Connect with us

MILITAIRE

Κλιμακώνεται η ένταση ΗΠΑ – Ρωσίας: Πόσο πιθανή είναι μια σύρραξη;

Avatar photo

Published

on


του Δημήτρη Σκουτέρη

Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος – και γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος όταν βρίσκεται στο τιμόνι της εξουσίας ένας άνθρωπος όπως ο Ντόναλντ Τραμπ. Δυστυχώς, κάθε μέρα που περνά, το ενδεχόμενο ενός πολέμου ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία φαίνεται να πλησιάζει. Ποιο είναι όμως το σκηνικό μέσα στο οποίο δρα ο Τραμπ;

Στις ΗΠΑ, οι επιλογές του έχουν οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου τόσο οι επιχειρήσεις όσο και η εργατική τάξη –ιδίως οι λευκοί υποστηρικτές του κινήματος MAGA– νιώθουν οικονομική πίεση. Πρόσφατα, έδωσε εντολή για μετακίνηση δύο πυρηνικών υποβρυχίων πιο κοντά στη Ρωσία, επιχειρώντας να δικαιολογήσει αυτή την εξαιρετικά επιθετική ενέργεια ως απάντηση σε αναρτήσεις του πρώην Ρώσου προέδρου, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο Τραμπ φαίνεται να βρίσκεται υπό πίεση, αποκομμένος από τις συνέπειες των αποφάσεών του τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό μέτωπο. Η υποτιθέμενη αφετηρία ήταν το τελεσίγραφό του προς τη Μόσχα για επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία, όμως η αλήθεια είναι πως η ένταση κορυφώνεται από τον Απρίλιο, όταν παρουσίασε το φιλόδοξο σχέδιό του για επιβολή νέων δασμών.

Τα τελευταία δεδομένα για την οικονομία των ΗΠΑ δείχνουν τάσεις επιβράδυνσης, με αυξημένο τον κίνδυνο ύφεσης. Παρά τις πανηγυρικές αναφορές για την επίτευξη συμφωνίας στην Ε.Ε. αναφορικά με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας –με πρωταγωνιστικό ρόλο από την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και αποδοχή ενός 15% χωρίς αντιδράσεις– στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν ενδείξεις θετικής υποδοχής αυτών των επιτυχιών. Τα πιο πρόσφατα οικονομικά στοιχεία παρουσιάζουν μια ζοφερή εικόνα που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη ρητορική του Τραμπ, προκαλώντας του έντονη ανησυχία και φόβο.

Η ανεργία

Όταν η τελευταία έκθεση για την απασχόληση αποδείχθηκε αρνητική, ο Τραμπ απάντησε απολύοντας τον επικεφαλής του οργανισμού που την εξέδωσε, αδιαφορώντας για τα στοιχεία. Είναι χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο διαχειρίζεται αρνητικές εξελίξεις: απαξίωση θεσμών και απολύσεις στελεχών που παρουσιάζουν «δυσάρεστες αλήθειες». Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και απέναντι στα ΜΜΕ, τα οποία χαρακτηρίζει συστηματικά ως «fake news».

«Οι αριθμοί πρέπει να είναι δίκαιοι και ακριβείς», έγραψε ο Τραμπ στο Truth Social, χωρίς να παραθέσει αποδείξεις για τις καταγγελίες του.

Επιμένει ότι η «οικονομία ανθεί», ενώ τα επίσημα στοιχεία από το Associated Press δείχνουν το αντίθετο: η αύξηση των θέσεων εργασίας επιβραδύνεται, ο πληθωρισμός αυξάνεται και η ανάπτυξη μειώνεται. Παρά την αναμόρφωση πολιτικών σε δασμούς, φόρους και ενέργεια, προς το παρόν δεν υπάρχουν απτά θετικά αποτελέσματα.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι δηλώσεις περί «ανθούσας οικονομίας». Είναι η συστηματική διαστρέβλωση των στοιχείων και η υπονόμευση θεσμών και λειτουργών, προκειμένου να διατηρηθεί ένα ψευδές αφήγημα. Το αποτέλεσμα είναι ένα διαβρωμένο περιβάλλον ενημέρωσης, με ελεγχόμενους «κόλακες» να αναπαράγουν την κυβερνητική προπαγάνδα.

