλο έτσι ώστε να συμμετέχει στις διάφορες κυβερνήσεις. Η κριτική αυτή στηριζόταν στο γεγονός ότι το ΔΗΚΟ δεν είχε ισχυρές ιδεολογικές θέσεις κάτι που ήταν αληθινό. Πέραν από τις εναλλαγές του επίσημου ΔΗΚΟ είχε παρατηρηθεί και το φαινόμενο όταν ο υποψήφιος πρόεδρος που επέλεγε να στηρίξει η ηγεσία του δεν ανήκε στο ΔΗΚΟ κάποια από τα στελέχη του έκαναν τις δικές τους συμφωνίες με τον αντίπαλο υποψήφιο και έφευγαν από το ΔΗΚΟ ή και δημιουργούσαν τα δικά τους πρόσκαιρα κόμματα.

Η κριτική αυτή στηριζόταν στο γεγονός ότι το ΔΗΚΟ δεν είχε ισχυρές ιδεολογικές θέσεις κάτι που ήταν αληθινό

Χαρακτηριστική περίπτωση οι προεδρικές του 1998 όταν το ΔΗΚΟ υποστήριξε τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ Γιώργο Ιακώβου και οι Αλέξης Γαλανός, Ντίνος Μιχαηλίδης και άλλοι πήγαν με τον Γλαύκο Κληρίδη. Το φαινόμενο αυτό επεκτάθηκε αρχικά σε ολόκληρο τον ενδιάμεσο χώρο. Τα χρόνια πέρασαν, ο ψυχρός πόλεμος τελείωσε και οι ιδεολογικές θέσεις τόσο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς ξεθώριασαν. Άρχισαν έτσι σιγά –σιγά να παρουσιάζονται φαινόμενα παραγοντισμού όπως τα χαρακτήρισαν τόσο στον ΔΗΣΥ αλλά και στο ίδιο το ΑΚΕΛ. Έτσι σήμερα καθώς το κομματικό σύστημα έχει μπει σε μια πορεία πολιτικής και ιδεολογικής αποσύνθεσης παρατηρούμε σε όλα τα πολιτικά κόμματα στελέχη να κινούνται με προσωπικές ατζέντες και να στηρίζουν διαφορετικές προσωπικότητες για εν δυνάμει υποψήφιους των κομμάτων τους. Στην ουσία έχει επέλθει η δηκοποίηση όλων των πολιτικών κομμάτων στον άλφα ή τον βήτα βαθμό. Αυτό αποτελεί τον προάγγελο της διάλυσης ή και της ανασύνθεσης τους όπως και τη δημιουργία νέων κομμάτων και κινημάτων.

Έτσι σήμερα καθώς το κομματικό σύστημα έχει μπει σε μια πορεία πολιτικής και ιδεολογικής αποσύνθεσης παρατηρούμε σε όλα τα πολιτικά κόμματα στελέχη να κινούνται με προσωπικές ατζέντες και να στηρίζουν διαφορετικές προσωπικότητες για εν δυνάμει υποψήφιους των κομμάτων τους.

Η Συμμαχία Πολιτών του Γ. Λιλλήκα δεν υπάρχει πλέον. Η Αλληλεγγύη της Ελ. Θεοχάρους είναι μία ταμπέλα. Ότι υπάρχει από την ΕΔΕΚ έχει στην ουσία τριχοτομηθεί. Φυγόκεντρες δυνάμεις υπάρχουν ήδη στη νεότευκτη και επαμφοτερίζουσα ΔΗΠΑ του Μ. Καρογιάν. Μία ενδεχόμενη ήττα στις προεδρικές της επόμενης χρονιάς αναμένεται να κλονίσει συθέμελα ακόμα και τον ΔΗΣΥ όπου η μάχη της διαδοχής του Αβέρωφ Νεοφύτου έχει αρχίσει ανεξαρτήτως του αποτελέσματος. Τα πράγματα δεν θα είναι καλύτερα στο ολοένα συρρικνούμενο ΑΚΕΛ. Η εμφάνιση ενός κυπριακού ΚΚΕ παραμένει ο διαρκής φόβος της ηγεσίας του.  Οι προεδρικές εκλογές του 2023 έχουν σίγουρα το ενδιαφέρον τους. Όμως αυτή τη φορά η επόμενη μέρα θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον!!

Vouli TV