του Χάρη Θεραπή

Η κυπριακή κοινωνία είναι πράγματι απογοητευμένη. Κουράστηκε από τα λάθη, την αλαζονεία και την ανικανότητα εκείνων που κυβερνούσαν για χρόνια. Και έχει κάθε δικαίωμα. Αλλά εδώ αρχίζει το πραγματικό πρόβλημα: ενώ τα παλιά κόμματα έχασαν το μέτρο και την επαφή με την πραγματικότητα, η απάντηση που γεννιέται απέναντί τους είναι μια πολιτική πρόταση χωρίς πρόγραμμα, χωρίς δομές και χωρίς στοιχειώδη κατανόηση του πώς λειτουργεί η Πολιτεία.

Το σύνθημα «θα ψηφίζετε από το app και θα εφαρμόζουμε ό,τι βγει» δείχνει ξεκάθαρα την ευκολία με την οποία κάποιοι θεωρούν ότι μπορεί να λειτουργήσει ένα κράτος. Δεν είναι δημοκρατία αυτό. Είναι ψηφιακός εντυπωσιασμός. Ο κρατικός προϋπολογισμός — ένα τεχνικό, νομικό και οικονομικό κείμενο χιλίων σελίδων — δεν αποφασίζεται με ένα “ναι” ή “όχι” στο κινητό. Τα νομοσχέδια για ενέργεια, ασφάλεια, φορολογία, ψηφιακές υποδομές δεν λύνονται σαν quiz στα stories. Και φυσικά, η «Άμεση Δημοκρατία» που ευαγγελίζονται δεν προβλέπεται καν στο Σύνταγμα. Είναι ανέφικτη.

Το μεγαλύτερο όμως οξύμωρο: δηλώνουν «αντισυστημικοί», ενώ επιδιώκουν να μπουν στο σύστημα — στη Βουλή, στο Εθνικό Συμβούλιο, στις επιτροπές. Θέλουν να γίνουν αυτοί που θα κληθούν να κάνουν αυτό που οι ίδιοι καταγγέλλουν. Αντισυστημικός μέσα στο σύστημα; Πολύ απλά, δεν γίνεται. Κάπου τελειώνουν τα συνθήματα και αρχίζει η πραγματικότητα.

Όμως ας είμαστε ξεκάθαροι: αυτό το κενό που εκμεταλλεύονται, δεν προέκυψε τυχαία. Το δημιούργησαν τα ίδια τα πολιτικά κόμματα. Κόμματα εγκλωβισμένα στον μικροκομματισμό, διαλυμένα οργανωτικά, χωρίς παραγωγή πολιτικής, χωρίς όραμα και χωρίς καμία αίσθηση του τι ζει καθημερινά ο πολίτης. Απέτυχαν να δώσουν λύσεις σε στέγαση, σε υγεία, σε ακρίβεια, σε διαφθορά, σε παιδεία. Απέτυχαν να ακούσουν, να διαμορφώσουν προτάσεις, να παράξουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Δεν διάβασαν τα σημεία των καιρών και τώρα πληρώνουν το τίμημα.

Και ανάμεσα στις δύο αυτές αποτυχίες — την κόπωση του παλιού και την ευκολία του νέου — μένει ο πολίτης. Μόνος, εξαπατημένος από τη μια, κολακευμένος από την άλλη, χωρίς πραγματική πολιτική πρόταση μπροστά του.

Η Κύπρος δεν χρειάζεται ούτε το παλιό που ξεθώριασε από την αλαζονεία, ούτε το “νέο” που στηρίζεται στην άγνοια και στο θέαμα. Χρειάζεται πολιτική με σχέδιο. Με πρόγραμμα. Με διαφάνεια, λογοδοσία και θεσμική σοβαρότητα. Χρειάζεται κόμματα που θα παράγουν πολιτικές, όχι memes. Πολιτικούς που θα δίνουν λύσεις, όχι υποσχέσεις. Και μια νέα γενιά που θα συνδέει την ενέργεια με τη γνώση — όχι με τα views.

Η χώρα δεν κυβερνιέται με likes. Η χώρα κυβερνιέται με ευθύνη. Και αυτό, προς το παρόν, λείπει και από τους δύο πόλους: και από όσους απέτυχαν για χρόνια, και από όσους τώρα εμφανίζονται με άδεια χέρια και μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Ώρα να τελειώσει το θέατρο — από όλες τις πλευρές.