Η κρίσιμη περίοδος που διανύουμε θα φέρει τον Τραμπ αντιμέτωπο με αρνητικές αναφορές στα χρηματιστήρια και στον επιχειρηματικό Τύπο. Όσο εκείνος θα απαντά με την καραμέλα των «ψεύτικων ειδήσεων», τόσο η πίεση θα εντείνεται. Η εμμονή του στην προβολή του εαυτού του ως πανίσχυρου ηγέτη οδηγεί συχνά σε σπασμωδικές και αδέξιες αντιδράσεις που επιδεινώνουν την εικόνα του.

Η υπόθεση Έπσταϊν

Ένα ακόμη «αγκάθι» είναι η υπόθεση του Τζέφρι Έπσταϊν. Η σύνδεση του Τραμπ με τον διαβόητο χρηματιστή επανέρχεται διαρκώς, λόγω του χειρισμού της από τον ίδιο τον πρώην πρόεδρο. Η κοινή γνώμη έχει πειστεί για τη στενή σχέση τους και τις συχνές κοινωνικές επαφές, ενώ δεν αποκλείεται να αποκαλυφθούν λεπτομέρειες για συμμετοχή του σε σεξουαλικά σκάνδαλα. Αν οι πληροφορίες για εκβιασμούς επιβεβαιωθούν, ο Τραμπ θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Ακόμη και αν το FBI επιχειρήσει να «σβήσει» το όνομά του από σχετικά έγγραφα, όσοι γνωρίζουν θα έχουν ισχυρά κίνητρα να μιλήσουν. Αν το όνομά του εμπλακεί σε καταγγελίες, η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη. Η επιβίωσή του από ένα τέτοιο σκάνδαλο μοιάζει εξαιρετικά αμφίβολη.

Το δίλημμα Τραμπ

Αυτό που ο Τραμπ χρειάζεται περισσότερο από ποτέ είναι μια ισχυρή μετατόπιση της προσοχής της κοινής γνώμης. Ποιες είναι οι επιλογές του;

  1. Παραίτηση υπό όρους, εξασφαλίζοντας πλήρη νομική προστασία για τον ίδιο και την οικογένειά του.

  2. Πρόκληση πολέμου ΗΠΑ – Ρωσίας, με το Ουκρανικό μέτωπο ως πιθανό επίκεντρο.

Η πρόσφατη δήλωση του Μεντβέντεφ, σύμφωνα με την οποία οι νέες κυρώσεις του Τραμπ οδηγούν αναπόφευκτα σε πόλεμο, προκαλεί ανησυχία. Η Ιστορία έχει δείξει ότι δεν θα ήταν ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που θα προκαλούσε πολεμική σύρραξη για να ξεφύγει από εγχώριες αποτυχίες.

Η συμπίεση του χρονικού ορίζοντα –από τις 50 στις 10 ημέρες– δεν είναι τυχαία: ο χρόνος για τον Τραμπ τελειώνει τόσο στο Ουκρανικό όσο και στην οικονομία των ΗΠΑ. Η Ρωσία καταγράφει προέλαση στην Ποκρόφσκ, ενώ το ΝΑΤΟ δείχνει να αποδυναμώνεται. Η ύφεση πλησιάζει, η ανεργία αυξάνεται, οι οικονομικοί δείκτες βυθίζονται και τα σκάνδαλα επανέρχονται με ένταση.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η μεγαλύτερη απειλή ίσως έρθει από την Ασία. Αν η Ιαπωνία ρίξει στην αγορά το τεράστιο απόθεμα αμερικανικών ομολόγων της, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές. Το συμπέρασμα είναι σαφές: αν δεν παραιτηθεί, ο Τραμπ ενδέχεται να καταφύγει στον πόλεμο – όχι ως επιλογή πολιτικής, αλλά ως έσχατη λύση για πολιτική επιβίωση.

