Σίγουρα η πολιτική και κομματική σκηνή της Κύπρου έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια κι εκεί που βλέπαμε μια ξεκάθαρη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ με ακόλουθο το ΔΗΚΟ, παρατηρούμε νέες τάσεις και νέα δεδομένα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι μετά τις Βουλευτικές εκλογές του 2026 κάποια κόμματα δεν θα είναι ποτέ πια ίδια. Θα βρεθούν σε μια κατάσταση τύπου ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα όπου είτε από κόμματα εξουσίας είτε από ισχυρά κόμματα θα αρχίσουν να παραπαίουν ενώ άλλα κινήματα και κόμματα θα εμφανιστούν στον εκλογικό και κοινοβουλευτικό στίβο.

ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ θα αρκεστούν σε πολύ χαμηλές πτήσεις και οι αρχηγοί τους θα αντιληφθούν ότι πλέον ΔΕΝ θα μπορούν να θεωρούνται κόμματα εξουσίας και εν δυνάμει ΠΡΟΕΔΡΟΙ του κράτους.

Ούτε η Αννίτα Δημητρίου μα ούτε και ο Στέφανος Στεφάνου δεν έχουν τη δυναμική που απαιτείται προκειμένου να θέσουν τον εαυτό τους στην κρίση του λαού για το μέγιστο πολιτειακό αξίωμα.

Πλέον, τα δύο αυτά κόμματα θα χρειάζονται την ενίσχυση άλλων τόσων κομμάτων προκειμένου να διαδραματίσουν σοβαρό ρόλο στις ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ εκλογές.

Την ίδια στιγμή το ΔΗΚΟ ίσως και να ακολουθήσει τον δρόμο της ΕΔΕΚ η οποία έδωσε ήδη τη θέση της σε νέα κινήματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα αυτά τα νέα κινήματα δεν θα είναι βραχύβια.

Διότι τι μπορεί αν αλλάξει ο Φειδίας και η παρέα του ώστε να δημιουργήσουν ένα ισχυρό σύνολο; Απολύτως τίποτα.

Έτσι, γίνεται αντιληπτό ότι το όλο κομματικό σκηνικό θα είναι ρευστό για πολλά ακόμα χρόνια και ίσως να μας επιφυλάσσει και εκπλήξεις…

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

Κι επειδή έκανες τον ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ για τα λεωφορεία ΓΕΝΙΚΕ ΕΛΕΓΚΤΗ ΑΝΤΡΕΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, και καλώς για να διαπιστώσεις τα ΑΙΣΧΗ της ΕΤΕΡΟΒΑΡΟΥΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ  με ιδιώτες λεωφορειούχους και τα απόνερα της,  να συνεχίσεις και εντός του γραφείου σου την ίδια αστυνομική δράση. Η ΞΥΠ και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο, δια του ΔΙΟΙΚΗΤΗ της, σε πληροφόρησε 4 φορές ότι στην Ελεγκτική Υπηρεσία ΔΡΟΥΝ ανεξέλεγκτα οι ΔΟΥΡΕΙΟΙ ΙΠΠΟΙ που άφησε ο τέως Γενικός Ελεγκτής ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ και τον πληροφορούν συστηματικά. Σε έπιασαν οι Στροβολιώτικες καλοσύνες σου και συνέχισες να τους εμπιστεύεσαι. Ε, θα σε ΜΑΧΑΙΡΩΣΟΥΝ Αντρικκούι μου πισώπλατα και θα αλώσουν την Ελεγκτική Υπηρεσία και να προκαλέσουν ΔΟΛΙΟΦΘΟΡΕΣ. Το συνθηματικό τους είναι ο ΕΛΕΓΚΤΟΥΛΗΣ.

ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΤΗΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ; Ο ΘΕΙΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ

 Τώρα θα μας πείτε γιατί ΡΙΣΚΑΡΑΝ οι Δούρειοι ίπποι να περιπέσουν σε ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, ΥΠΟΚΛΕΠΤΟΝΤΑΣ την φωτογραφία του ΓΕ με περούκα( σαν Βέλγος τουρίστας…) από τον φάκελο της υπόθεσης με τις ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ για τα λεωφορεία; Λέμε τώρα ποιος ήταν ο ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ της προβληματικής σύμβασης με τις εταιρείες λεωφορείων, όπου το κράτος αι θα πληρώσει αρκετά εκατομμύρια στον αέρα, αφού οι λεωφορειούχοι έχουν απαιτήσεις, λόγω ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΑΠΟΚΟΠΩΝ από ο κράτος των δεδουλευμένων τους; Έλα μου ντε.

