Τρεις δεκαετίες μετά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και τα εναπομείναντα αριστερά κόμματα της Ευρώπης (όσα κατόρθωσαν να επιβιώσουν από τον πολιτικό κονιορτό) φαίνεται ότι βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση παρά το γεγονός ότι τα τελευταία 10 χρόνια υπήρξαν αρκετές προϋποθέσεις (οικονομική κρίση, μεταναστευτικό, υγειονομική κρίση) προκειμένου να ανακάμψουν.

Η αντιμετώπιση, όμως, των τόσων σοβαρών ζητημάτων σε συνδυασμό με μια άκρατη διεθνιστική «πολυλογία» έφεραν κόμματα όπως το ΑΚΕΛ, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ στο χείλος της καταστροφής, αποδεικνύοντας ότι είναι άλλο πράγμα η θεωρία και τα ανθρωπιστικά συνθήματα και άλλο πράγμα η άσκηση ρεαλιστικής πολιτικής.

Το ΑΚΕΛ δεν κατόρθωσε από το 2013 (όταν και έχασε την εξουσία στη χώρα μας) να δομήσει έναν υγιεί πολιτικό λόγο σε φλέγοντα ζητήματα όπως είναι το μεταναστευτικό και το κυπριακό.

Η ανούσια πολιτική της «όποιας λύσης» καθώς και η ανοχή των ανοιχτών συνόρων σε πρόσφυγες και μετανάστες έφεραν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας (με εξαίρεση ένα 10% που απαρτίζεται από φανατικούς κομματικούς) να γυρίζει την πλάτη του στην Εζεκία.

Ας μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι η πενταετία του αείμνηστου Δημήτρη Χριστόφια στιγματίστηκε από την πλήρη διάλυση της οικονομίας και από οικονομικά σκάνδαλα τα οποία έπληξαν σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία του άλλοτε ισχυρού κόμματος της αριστεράς.

Η απουσία, επίσης, σοβαρής οργανωτικής δομής (που δεν προσεγγίζει μόνο τους κομματικούς) στις τάξεις του ΑΚΕΛ καθώς και η έλλειψη ισχυρής ηγεσίας που θα εμπνέει ιδεολογικά τις τάξεις της αριστεράς σφράγισαν το τέλος μιας μακράς πορείας στα πολιτικά δρώμενα του τόπου.

Φαιδρές θέσεις και υποτακτικές πολιτικές απόψεις στελεχών του ΑΚΕΛ στο ζήτημα του ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ υπό το σλόγκαν «εκάμαμεν τζι εμείς πολλά» και η ταύτιση απόψεων με διάφορους influencer που καρπώθηκαν θέσεις στο Ευρωκοινοβούλιο περιγελώντας και παραχαράσσοντας την πρόσφατη ιστορία του τόπου, τοποθέτησαν την «ταφόπλακα» στις όποιες βλέψεις της Εζεκία για την ηγεσία της χώρας.

Το ΑΚΕΛ εξακολουθεί 34 χρόνια μετά το τέλος του κομμουνισμού να παραμένει έρμαιο ιδεοληπτικών αγκυλώσεων και παλαιοκομματικών απόψεων που σίγουρα δεν έχουν πλέον καμία ανταπόκριση στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Αναμενόμενο, επομένως, και το γεγονός ότι στο επόμενο πολιτικό, εκλογικό casting το ΑΚΕΛ θα εξακολουθεί να έχει το ρόλο του κομπάρσου τόσο στη Βουλή όσο και στο Προεδρικό…

Και όπως αποδείχτηκε διεθνώς, τα αριστερά μυαλά δεν μπορούν να αλλάξουν… Πάσχουν από ιστορική και ιδεοληπτική άνοια (προσκολλημένοι σε παρωχημένες ιδεολογίες) με τάσεις «μανιοκατάθλιψης».

Με άλλα λόγια, είτε θα μελαγχολούν ενθυμούμενοι το πάλαι ποτέ δικτατορικό παρελθόν της ΕΣΣΔ είτε θα νιώθουν ναρκισσιστικά υπερήφανοι για το πολιτικό περιθώριο στο οποίο βρίσκονται…

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