ΠΗΓΗ: MILITAIRE.gr
Continue Reading

MILITAIRE

Συμφωνία στρατηγικής αμυντικής συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Κατάρ

Avatar photo

Published

on

Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στο Κατάρ, στο πλαίσιο της περιοδείας του στον Κόλπο, επικεντρώθηκε κυρίως στις αμυντικές σχέσεις και στα Eurofighter του Κατάρ, καθώς η Άγκυρα προχωρά με ταχύ ρυθμό στην ανασυγκρότηση της αεροπορικής της ισχύος.

Η Τουρκία και το Κατάρ υπέγραψαν συμφωνία αμυντικής συνεργασίας στη Ντόχα, με την Άγκυρα να επιδιώκει παράλληλα την αγορά μεταχειρισμένων μαχητικών Eurofighter από τον σύμμαχό της στον Κόλπο, προκειμένου να ενισχύσει άμεσα και να αναδομήσει την αεροπορική της δύναμη. Το μνημόνιο κατανόησης υπογράφηκε από τον πρόεδρο της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας, Χαλούκ Γκόργκουν, και τον υπουργό Άμυνας του Κατάρ, Σέιχ Σαούντ μπιν Αμπντουλραχμάν Αλ Θάνι, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο Anadolu.

Οι συνομιλίες για την άμυνα αποτέλεσαν το βασικό αντικείμενο της τριήμερης περιοδείας του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στον Κόλπο, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Κατάρ. Ο Ερντογάν συνοδεύεται από τον Υπουργό Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ, τον Υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν και τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Ιμπραήμ Καλίν.

Η συμφωνία συνεργασίας στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας υπογράφεται σε μια περίοδο όπου οι δύο χώρες ενισχύουν ακόμη περισσότερο τους ήδη στενούς δεσμούς τους στον τομέα της άμυνας.

Το Κατάρ παραμένει ο στενότερος στρατηγικός σύμμαχος της Τουρκίας στον Κόλπο, φιλοξενώντας μία από τις μεγαλύτερες υπερπόντιες στρατιωτικές βάσεις της χώρας, στην οποία υπηρετούν περίπου 3.000 Τούρκοι στρατιώτες με ρόλους εκπαίδευσης, συμβουλευτικής υποστήριξης και γενικότερης στρατιωτικής συνεργασίας.

Το ταξίδι του Ερντογάν πραγματοποιείται την ώρα που η Τουρκία προσπαθεί να εξασφαλίσει μεταχειρισμένα μαχητικά Eurofighter Typhoon από το Κατάρ – ένα ζήτημα που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, συζητήθηκε εκτενώς κατά τη διάρκεια των επαφών στη Ντόχα.

Η τουρκική πρόταση για την προμήθεια μεταχειρισμένων αεροσκαφών Tranche 3A από το Κατάρ εντάσσεται σε μια ευρύτερη προκαταρκτική συμφωνία, βάσει της οποίας η Άγκυρα σχεδιάζει την αγορά 40 αεροσκαφών Eurofighter από το ευρωπαϊκό κονσόρτσιουμ που απαρτίζουν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία, η Ισπανία και η Γερμανία, όπως ανέφερε το Bloomberg, επικαλούμενο πηγές με γνώση των διαπραγματεύσεων.

Πριν από την επίσκεψη του Ερντογάν, ο Υπουργός Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ και ο διοικητής της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, στρατηγός Ζιγιά Τσεμάλ Καδιόγλου, επισκέφθηκαν τη Ντόχα στις 6 Οκτωβρίου για συνομιλίες με τους Καταρινούς ομολόγους τους σχετικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Το Κατάρ διαθέτει αυτή τη στιγμή 24 μαχητικά Eurofighter Typhoon Tranche 3A, τα οποία παραδόθηκαν την περίοδο 2022-2024, ενώ τον Δεκέμβριο του 2024 προχώρησε σε επιπλέον παραγγελία 12 αεροσκαφών Tranche 4 για την επέκταση του στόλου του, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Γιατί μεταχειρισμένα αεροσκάφη;

Ο ανεξάρτητος αναλυτής άμυνας Άρντα Μεβλουτόγλου εξηγεί ότι η στροφή της Τουρκίας προς τα μεταχειρισμένα Eurofighter οφείλεται σε πιεστικές ανάγκες.

