Το φαινόμενο ΔΗΣΑΚΕΛ σίγουρα δεν είναι κάτι καινούριο αλλά εμφανίζεται από το 2004- μετά το σχέδιο ΑΝΑΝ-  σε τακτά χρονικά διαστήματα με στόχο να μαντρώνει όσα περισσότερα πρόβατα μπορεί…

Ένα χαρακτηριστικά του είναι και η πλήρης υποταγή καθώς και η υποχωρητικότητα στο ΚΥΠΡΙΑΚΟ μην τυχόν και μας πούνε ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ…

Σίγουρα από το ΑΚΕΛ δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο. Στην Εζεκία θεωρούν το ΚΥΠΡΙΑΚΟ ως δικοινοτικό πρόβλημα χρησιμοποιώντας το σλόγκαν «εκάμαμεν τζι αμεις πολλά».

Από την άλλη, ο ΔΗΣΥ, ένα πάλαι ποτέ κόμμα ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΩΝ κατάντησε να σέρνεται πίσω από τον κάθε λογής ψευδό «ΠΡΟΦΗΤΗ» των ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΩΝ που το παίζει «ΠΡΟΕΔΡΟΣ» και να ζητιανεύει το ρόλο του καλού παιδιού.

Έτσι, λοιπόν, πρόσφατα και  για μια ακόμη φορά ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, αρνούμενοι να συστρατευτούν με πρωτοβουλίες καταδίκης της τουρκικής παρανομίας στην Κύπρο.

Κρυμμένοι πίσω από τις πολιτικές τους ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, επιλέγουν να καλοπιάνουν τον Τούρκο εισβολέα, αφού τόσο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) όσο και η  Αριστερά, με τις ευλογίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ αντιστοίχως, εμπόδισαν την προώθηση ενώπιον της επόμενης Ολομελείας του Νοεμβρίου στις Βρυξέλλες, ψήφισμα καταδίκης της παράνομης ανακήρυξης του ψευδοκράτους.

Ίσως, βέβαια γιατί ήταν πρωτοβουλία και υποβλήθηκε του Ευρωβουλευτή του ΕΛΑΜ και μέλος του Προεδρείου του ECR, Γεάδη Γεάδη.

Βλέπετε, μετά τα τραγελαφικά αναφορικά με το ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ δεν τους έπαιρνε να αντιγράψουν και πάλι…

ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ

Ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Παπαναστασίου, παρουσίασε πρόσφατα στον Έλληνα ομόλογό του ένα τεκμηριωμένο σχέδιο για την επανεκκίνηση και ολοκλήρωση του έργου ηλεκτρικής διασύνδεσης Κύπρου – Κρήτης – Ευρώπης. Ένα έργο που δεν αποτελεί απλώς τεχνική υποδομή, αλλά κρίσιμο κρίκο για την ενεργειακή ασφάλεια και τη γεωπολιτική σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου. Παρ’ όλα αυτά, από την πλευρά της Αθήνας δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση. Καμία ουσιαστική τοποθέτηση, καμία πολιτική βούληση, καμία δέσμευση.

Η στάση αυτή προκαλεί εύλογες απορίες και απογοήτευση. Πολλοί Έλληνες πολίτες, αλλά και Κύπριοι, αντιλαμβάνονται πως η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει τη σιωπή και την αδράνεια για να αποφύγει την πολιτική πίεση που συνοδεύει το έργο. Κυκλοφορεί πλέον ευρέως η πεποίθηση ότι η Αθήνα υπέκυψε, άμεσα ή έμμεσα, σε τουρκικές αξιώσεις, αποσύροντας τη στήριξή της από ένα σχέδιο που θα ενίσχυε τον Ελληνισμό στο σύνολό του. Και το χειρότερο: επιχειρεί να μεταθέσει την ευθύνη για τη μη υλοποίηση στην Κύπρο, κατηγορώντας τη Λευκωσία για δήθεν αδυναμία ή αθέτηση δεσμεύσεων.