*Ο Χάρης Θεραπής είναι ο Διευθυντής του Vouli.TV

Άρθρο του Χάρη Θεραπή
Διευθυντή του Vouli TV

Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε μια σταθερή και επικίνδυνη διολίσθηση της πολιτικής ζωής σε έναν χώρο όπου η ουσία υποκαθίσταται από το θέαμα, η ευθύνη από την προβολή και ο διάλογος από τον θόρυβο. Δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο ούτε μια υπερβολή των καιρών. Είναι η νέα κανονικότητα στην οποία πολλοί επιχειρούν να προσαρμόσουν τη δημοκρατία μας.

Και αυτό, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να το παρουσιάσουν ως «αθώο», είναι βαθιά απειλητικό.

Η γελοιοποίηση της πολιτικής δεν είναι απλώς ένας τρόπος αυτοπροβολής.
Είναι ένας τρόπος αποδόμησης των θεσμών.

Όταν η πολιτική μετατρέπεται σε περιεχόμενο για χαβαλέ στα social media, όταν ο δημόσιος λόγος γίνεται εργαλείο προσωπικής ματαιοδοξίας, όταν οι Βουλευτές και οι θεσμικοί παράγοντες αντιμετωπίζονται —ή συμπεριφέρονται— σαν πρωταγωνιστές reality, τότε η δημοκρατία χάνει το κύρος της. Και όταν οι πολίτες σταματούν να παίρνουν την πολιτική στα σοβαρά, ανοίγει ο δρόμος για να περάσουν από πάνω τους πολιτικές που δεν τους υπηρετούν.

Η απαξίωση δεν είναι τυχαία. Είναι χρήσιμη σε κάποιους.
Χρήσιμη σε όσους δεν έχουν θέσεις.
Σε όσους δεν έχουν έργο.
Σε όσους δεν θέλουν να λογοδοτούν.
Γιατί όταν ο κόσμος βλέπει την πολιτική σαν κάτι γελοίο, τότε εκείνοι που τη διαχειρίζονται χωρίς σοβαρότητα βρίσκουν το τέλειο άλλοθι:
«μα αφού όλοι έτσι είναι».

Ε, όχι. Δεν είναι όλοι έτσι.

Υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται, που μελετούν, που σέβονται τους θεσμούς και την αποστολή τους. Υπάρχουν βουλευτές που δουλεύουν σιωπηλά για την κοινωνία, υπάρχουν θεσμοί που μάχονται για διαφάνεια, υπάρχουν δημοσιογράφοι που επιμένουν στην ακρίβεια και την ευθύνη.

Και υπάρχει και κάτι ακόμη:
Μια κοινωνία που διψά για σοβαρότητα.

Στο Vouli TV βλέπουμε καθημερινά ότι οι πολίτες παρακολουθούν, ενδιαφέρονται, ρωτούν, απαιτούν ενημέρωση που δεν τους υποτιμά. Δεν αναζητούν ευθυμογραφίες μεταμφιεσμένες σε πολιτικό λόγο. Αναζητούν καθαρές κουβέντες, καθαρά επιχειρήματα, καθαρές θέσεις.

Η ευθύνη λοιπόν, ειδικά σήμερα, είναι συλλογική:

• Ευθύνη των πολιτικών να υπερασπίζονται τη σοβαρότητα του δημόσιου λόγου.
• Ευθύνη των δημοσιογράφων να μην γίνονται ακούσια φορείς ευτελισμού.
• Ευθύνη των θεσμών να προστατεύουν την αξιοπρέπεια της πολιτικής διαδικασίας.
• Ευθύνη των πολιτών να απαιτούν ποιότητα, να μην συμβιβάζονται με το χαμηλό.

Ας το πούμε καθαρά:
Η πολιτική δεν είναι για να κάνει τους πολίτες να γελούν.
Είναι για να τους προστατεύει.
Είναι για να τους υπηρετεί.

Και όταν το επίπεδο της πολιτικής πέφτει, δεν πέφτει μόνο το κύρος του Κοινοβουλίου.
Πέφτει η ποιότητα της ζωής μας.
Πέφτει η δυνατότητα του κράτους να σχεδιάζει.
Πέφτει η αξιοπιστία της χώρας.

Είναι λοιπόν ώρα να υψώσουμε τον πήχυ.
Όχι με επικοινωνιακά κόλπα.
Αλλά με σοβαρότητα, διαφάνεια και συνέπεια.

Ως Διευθυντής του Vouli TV, πιστεύω βαθιά ότι η ενημέρωση δεν είναι σκηνή θεάματος. Είναι θεμέλιο της δημοκρατίας. Και όσο υπάρχει χώρος που δίνει φωνή στη σοβαρή πολιτική, τόσο θα υπάρχει και ελπίδα ότι η χώρα δεν θα παραδοθεί στον ευτελισμό.

Ώρα για ευθύνη.
Ώρα για σοβαρότητα.
Ώρα να υπερασπιστούμε την πολιτική — γιατί χωρίς αυτήν, η δημοκρατία δεν έχει πού να σταθεί.

Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της διαδικασίας συμπλήρωσης των ψηφοδελτίων, τα κόμματα ανακοινώνουν σχεδόν καθημερινά νέα ονόματα, προσπαθώντας να ολοκληρώσουν τις τελευταίες λεπτομέρειες πριν ξεκινήσει επισήμως η προεκλογική περίοδος. Στα χέρια της Επιτροπής Εσωτερικών της Βουλής βρίσκεται παράλληλα το νομοσχέδιο που προβλέπει τη μεταφορά μιας βουλευτικής έδρας από τη Λευκωσία στην Πάφο (από τέσσερις σε πέντε), βάσει του εκλογικού καταλόγου που καταρτίστηκε μέχρι τις 2 Οκτωβρίου. Η σύνθεση των ψηφοδελτίων προβληματίζει τα κόμματα, καθώς λόγω του μεγάλου αριθμού υποψηφίων εξετάζεται το ενδεχόμενο είτε να μεγαλώσει το ψηφοδέλτιο είτε να αποκτήσει διπλή όψη.

Παρά τις προσπάθειες για ένταξη ευρέως αποδεκτών προσωπικοτήτων, τα περιθώρια για εκπλήξεις φαίνεται περιορισμένα. Σημαντική εξαίρεση αποτελεί η Ειρήνη Χαραλαμπίδου, που έχει δεχθεί προτάσεις από ΔΗΚΟ και ΑΛΜ, καθώς και οι υποψήφιοι που θα πλαισιώσουν το ψηφοδέλτιο του κόμματος Άμεση Δημοκρατία υπό τον ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου. Τα κόμματα υπολογίζουν τα εκλογικά τους ποσοστά, εστιάζοντας στην εξασφάλιση εδρών αλλά και στη μάχη στις επαρχίες όπου τα πρώτα στοιχεία των δημοσκοπήσεων δεν είναι ευνοϊκά.

Η επαρχία Αμμοχώστου

Η Αμμόχωστος αποτελεί ένα κρίσιμο στοίχημα για τον ΔΗΣΥ, καθώς τα ποσοστά του 31,51% του 2021 θεωρούνται δύσκολα επαναλήψιμα. Παράλληλα, το ΕΛΑΜ ενισχύει συνεχώς την παρουσία του στην περιοχή.

Από νωρίς, ο αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ, Γιάννης Καρούσος, καθώς και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, εξέφρασαν ανησυχίες, αλλά δεν φαίνεται να λήφθηκαν οι απαραίτητες ενέργειες για να εξασφαλιστεί προβάδισμα στην επαρχία. Υπάρχουν φόβοι ότι ο ΔΗΣΥ μπορεί να χάσει την πρωτοκαθεδρία, καθώς οι τοπικές συγκεντρώσεις δεν προσέλκυσαν παρά έναν περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων.

Τις επόμενες εβδομάδες ενδέχεται να γίνουν ενισχυμένες εμφανίσεις της ηγεσίας στην περιοχή, προκειμένου να ανακτηθεί μέρος των χαμένων εδαφών. Ο βουλευτής της περιοχής, Ονούφριος Κουλλάς, αν και δεν επαναδιεκδικεί, γνωρίζει σε βάθος τη λειτουργία και τις ιδιαιτερότητες της επαρχίας.

Παρά τις ανησυχίες του ΔΗΣΥ, το ΕΛΑΜ τονίζει τη δυναμική του στην Αμμόχωστο και την πιθανότητα να καταγράψει τα υψηλότερα ποσοστά του.

Η ΕΔΕΚ, από την πλευρά της, βλέπει την επαρχία με προβληματισμό, καθώς μετά το 2006 οι επιδόσεις της μειώνονται συνεχώς, χωρίς να φαίνονται προφανείς στρατηγικές που θα μπορούσαν να αλλάξουν αυτή την τάση.

Το ΑΚΕΛ διατηρεί ισχύ στον προσφυγικό πληθυσμό, αλλά και πάλι δεν αναμένεται να καταγράψει εντυπωσιακά ποσοστά στα Κοκκινοχώρια, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη μείωση της συνολικής επιρροής του στην επαρχία.

Η επαρχία Λευκωσίας

Η Λευκωσία παραμένει καθοριστική για το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς τα ποσοστά της τείνουν να αντικατοπτρίζουν αυτά στο σύνολο της χώρας. ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ συμμετέχουν στη μάχη χωρίς σημαντικές αλλαγές στα ψηφοδέλτιά τους, αφού οι περισσότεροι βουλευτές επαναδιεκδικούν.