«Η Τουρκία χρειάζεται αεροσκάφη που μπορούν να τεθούν άμεσα σε υπηρεσία», ανέφερε στον Al-Monitor. «Τα νέα Eurofighter θα χρειαστούν χρόνια μέχρι να παραδοθούν».

Ο αεροπορικός στόλος της Τουρκίας έχει μειωθεί σημαντικά. Από τα περίπου 270 F-16 που διέθετε, σχεδόν 30 έχουν χαθεί σε ατυχήματα κατά τη διάρκεια δεκαετιών, με αποτέλεσμα να παραμένουν σε επιχειρησιακή κατάσταση μόλις 230 με 240 αεροσκάφη.

«Υπάρχει πραγματική ανάγκη για άμεση αποκατάσταση της ισορροπίας στην αεροπορική ισχύ», πρόσθεσε ο Μεβλουτόγλου. Αν και τεχνικά θεωρούνται μεταχειρισμένα, τα αεροσκάφη είναι σχεδόν καινούργια, παρέχοντας στην Τουρκία γρήγορη ενίσχυση χωρίς καθυστερήσεις παράδοσης.

Ο ίδιος διευκρίνισε ότι τα αεροσκάφη είναι «μεταχειρισμένα μόνο στα χαρτιά», καθώς το Κατάρ τα παρέλαβε πρόσφατα. «Ορισμένα έχουν πετάξει ελάχιστα, ενώ τα παλαιότερα είναι μόλις τριών ή τεσσάρων ετών», σημείωσε.

Η αναζήτηση της Τουρκίας για Eurofighter και άλλα μαχητικά προέκυψε μετά την απαγόρευση του 2019 για την αγορά F-35 πέμπτης γενιάς, βάσει του νόμου Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA), λόγω της προμήθειας ρωσικών συστημάτων αεράμυνας S-400. Ο νόμος, που εγκρίθηκε το 2017 από το Κογκρέσο των ΗΠΑ με ευρεία πλειοψηφία, αποσκοπεί στην αποτροπή σημαντικών αμυντικών συναλλαγών με τη Ρωσία.

Η Άγκυρα είχε ανακοινώσει πέρσι την πρόθεσή της να αποκτήσει 40 Eurofighter Typhoon. Αν και αρχικά η Γερμανία αντιτάχθηκε στην πώληση, τελικά έδωσε το πράσινο φως, επιτρέποντας την υπογραφή προκαταρκτικής συμφωνίας τον Ιούλιο.

Παράλληλα, η Τουρκία επιδιώκει την αγορά 40 νέων μαχητικών F-16 Block 70 από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ουάσιγκτον ενέκρινε επίσημα την πώληση τον Ιανουάριο του 2024, ενώ οι διαπραγματεύσεις για τους όρους της συμφωνίας συνεχίζονται, με την Άγκυρα να επιδιώκει μείωση στο συνολικό πακέτο ύψους 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ερντογάν στο Κατάρ, οι δύο χώρες υπέγραψαν επίσης κοινή εμπορική δήλωση, μνημόνιο συνεργασίας για στρατηγικό σχεδιασμό και ανταλλαγή τεχνογνωσίας, καθώς και κοινή δήλωση για την 11η συνεδρίαση της Ανώτατης Στρατηγικής Επιτροπής.

Στο προηγούμενο σκέλος της περιοδείας του, στο Κουβέιτ, Τούρκοι και Κουβεϊτιανοί αξιωματούχοι υπέγραψαν τέσσερις συμφωνίες – μεταξύ αυτών, μνημόνιο συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα, συμφωνίες για τις θαλάσσιες μεταφορές, την αμοιβαία αναγνώριση ναυτικών πιστοποιητικών και την ενίσχυση των άμεσων επενδύσεων.

Ο Ερντογάν αναμένεται να ολοκληρώσει την περιοδεία του στον Κόλπο με επίσκεψη στο Ομάν, η οποία θα αποτελέσει την πρώτη προεδρική του επίσκεψη στο σουλτανάτο.