Αν αυτό πράγματι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τότε η κατάσταση είναι ακόμη πιο ανησυχητική. Διότι εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί με συνέπεια απέναντι σε ένα καθαρά ενεργειακό και τεχνικό έργο, πώς θα σταθεί απέναντι στην πανίσχυρη Τουρκία; Πώς θα διαχειριστεί τις προκλήσεις στο Αιγαίο και στο Κυπριακό, όταν δείχνει διστακτικότητα να υπερασπιστεί ένα κοινό στρατηγικό συμφέρον; Το ηλεκτρικό Καλώδιο Κύπρου – Κρήτης είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια γραμμή μεταφοράς ενέργειας. Είναι σύμβολο ενότητας, ανεξαρτησίας και κοινής ευρωπαϊκής προοπτικής. Η απουσία της Ελλάδας από αυτό το έργο εκπέμπει λάθος μήνυμα – προς τους συμμάχους, αλλά κυρίως προς τους αντιπάλους.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, τοποθετήθηκε πρόσφατα με σαφήνεια, τονίζοντας ότι η Κύπρος δεν εκβιάζεται και δεν αποδέχεται ρόλο αποδιοπομπαίου τράγου για πολιτικές αποφάσεις τρίτων. Η Λευκωσία έχει κινηθεί με συνέπεια, έχει καταθέσει προτάσεις, έχει εξασφαλίσει ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και έχει δείξει βούληση να προχωρήσει. Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα: η ευθύνη για τη στασιμότητα του έργου δεν βαραίνει την Κύπρο. Η απόφαση αποστασιοποίησης προήλθε από την Αθήνα – είτε για να αποφευχθούν πολιτικές εντάσεις, είτε για να ικανοποιηθούν εξωτερικές πιέσεις.

Παρά ταύτα, σε επίπεδο δημόσιου λόγου, επιχειρείται να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η Κύπρος δεν ανταποκρίθηκε στις οικονομικές της υποχρεώσεις. Γίνεται λόγος για ένα ποσό 25 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο – αν πράγματι αποτελεί ζήτημα – οφείλει να διευκρινιστεί άμεσα από τη Λευκωσία. Όχι επειδή φέρει ευθύνη, αλλά για να μη δοθεί η παραμικρή αφορμή σε όσους επιδιώκουν να συγκαλύψουν τις δικές τους επιλογές μεταθέτοντας το βάρος αλλού. Η αλήθεια πρέπει να είναι καθαρή και διαφανής, χωρίς μισόλογα και πολιτικές υπεκφυγές.

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι οικονομικό. Είναι βαθιά πολιτικό και εθνικό. Η Ελλάδα, ως εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει ιστορική και ηθική υποχρέωση να λειτουργεί με υπευθυνότητα και στρατηγικό σχεδιασμό. Η ενεργειακή ασφάλεια της Κύπρου αφορά άμεσα και την Ελλάδα, διότι χωρίς ενεργειακή διασύνδεση η Κύπρος παραμένει απομονωμένη, ευάλωτη και εξαρτημένη. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία ενισχύει τον ρόλο της ως περιφερειακός ενεργειακός κόμβος, αυξάνοντας την επιρροή της στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η απώλεια του έργου δεν είναι μια απλή καθυστέρηση. Είναι στρατηγική ήττα. Η διασύνδεση Κύπρου – Κρήτης θα παρείχε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να ελέγχει ενεργειακά την ανατολική πτέρυγα της Μεσογείου, να εδραιώσει την παρουσία της στην ευρωπαϊκή αγορά ηλεκτρισμού και να ενισχύσει την ασφάλεια του Ελληνισμού. Αντί αυτού, επικράτησε η λογική του φόβου και της σιωπής. Μια στάση που, αντί να διασφαλίζει σταθερότητα, στέλνει σήμα αδυναμίας.

Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι όταν η Ελλάδα επιλέγει την αδράνεια απέναντι στην Κύπρο, οι συνέπειες είναι πάντα οδυνηρές. Από το 1974 μέχρι σήμερα, οι λανθασμένοι υπολογισμοί και η έλλειψη στρατηγικής συνέπειας έχουν κοστίσει ακριβά. Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για νέα λάθη. Ο ελληνισμός, και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, δικαιούται αλήθεια, διαφάνεια και τόλμη.