Στον ΔΗΣΥ, με εκτός τρεις βουλευτές (Αβέρωφ Νεοφύτου, Νίκος Τορναρίτης, Χάρης Γεωργιάδης), δημιουργείται νέο περιβάλλον και αμφιβολίες για το πώς θα κινηθεί το κόμμα, ειδικά εντός της αστικής τάξης. Η βασική ανησυχία επικεντρώνεται στο αν θα επαναλάβει τα ποσοστά του 2021, που ξεπέρασαν το 25%.

Η ΕΔΕΚ αντιμετωπίζει προκλήσεις λόγω των αλλαγών στα ψηφοδέλτιά της, ενώ το ΕΛΑΜ αντιμετωπίζει τη Λευκωσία ως δύσκολη περιοχή λόγω της πιο περιορισμένης ευελιξίας στην προσέγγιση των ψηφοφόρων σε σχέση με μικρότερες επαρχίες.

Η επαρχία Λεμεσού

Η Λεμεσός παραμένει ενδιαφέρουσα με ισχυρά ονόματα εκτός ψηφοδελτίων. Ο τέως πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Μαρίνος Σιζόπουλος, δεν συμμετέχει, ενώ το κόμμα θεωρεί ότι το νέο ψηφοδέλτιο παραμένει ισχυρό.

Εκτός ψηφοδελτίου είναι και ο πρόεδρος της ΔΗΠΑ, Μάριος Καρογιάν, που θα αποφασίσει ανάλογα με τα εκλογικά δεδομένα της επαρχίας.

Στο ΔΗΚΟ, παρά την απουσία του Παύλου Μυλωνά, η εκτίμηση είναι θετική λόγω δύο ισχυρών στελεχών, του νυν βουλευτή Πανίκου Λεωνίδου και του αντιπροέδρου Νεόφυτου Χαραλαμπίδη.

Το ΑΚΕΛ αντιμετωπίζει την πρόκληση της συμπλήρωσης του ψηφοδελτίου λόγω απουσιών, ενώ ο ΔΗΣΥ, χωρίς τον αναπληρωτή πρόεδρο Ευθύμιο Δίπλαρο, έχει ήδη ξεκινήσει οργανωμένες εκστρατείες. Παράλληλα, το ΕΛΑΜ ενισχύει την παρουσία του, επηρεάζοντας τα ποσοστά του ΔΗΣΥ.

Η επαρχία Πάφου

Η Πάφος έχει σημασία για το γόητρο των κομμάτων του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου και για την επιπλέον έδρα. Η ΕΔΕΚ θεωρεί ότι επωφελείται από την πέμπτη έδρα, η ΔΗΠΑ βλέπει την Πάφο ως δυνατή της έδρα, ενώ το ΔΗΚΟ επιδιώκει πρωτιά. Το ΑΚΕΛ παραμένει αδύναμο στην περιοχή, κατατάσσοντας τρίτο κόμμα στις τελευταίες δύο αναμετρήσεις.

Ο ΔΗΣΥ αναμένει θετικά αποτελέσματα, με τον Χαράλαμπο Πάζαρο και τη Νικολέττα Κωνσταντίνου να δημιουργούν πολωτικό κλίμα και πιθανώς να αυξήσουν τη συμμετοχή των ψηφοφόρων.

Η επαρχία Λάρνακας

Η Λάρνακα διατηρεί ιστορικά προβάδισμα για το ΑΚΕΛ, που στηρίζει την τοπική αυτοδιοίκηση για να διατηρήσει την ισχυρή του εκπροσώπηση.

Η ΕΔΕΚ αντιμετωπίζει πρόβλημα λόγω απουσίας Ανδρέα Αποστόλου, ενώ το ΔΗΚΟ αναμένει αύξηση ποσοστών σε μια παραδοσιακά χαμηλή περιοχή. Η ΔΗΠΑ δυσκολεύεται να αναπληρώσει την απώλεια ποσοστών του Γιώργου Προκοπίου, ενώ ο ΔΗΣΥ, παρά την προέλευσή της προέδρου του από την περιοχή, ψάχνει υποψηφίους για να καλύψει γεωγραφικά τα κενά.

Η επαρχία Κερύνειας

Στην Κερύνεια οι έδρες φαίνεται να μοιράζονται πιο ισορροπημένα μεταξύ των μεγάλων κομμάτων. Το ΑΚΕΛ στοχεύει να διατηρήσει την πρωτιά του 2021, ενώ ο ΔΗΣΥ συμμετέχει με τη νυν βουλεύτρια Ρίτα Θεοδώρου Σούπερμαν, τον πρόεδρο της ΝΕΔΗΣΥ Δήμο Γεωργιάδη και τον κοινοβουλευτικό συνεργάτη Βασίλη Κουμέττο.