ΠΗΓΗ: MILITAIRE

Continue Reading

MILITAIRE

Τι σηματοδοτεί η συμμετοχή της Τουρκίας στο διεθνές Task Force της Γάζας;

Avatar photo

Published

on

Στη Γάζα, μια τέτοια σιωπηλή αλλά καθοριστική στροφή βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Η συμμετοχή της Τουρκίας στο υπό διαμόρφωση διεθνές Task Force αποτελεί το μέσο με το οποίο η Άγκυρα επιχειρεί να επανέλθει δυναμικά στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων — και παράλληλα να ενισχύσει τη θέση της στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.

Από την περιθωριοποίηση στην επιστροφή

Η απόφαση της Τουρκίας να συμμετάσχει στο Task Force, που συγκροτείται με πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αιγύπτου, με τη συμμετοχή και του Κατάρ, σηματοδοτεί μια σαφή επιστροφή από την περίοδο διεθνούς απομόνωσης των τελευταίων ετών. Ο μηχανισμός αυτός έχει ως αποστολή την επίβλεψη της εφαρμογής της εκεχειρίας, τη διευκόλυνση της ανταλλαγής αιχμαλώτων και την παρακολούθηση της πρώτης φάσης του σχεδίου, το οποίο περιλαμβάνει και τη σταδιακή αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων.

Ύστερα από σχετικό αίτημα του Ντόναλντ Τραμπ, η Τουρκία καλείται να λειτουργήσει ως δίαυλος επικοινωνίας με τη Χαμάς, συμβάλλοντας στην αποδοχή του πλαισίου της εκεχειρίας. Έτσι, επανέρχεται ως παράγοντας που δεν μπορεί να παραβλεφθεί, επιδιώκοντας να δείξει ότι, ακόμη και όταν δεν βρίσκεται στο προσκήνιο, διαθέτει τα μέσα και την επιρροή για να επηρεάζει τις εξελίξεις.

Η εξωτερική σκηνή ως απάντηση στην εσωτερική πίεση

Η τουρκική στρατηγική γίνεται κατανοητή μόνο μέσα από το πρίσμα της εσωτερικής συγκυρίας. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται αντιμέτωπος με μία από τις πιο δύσκολες πολιτικές φάσεις της εικοσαετούς κυριαρχίας του: ο πληθωρισμός υπερβαίνει το 70%, η κοινωνική δυσαρέσκεια διογκώνεται, ενώ οι ήττες σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη αποκάλυψαν τη φθορά και την κόπωση του εκλογικού σώματος.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η εικόνα της Τουρκίας ως «προστάτιδας των Παλαιστινίων» και «απαραίτητης μεσολαβητικής δύναμης» λειτουργεί ως μέσο συσπείρωσης του εσωτερικού ακροατηρίου και αναπλήρωσης της φθίνουσας πολιτικής νομιμοποίησης. Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι οι διεθνείς πρωτοβουλίες μπορούν να προσφέρουν στο καθεστώς του τη σταθερότητα που πλέον δεν εξασφαλίζουν οι εσωτερικές πολιτικές.

Η Γάζα ως διαπραγματευτικό χαρτί

Η εμπλοκή της Άγκυρας στο Task Force δεν της εξασφαλίζει μόνο εικόνα επιρροής, αλλά της προσφέρει και νέα διαπραγματευτικά όπλα. Η συμμετοχή της στις μεταπολεμικές διαδικασίες μπορεί να μεταφραστεί σε αυξημένο ρόλο στις συνομιλίες για τη μελλοντική αρχιτεκτονική ασφαλείας, την ανοικοδόμηση και τη διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Παράλληλα, της δίνει τη δυνατότητα να ενισχύσει τη θέση της έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μια συγκυρία όπου παραμένουν ανοιχτά ζητήματα όπως ο εκσυγχρονισμός των F-16 ή ακόμη και η πιθανή επανένταξή της στο πρόγραμμα των F-35.

Παρά τις δηλώσεις Τραμπ ότι είναι πρόθυμος να υποστηρίξει την επιστροφή της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35, τα θεσμικά εμπόδια παραμένουν. Οι κυρώσεις του νόμου CAATSA, οι περιορισμοί του Κογκρέσου και οι ρήτρες της νομοθεσίας NDAA εξακολουθούν να ισχύουν. Η εμπλοκή της Τουρκίας στη Γάζα δεν εγγυάται λύση, αλλά λειτουργεί ως διαπραγματευτικό κεφάλαιο.