Τι ανακάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη της ΞΥΠ, στο πολυδαίδαλο μυαλό του Διοικητή της; Το αρχαιολογικό εύρημα παραπέμπει ότι τον ΟΔΥΣΣΕΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ πρωτογνωρίσαμε όταν ήταν υπάλληλος στην υπηρεσία εσωτερικού ελέγχου του Υπουργείου μεταφορών και ΚΑΥΓΑΔΙΖΕ για την σύμβαση με τους ιδιοκτήτες λεωφορείων. Ουπς τα χάπια μου τα Οδυσσικά. Λέτε να ήταν ο επιτηρητής της συμφωνίας και το κράτος θα πληρώσει 59 εκατομμύρια λόγω των γνωστών εμμονικών μεθόδων του; Α, πα, πα. Α, και οι Ευρωπαίοι της RENEW- ειδικά ο ΜΑΚΡΌΝ- που ανήκει το ΑΛΜΑ,, είδαν την ανάρτηση στο βίντεο της Αντιπρόεδρου τους ΝΙΚΟΛΕΤΤΑΣ ΤΣΙΚΚΙΝΗ που διακωμωδούσε το θεσμό του Γ. ΕΛΕΓΚΤΗ και παραλλήλιζε την εικόνα Παπακωνσταντίνου στην πελλομαλλού από το ΑΙΓΙΑ ΦΟΥΞΙΑ,  που υποδυόταν η μέγιστη ΔΩΡΑ ΚΑΚΟΥΡΑΤΟΥ; Αυτός είναι ο πολιτικός πολιτισμός του ΑΛΜΑτος; Οι περισπούδαστοι καθηγητάδες Τσούκκας- Χριστοφίδης τι λένε για το πουλαίν- αγαπημένο ταλέντο του μάστρου τους Οδυσσέα;

ΟΔΥΣΣΙΚΑ

Το 2025 αποτελεί σημείο καμπής για τη διεθνή κοινότητα, καθώς συμπληρώνονται ογδόντα χρόνια από την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η διακήρυξη του 1945, γεννημένη από τα τραύματα των παγκοσμίων πολέμων, έθεσε τα θεμέλια μιας διεθνούς τάξης βασισμένης στην ειρήνη, στη συνεργασία και στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Σήμερα όμως, αυτή η αρχιτεκτονική δοκιμάζεται όσο ποτέ. Οι τεχνολογικές ανατροπές, η διεύρυνση του χάσματος Βορρά–Νότου, η επαναδιαμόρφωση των γεωπολιτικών ισορροπιών και η επανεμφάνιση ανταγωνισμών μεγάλων δυνάμεων καθιστούν αναγκαία μια νέα αντίληψη της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Με αυτό το ιστορικό βάθος ως αφετηρία, η Κίνα προβάλλει την Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση ως μια πρόταση μεταρρύθμισης του υπάρχοντος συστήματος, και όχι υπέρβασής του.

Το διεθνές σύστημα αντιμετωπίζει σήμερα τρεις βασικές προκλήσεις. Πρώτον, η υποεκπροσώπηση των αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών σε θεσμούς όπου λαμβάνονται καθοριστικές αποφάσεις. Παρότι ο Παγκόσμιος Νότος έχει αυξήσει κατακόρυφα το οικονομικό και δημογραφικό του βάρος, η επιρροή του δεν αντανακλάται ισότιμα σε οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ ή η Παγκόσμια Τράπεζα. Δεύτερον, η αξιοπιστία του ίδιου του ΟΗΕ υποχωρεί όταν οι αρχές του –όπως η κυριαρχική ισότητα, ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και η ειρηνική επίλυση διαφορών– δεν εφαρμόζονται με συνέπεια. Τρίτον, η αποτελεσματικότητα των παγκόσμιων θεσμών αποδεικνύεται περιορισμένη μπροστά σε προκλήσεις όπως η κλιματική κρίση, η ψηφιακή ασφάλεια, η τεχνητή νοημοσύνη και η μεταρρύθμιση του πολυμερούς εμπορικού συστήματος.

Σε αυτό το περιβάλλον αυξημένης αβεβαιότητας, ο διεθνής ρόλος της Κίνας και προσωπικά του Προέδρου της αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Τα τελευταία χρόνια, ο Πρόεδρος της Κίνας έχει επιδιώξει να προωθήσει ένα όραμα παγκόσμιας διακυβέρνησης βασισμένο στη συνεργασία, στον σεβασμό της κυριαρχίας όλων των κρατών και στην ενίσχυση της πολυμερούς διπλωματίας. Οι κινεζικές πρωτοβουλίες –για την Ανάπτυξη, την Ασφάλεια, τον Πολιτισμό και τη Διακυβέρνηση– παρουσιάζονται ως ένα συνολικό πλαίσιο που επιδιώκει να προσαρμόσει την παγκόσμια αρχιτεκτονική στις προκλήσεις της εποχής.

