του Αναστάσιου Τζιόμπανου*

Η Γαλλία, η χώρα της επανάστασης και του «Liberté, Égalité, Fraternité», βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο, αλλά όχι για καλό. Ο Μπαρνιέ, αφού απέτυχε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, έπεσε, και το κοινοβούλιο, με την απόφασή του, «έστειλε στην γκιλοτίνα» την κυβέρνηση, καταδεικνύοντας με τον πιο δραματικό τρόπο την απογοήτευση του λαού από το πολιτικό κατεστημένο. Η γαλλική κυβέρνηση, μετά από έναν φανταστικό θρόισμα των εξαγγελιών και υποσχέσεων, κατέρρευσε με την ταχύτητα του ναπολεόντειου στρατηγικού λάθους.

Και αν νομίζατε ότι η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία είναι μοναδική, ας αναρωτηθούμε για την απρόβλεπτη πορεία του δικού μας πολιτικού συστήματος. Και ενώ η Γαλλία βυθίζεται στην πολιτική αστάθεια, η Κύπρος φαίνεται να ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Οι αναλογίες είναι εξόφθαλμες. Τα συστημικά κόμματα στην Κύπρο χάνουν τα ποσοστά τους το ένα μετά το άλλο, ακολουθώντας το παράδειγμα της Γαλλίας. Όπως και στη χώρα της Εντίθ Πιάφ και της Μαρί Κιουρί, το πολιτικό τοπίο στην Κύπρο δείχνει όλο και πιο ασταθές, καθώς οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του κόσμου. Η απογοήτευση των πολιτών απέναντι στην αδυναμία των κυβερνώντων να λύσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας οδηγεί στην αναζήτηση νέων, πιο αντισυστημικών λύσεων, που επηρεάζουν την κοινωνία και την πολιτική σκηνή.

Ομοίως με τη Γαλλία, όπου οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις αμφισβητούνται από την “ακροδεξιά” και την αριστερά, στην Κύπρο παρατηρούμε την άνοδο νέων πολιτικών σχημάτων που υποσχέθηκαν να φέρουν την αλλαγή, αντλώντας τη δύναμή τους από την απογοήτευση και τις ελπίδες για κάτι διαφορετικό. Ένα μεγάλο κενό εξουσίας και εμπιστοσύνης άφησαν τα μεγάλα κόμματα, και όπως ξέρουμε στη φύση αλλά και στην πολιτική, κενά δεν υπάρχουν – νέες ανερχόμενες δυνάμεις θα το καλύψουν. Το ερώτημα είναι ποιοι είναι οι ικανοί να πρωτοστατήσουν και να φέρουν την αλλαγή που απαιτεί η κοινωνία, τόσο στη Γαλλία όσο και στο νησί μας.

*Ο Αναστάσιος Τζιόμπανος είναι φοιτητής Νομικής

Vouli TV