Η Ουάσιγκτον αναγνωρίζει τη χρησιμότητα της Τουρκίας ως δίαυλου επικοινωνίας, παραμένει όμως επιφυλακτική λόγω των στενών σχέσεών της με τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Από την πλευρά του, το Ισραήλ αντιμετωπίζει με καχυποψία μια χώρα που έχει για χρόνια υιοθετήσει ανοικτά φιλοπαλαιστινιακή στάση. Έτσι, αν και η Άγκυρα βλέπει ένα παράθυρο ευκαιρίας να ανοίγει, αυτό απέχει πολύ από το να συνιστά λευκή επιταγή.

Παράλληλα, στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό αναδύονται φωνές — όπως αυτή του Ντεβλέτ Μπαχτσελί — που προτείνουν μια στρατηγική «τριάδας» συνεργασίας Τουρκίας–Ρωσίας–Κίνας, ως αντίβαρο στη δυτική αρχιτεκτονική. Αν και η πρόταση αυτή δεν εκφράζει επίσημη πολιτική γραμμή, αντανακλά τον αυξανόμενο εθνικιστικό ρεαλισμό και τη διάθεση να διατηρηθούν ανοιχτές όλες οι επιλογές. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η συμμετοχή της Τουρκίας στη Γάζα λειτουργεί και ως μοχλός πίεσης προς τη Δύση, υπενθυμίζοντας ότι η Άγκυρα διαθέτει εναλλακτικές.

Γιατί μας αφορά;

Οι εξελίξεις αυτές δεν συνιστούν ένα απομακρυσμένο κεφάλαιο της Μέσης Ανατολής· επηρεάζουν άμεσα και την Ανατολική Μεσόγειο. Η επιστροφή της Τουρκίας ως ρυθμιστικής δύναμης δεν περιορίζεται στη Γάζα: ενισχύει την επιρροή της στην Ουάσιγκτον, αναβαθμίζει τη θέση της στους ευρωατλαντικούς θεσμούς και της προσφέρει νέα εργαλεία — από τα εξοπλιστικά έως τα ενεργειακά.

Για να αντιληφθούμε τη σημασία της συμμετοχής της Τουρκίας στο Task Force, πρέπει να τη δούμε όχι ως μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ως μέρος μιας συνεκτικής στρατηγικής επαναφοράς της στο επίκεντρο των περιφερειακών εξελίξεων. Πρόκειται για μια προσπάθεια αναδιαμόρφωσης των ισορροπιών στην περιοχή, κάτι που αφορά άμεσα και την Ελλάδα και την Κύπρο.

Η πρόσκληση του Τραμπ προς Αθήνα και Λευκωσία να συμμετάσχουν στη διάσκεψη για τη Γάζα δείχνει ότι η μεταπολεμική αρχιτεκτονική δεν θα είναι αποκλειστικό πεδίο των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Αιγύπτου και του Κατάρ. Ενδέχεται, επομένως, να υπάρξει περιθώριο παρέμβασης και για εμάς. Εάν κινηθούμε έξυπνα, η παρουσία μας εκεί μπορεί να συνδεθεί με σταθερές θέσεις υπέρ μιας βιώσιμης αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην περιοχή. Μένει, βέβαια, να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.