Η Κύπρος δεν ζητά χάρη. Ζητά συνεργασία και συνέπεια. Δεν μπορεί να γίνεται συνεχώς το εύκολο εξιλαστήριο θύμα των πολιτικών υποχωρήσεων της Αθήνας. Οι καιροί απαιτούν καθαρές θέσεις και πράξεις, όχι προφάσεις. Αν η Ελλάδα δεν μπορεί να στηρίξει έμπρακτα ένα έργο που υπηρετεί το κοινό εθνικό συμφέρον, τότε πώς θα σταθεί απέναντι σε πολύ πιο απαιτητικές κρίσεις που έρχονται;

Το μήνυμα προς την Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να είναι σαφές και αδιαπραγμάτευτο: αναλάβετε τις ευθύνες σας. Όχι μόνο ως εταίροι, αλλά και ως εγγυητές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η υπονόμευση του Καλωδίου Κύπρου – Κρήτης δεν πλήττει μόνο την Κύπρο, αλλά και την ίδια την Ελλάδα. Εάν το εθνικό συμφέρον του ελληνισμού καταρρέει στη Λευκωσία, η επόμενη κρίση θα εκδηλωθεί αναπόφευκτα στο Αιγαίο.

Η Αθήνα δεν μπορεί να συνεχίσει να σιωπά. Οφείλει να μιλήσει, να εξηγήσει και να ενεργήσει. Οι εποχές των διπλωματικών συμβιβασμών τελείωσαν. Η ιστορία απαιτεί θάρρος και αποφάσεις. Ο Ελληνισμός αξίζει ηγεσίες που να μπορούν να κοιτάξουν τον λαό στα μάτια και να πουν την αλήθεια. Η Κύπρος δεν είναι μόνη – εκτός αν η ίδια η Ελλάδα επιλέξει να την αφήσει μόνη.

ΚΡΙΣ ΜΙΧΑΗΛ

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην πολιτική ζωή του τόπου. Ούτε η κατρακύλα των παραδοσιακών κομμάτων, ούτε και το γεγονός ότι η ΑΡΙΣΤΕΡΑ στη χώρα μας δεν έχει πλέον κανένα μα κανένα λαϊκό έρεισμα…

Η στάση του ΑΚΕΛ στα εθνικά ζητήματα, στο Κυπριακό καθώς και στις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης (με την πολιτική δώστε γη και ύδωρ) ολοκληρώθηκε τις προηγούμενες μέρες με την απόφαση της Εζεκία να διεκδικήσουν (όχι αύξηση συντάξεων ή μισθών, όχι δίκαιη λύση στο ΚΥΠΡΙΑΚΟ) μνημείο στους αγνοούμενους της Τουρκοκυπριακής ανταρσίας.

Ναι, καλά διαβάσατε. Τη στιγμή που οι Ελληνοκύπριοι βρίσκουμε ομαδικούς τάφους, τη στιγμή που τα παιδιά θάβουν γονείς 51 χρόνια μετά και τη στιγμή  που η αδιαλλαξία των κατοχικών ηγετών χτυπάει κόκκινο, στο ΑΚΕΛ επιδιώκουν να εξισώσουν τις φρικαλεότητες των Τούρκων και των Τουρκοκυπρίων που έλαβαν χώρα το 1974 με τις δικοινοτικές ταραχές που ξεκίνησαν από την ανταρσία της μειονότητας του 18%.

Πλέον, δεν μαζεύονται σύννεφα, ούτε και βρέχει στην Εζεκία. Κάτι άλλο συμβαίνει με όλα αυτά τα σταγονίδια που πέφτουν στα γραφεία του ΑΚΕΛ…

Η πολιτική της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ουδέποτε ήταν πατριωτική και ουδέποτε στήριξε τα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτό το ξέραμε πολύ καλά. Αλλά να φτάσουν και σε τέτοιο σημείο η αλήθεια είναι ότι δεν το περιμέναμε.

Φαίνεται ότι στο ΑΚΕΛ έχουν αλλεργία στην πρωτιά, αφού μόλις είδαν ότι ανέβηκαν στην πρώτη θέση, φρόντισαν να πέσουν και πάλι στα τάρταρα…

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