Η Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση δεν στοχεύει στην ανατροπή της σημερινής διεθνούς τάξης, αλλά στη βελτίωσή της. Προωθεί την ισότητα όλων των κρατών, ανεξαρτήτως ισχύος, στη λήψη αποφάσεων· υπογραμμίζει την ανάγκη για συνεπή εφαρμογή του διεθνούς δικαίου· επιμένει στην ενίσχυση του πολυμερισμού με τον ΟΗΕ ως πυρήνα· εστιάζει στον άνθρωπο και στις ανάγκες των κοινωνιών· και ζητά χειροπιαστά αποτελέσματα, όχι μόνο διακηρύξεις αρχών. Το ζητούμενο δεν είναι ένα νέο σύστημα, αλλά η ενδυνάμωση του υπάρχοντος, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στις παγκόσμιες προκλήσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες διαμόρφωσης του διεθνούς περιβάλλοντος. Παρά τις διαφωνίες, οι δύο χώρες αναγνωρίζουν ότι ο ανταγωνισμός δεν μπορεί να εξελιχθεί σε σύγκρουση χωρίς να πληγεί η παγκόσμια σταθερότητα. Η αμερικανική πολιτική «μίας Κίνας», την οποία η Ουάσιγκτον συνεχίζει επίσημα να αναγνωρίζει, παραμένει θεμέλιο της διπλωματικής εξίσωσης. Ωστόσο, η ταυτόχρονη παροχή στρατιωτικής υποστήριξης και εξοπλισμών στην Ταϊβάν δημιουργεί αντιφάσεις που προκαλούν ένταση και ανησυχία για την περιφερειακή ασφάλεια. Αυτή η διττή πραγματικότητα υπογραμμίζει τη σημασία του διαλόγου και της διπλωματίας, καθώς και την ανάγκη να αποσαφηνιστούν οι προσδοκίες και οι δεσμεύσεις των δύο πλευρών, ώστε να διασφαλιστεί ότι η ειρηνική σταθερότητα στα Στενά της Ταϊβάν θα διατηρηθεί.

Η Κίνα, υπογραμμίζοντας τη σημασία της κυριαρχίας και της ειρηνικής επίλυσης διαφορών, συνδέει το ζήτημα αυτό με την ανάγκη για ευρύτερη διεθνή σταθερότητα. Η θέση της δεν περιορίζεται σε διμερείς απαιτήσεις, αλλά εντάσσεται σε ένα πιο συνολικό όραμα για παγκόσμια διακυβέρνηση όπου η μονομερή επιβολή ισχύος δίνει τη θέση της στη συλλογική δράση. Οι πρωτοβουλίες GDI, GSI, GCI και GGI λειτουργούν συμπληρωματικά, με στόχο να ενισχυθεί η ανάπτυξη, η ασφάλεια, η πολιτισμική συνύπαρξη και η θεσμική αποτελεσματικότητα. Αυτή η συνδυαστική προσέγγιση αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας της Κίνας να συμβάλει σε ένα διεθνές περιβάλλον λιγότερο συγκρουσιακό και περισσότερο συνεργατικό.

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος είναι τέτοιες που καμία χώρα δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει μόνη της. Από την κλιματική κρίση μέχρι τις πανδημίες, από την ενεργειακή ασφάλεια μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη, οι σύγχρονοι κίνδυνοι διασχίζουν τα σύνορα με ταχύτητα που ξεπερνά τις παραδοσιακές διπλωματικές δομές. Η μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η ρύθμιση των αναδυόμενων τεχνολογιών, η πράσινη μετάβαση και η διακυβέρνηση του διαστήματος αποτελούν ζητήματα που απαιτούν συλλογική ευθύνη και ισότιμη συμμετοχή.

Το μέλλον δεν είναι μια αφηρημένη υπόσχεση, αλλά ένα έργο σε εξέλιξη που διαμορφώνεται καθημερινά μέσα από τις επιλογές των κρατών και την ποιότητα της συνεργασίας τους. Η Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση προβάλλει ένα όραμα που δεν προϋποθέτει συμφωνία σε όλα, αλλά αναγνώριση ενός ελάχιστου κοινού συμφέροντος: την ανάγκη για σταθερότητα, ανάπτυξη, ασφάλεια και σεβασμό της κυριαρχίας όλων των κρατών. Σε μια εποχή μεγάλων μετασχηματισμών, αυτή η βάση συνεργασίας δεν είναι πολυτέλεια, αλλά προϋπόθεση για ένα κοινό και βιώσιμο μέλλον.

ΚΡΙΣ ΜΙΧΑΗΛ