ΠΗΓΗ: MILITAIRE .gr

Continue Reading

MILITAIRE

Η Τουρκία παίζει το χαρτί των Σπάνιων Γαιών στη γεωπολιτική σκακιέρα

Avatar photo

Published

on


Της Αλεξίας Στούπη

Η Τουρκία ενεργοποιεί το «όπλο» των σπάνιων γαιών, επιχειρώντας να ενισχύσει τη γεωπολιτική της ισχύ και να καθιερωθεί ως περιφερειακή υπερδύναμη μέσω της γαιο-οικονομίας. Η εξέλιξη αυτή φέρνει τις Ηνωμένες Πολιτείες αντιμέτωπες με ένα δύσκολο δίλημμα: να αποδεσμευτούν από την εξάρτηση από την Κίνα, δημιουργώντας όμως νέα εξάρτηση από την Τουρκία — μια χώρα που έχει επαναφέρει τη στρατηγική του «Επιτήδειου Ουδέτερου» στη διεθνή σκακιέρα. Το «αδύναμο σημείο» των ΗΠΑ δεν είναι άλλο από τις σπάνιες γαίες, οι οποίες αποτελούν κρίσιμο στοιχείο στην παραγωγή στρατηγικών όπλων, όπως τα F-16, τα F-35 και το σύστημα Patriot. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την απεξάρτηση από τις κινεζικές εισαγωγές, γεγονός που καθιστά την Τουρκία εν δυνάμει νέο προμηθευτή.

Η Άγκυρα φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά αυτή την πραγματικότητα. Όπως αποκάλυψαν το Bloomberg (6 Οκτωβρίου 2025) και η BirGün, η Τουρκία έχει ήδη ξεκινήσει διερευνητικές επαφές με τις Ηνωμένες Πολιτείες για πιθανή συνεργασία στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων σπάνιων γαιών στην περιοχή Beylikova του Εσκίσεχιρ. Σε μια εποχή όπου ο αναθεωρητισμός κυριαρχεί στη Μεσόγειο — από τη Συρία έως το Ισραήλ — η Τουρκία επιδιώκει να διατηρήσει τη σχέση της με τις ΗΠΑ, χωρίς να απολέσει τη γεωπολιτική της ευελιξία. Πρόκειται για μια εξέλιξη που μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη για την ελληνική αποτρεπτική στρατηγική, η οποία μοιάζει να παραμένει αδρανής.

Πολλαπλασιαστές ισχύος στην παγκόσμια σκακιέρα

Οι σπάνιες γαίες θεωρούνται από πολλούς ως το νέο «νόμισμα ισχύος» στην παγκόσμια ενεργειακή και τεχνολογική μετάβαση. Πίσω από την τεχνική πολυπλοκότητα, διαμορφώνεται ένα νέο ενεργειακό και γεωπολιτικό παιχνίδι, στο οποίο η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμείνει αμέτοχη.

Οι σπάνιες γαίες (Rare Earth Elements – REE) αποτελούν ομάδα 17 στοιχείων, όπως το νεοδύμιο, το δυσπρόσιο, το λανθάνιο και το ύττριο. Χρησιμοποιούνται σε μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων, ανεμογεννήτριες, λέιζερ, αισθητήρες, αλλά και σε μαγνήτες υψηλής ισχύος — κρίσιμα εξαρτήματα για τη βιομηχανία όπλων και ενεργειακών συστημάτων.

Η «παντοκράτειρα» Κίνα των σπάνιων γαιών

Παρότι δεν είναι τόσο σπάνιες στη φύση όσο υποδηλώνει το όνομά τους, η εξόρυξη και κυρίως η επεξεργασία τους είναι εξαιρετικά δαπανηρές και περίπλοκες. Η Κίνα ελέγχει περίπου το 80% της παγκόσμιας παραγωγής και πάνω από το 90% της επεξεργασίας (refining), γεγονός που της εξασφαλίζει στρατηγικό μονοπώλιο. Η Ουάσιγκτον επιχειρεί να περιορίσει αυτή την εξάρτηση, και εδώ ακριβώς εισέρχεται στο παιχνίδι η Τουρκία.

Το 2022, η τουρκική κρατική εταιρεία Eti Maden ανακοίνωσε την ανακάλυψη 694 εκατομμυρίων τόνων ορυκτού υλικού στο Beylikova (Εσκίσεχιρ), με περιεκτικότητα σε οξείδια REE που κυμαίνεται από 0,3% έως 0,8%. Παρότι τα ποσοστά φαίνονται χαμηλά, θεωρούνται εμπορικά αξιοποιήσιμα εφόσον υπάρξει η απαραίτητη τεχνογνωσία επεξεργασίας.

