Η Αλεξάνδρα Ατταλίδου αποχώρησε πυροβολώντας από την κοινοβουλευτική ομάδα των Οικολόγων. Ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου, μια μέρα μετά αποφάσισε να υποβάλει την παραίτηση του από την προεδρία του Κινήματος, για «προσωπικούς λόγους», όπως ανέφερε ο ίδιος. Αυτά όσον αφορά το πράσινο στρατόπεδο.
Τις τελευταίες μέρες αναζωπυρώθηκε και μία από τις γνωστές κόντρες στην ΕΔΕΚ. Το ηχητικό υλικό, το οποίο καταγράφει το διάλογο μεταξύ του Μαρίνου Σιζόπουλου και του Δημήτρη Παπαδάκη και το οποίο παρανόμως, όπως και οι δύο πλευρές υποστηρίζουν μαγνητοσκοπήθηκε, ήρθε να προστεθεί στα τόσα άλλα με τα οποία η κοινή γνώμη παρακολουθεί να διαδραματίζονται στο θέατρο των κομματικών θιάσων. Διότι ούτε η κρίση στους Οικολόγους, ούτε η κατάσταση στην ΕΔΕΚ αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά. Η κρίση είναι γενική και αφορά λίγο- πολύ, όλο το κομματικό σύστημα της χώρας. Είναι κρίση πολιτική αλλά και ιδεολογική. Η Αλεξάνδρα Ατταλίδου στους λόγους παραίτησης της θέτει θέμα ιδεολογίας και απόψεων για τους Οικολόγους. Μιλά για κάποια θέματα που έπρεπε να αποτελούν κοινή πολιτική θέση όσων ασπάζονται την οικολογική ιδεολογία και πράσινο μανιφέστο.
Η όλη συζήτηση στην ΕΔΕΚ για τα χρήματα συνεργατών που παίρνει ο ευρωβουλευτής και το πώς αυτά θα έπρεπε να αξιοποιηθούν κατά τον πρόεδρο του κόμματος, αλλά και γενικότερα η όλη συζήτηση, έρχεται να δώσει ένα γερό χαστούκι στις σοσιαλιστικές αξίες που το κόμμα εκφράζει και να προσθέσει μια μεγάλη δόση απογοήτευσης σε όσους είχαν ασπαστεί τα όσα ο ιδεολόγος μέχρι θανάτου Βάσος Λυσσαρίδης, εξέφραζε μέσα από τους πύρινους λόγους και στίχους του.
Διευρύνοντας όμως τη συζήτηση για το κομματικό κατεστημένο της Κύπρου, θα δούμε ότι τα προβλήματα αγγίζουν όλους τους κομματικούς χώρους, άλλους σε μικρότερο και άλλους σε μεγαλύτερο βαθμό. Η ήττα για παράδειγμα του Δημοκρατικού Συναγερμού στις προεδρικές εκλογές και η όλη συζήτηση που προκάλεσε στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς η υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη από την μια και Αβέρωφ Νεοφύτου από την άλλη, συντηρεί ένα κλίμα εσωστρέφειας πάνω από την Πινδάρου. Και η συζήτηση που γίνεται εντός τους στρατοπέδου του Δημοκρατικού Συναγερμού, αγγίζει όλα τα επίπεδα. Από την προσπάθεια αμφισβήτησης της ηγεσίας από μέρους ορισμένων και την συζήτηση γύρω από τη στάση του κόμματος έναντι της Κυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη μέχρι και τον επαναπροσδιορισμό της ιδεολογικοπολιτικής του πυξίδας.
Στο ΑΚΕΛ βρίσκεται σε εξέλιξη μία συζήτηση για καταστατικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο κόμμα, αλλά και μία διαδικασία διεύρυνσης του ακροατηρίου του, μέσω της συγκρότησης κοινωνικής συμμαχίας. Επί της ουσίας είναι μια αργοπορημένη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, πειραματική αντίδραση, στην κατρακύλα των ποσοστών του κόμματος της Αριστερά την τελευταία δεκαετία. Το ΑΚΕΛ είναι η τρίτη πενταετία που μένει στην αντιπολίτευση και ακόμη δεν έχει καταφέρει να δείξει πρακτικά σημάδια ανάκαμψης.
Για το ΔΗΚΟ είναι ακόμα νωπά τα γεγονότα που τελικά οδήγησαν και στην δημιουργία της Δημοκρατικής Παράταξης- Συνεργασία Πολιτών, η οποία είναι επί της ουσίας είναι ένας κομματικός σχηματισμός, σάρκα εκ της σαρκός του.
Τι σημαίνει αυτό; Το κομματικό σύστημα διέρχεται κρίση. Και μέσα από αυτή την κρίση μεγεθύνεται ακόμα περισσότερο, η απαξίωση της κοινωνίας έναντι των κομμάτων, και μέσα σε αυτό πλαίσιο βρίσκει πεδίο δράσης και ενδυνάμωσης η παραδοξότητα, ο ακραίος πολιτικός λόγος, ο λαϊκισμός, η βιτρίνα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αντισυστημικό» ή «διαφορετικό».
Είναι αυτός ο δρόμος της επανάστασης; Είναι αυτή η αντίδραση και η απάντηση στην κομματική και ιδεολογική χρεωκοπία μας; Οι προεκτάσεις των νέων πολιτικών συνηθειών της κοινωνίας απέναντι στα κόμματα και στην πολιτική, είναι μια παράλληλη μεγάλη συζήτηση. Το μόνο δεδομένο όλων αυτών είναι η χρεωκοπία της ίδιας της Δημοκρατίας…
Πηγή: philenews.com.cy
Comments are closed for this post.