Ψάχνει συμπαίκτη η Τουρκία

Η Άγκυρα έχει ήδη θέσει σε λειτουργία πιλοτική μονάδα επεξεργασίας και αναζητά διεθνείς εταίρους για την πλήρη ανάπτυξή της. Οι προσπάθειες συνεργασίας με Κίνα και Ρωσία δεν απέδωσαν καρπούς, οδηγώντας την Τουρκία να στραφεί προς τις Ηνωμένες Πολιτείες για τεχνολογική υποστήριξη και κοινή παραγωγή. Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη συμφωνία.

Η αντιπολίτευση (CHP) έχει επικρίνει την κυβέρνηση για έλλειψη διαφάνειας, εκφράζοντας ανησυχίες ότι η εκμετάλλευση ενδέχεται να καταλήξει σε ξένα συμφέροντα. Το πραγματικό διακύβευμα, ωστόσο, δεν είναι η ιδιοκτησία των κοιτασμάτων, αλλά ο έλεγχος της τεχνολογίας καθαρισμού των REE.

Σύμφωνα με εκθέσεις της Aerospace America και της RAND, κάθε μαχητικό F-35 περιέχει εκατοντάδες κιλά υλικών βασισμένων σε σπάνιες γαίες, οι οποίες είναι κρίσιμες για τους μαγνήτες των ραντάρ AESA, τους ηλεκτρικούς ενεργοποιητές και τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου.

Οι ΗΠΑ, που προσπαθούν να μειώσουν την εξάρτησή τους από την Κίνα, έχουν κάθε λόγο να αναζητήσουν νέους προμηθευτές εντός ΝΑΤΟ. Αν η Τουρκία αποδείξει ότι μπορεί να επεξεργάζεται τα υλικά εγχώρια, θα αποκτήσει ένα σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα, ακόμη κι αν δεν επιστρέψει άμεσα στο πρόγραμμα F-35.

Τα τουρκικά οφέλη και η «κοιμώμενη» Ελλάδα

Μια Τουρκία που προμηθεύει τη Δύση με κρίσιμες πρώτες ύλες παύει να είναι «προβληματική» και μετατρέπεται σε αναγκαίο σύμμαχο της δυτικής άμυνας.

Η Ελλάδα, από την πλευρά της, διαθέτει ενδείξεις ύπαρξης σπάνιων γαιών στη Θράκη και τη Βόρεια Ελλάδα, χωρίς ωστόσο να έχει επιβεβαιωθεί αν τα αποθέματα είναι εμπορικά αξιοποιήσιμα. Αν όντως επαρκούν, η έγκαιρη ένταξή μας σε ευρωπαϊκά έργα είναι ζωτικής σημασίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του Critical Raw Materials Act, έχει θέσει ως στόχο έως το 2030 να καλύπτει το 10% της ζήτησης σπάνιων γαιών με εγχώρια εξόρυξη και το 40% μέσω ευρωπαϊκής επεξεργασίας.

Αλλάζουν οι ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο

Η υπόθεση των σπάνιων γαιών δεν αφορά μόνο την οικονομία, αλλά και την ισορροπία ισχύος στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Η τοπική επεξεργασία REE σημαίνει πρόσβαση σε τεχνολογίες αιχμής — θεμέλιο της σύγχρονης αμυντικής βιομηχανίας. Η ανάπτυξη εγχώριας τεχνογνωσίας θα ενισχύσει την αυτάρκεια της Άγκυρας σε UAV, πυραύλους και ηλεκτρονικά συστήματα, αυξάνοντας παράλληλα τη γεωπολιτική της βαρύτητα.

Ίσως ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε πού βρίσκεται η Ελλάδα μέσα σε αυτό το νέο γεωστρατηγικό περιβάλλον.

Αλεξία Στούπη
Πολιτικός Επιστήμονας
MA Εφαρμοσμένη Στρατηγική & Διεθνής Ασφάλεια
Απόφοιτος ΕΣΔΔ, ΣΕΘΑ
Εξειδίκευση: Γεωπολιτική ανάλυση της Μέσης Ανατολής

ΠΗΓΗ: MILITAIRE .gr

Continue Reading
Advertisement

Viral

(c) 2017-25 | Vouli.TV. All Rights Reserved. Developed by UnitrustMedia