ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αλλαγές στη σκακιέρα της Ανατ. Μεσογείου – Επτά ερωτήσεις και απαντήσεις για τον EastMed
Οι επιπτώσεις της απόφασης της Ουάσιγκτον να μη στηρίξει την υλοποίηση του αγωγού EastMed
Συνθήκες που τροποποιούν το διπλωματικό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδιαίτερα εκείνο το οποίο έχει στο επίκεντρό της την Κυπριακή Δημοκρατία, δημιουργεί η εκδήλωση των προθέσεων της Ουάσιγκτον (μέσω non paper που έφθασε στο Μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργείο Εξωτερικών προ περίπου 20 ημερών) να μη στηρίξει την υλοποίηση του αγωγού EastMed, με την αιτιολογία ότι πρόκειται για έργο που δεν θεωρείται οικονομικά βιώσιμο, αλλά απέχει και από την «πράσινη ατζέντα» των ΗΠΑ. Τα προηγούμενα χρόνια, η βιωσιμότητα ενός σχεδίου περί αγωγού που θα συνδέει τα κοιτάσματα του Ισραήλ με την Κύπρο και την Κρήτη είχε επανειλημμένως αμφισβητηθεί, ωστόσο παρέμενε στην επιφάνεια και –τουλάχιστον δημόσια– στηριζόταν πολιτικά από όλους τους εμπλεκομένους. Η πρακτική αμφισβήτηση της βιωσιμότητας του αγωγού EastMed σε διπλωματικό πεδίο αφαιρεί ένα στοιχείο πίεσης προς την Άγκυρα, ενώ αναγκάζει τη Λευκωσία να επαναπροσδιορίσει την τακτική της ως προς το ενεργειακό. Ταυτόχρονα, η ευθεία στήριξη της ηλεκτρικής διασύνδεσης ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο αποτελεί την επιβεβαίωση των σεναρίων όλων των προηγούμενων μηνών για την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης αραβικής χώρας ως του κατεξοχήν κόμβου μεταφοράς καθαρής ενέργειας προς την Ευρώπη.
Η «Κ» ζήτησε σχόλιο από την αμερικανική πλευρά για τις τελευταίες πληροφορίες. Εκπρόσωπος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα δήλωσε στην «Κ» τα εξής: «Αν και γενικά δεν σχολιάζουμε την επίσημη διπλωματική επικοινωνία ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις μας, θα παρέπεμπα σε σειρά προηγούμενων δηλώσεων σχετικά με την υποστήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης σε πηγές ενέργειας εναλλακτικές από τα ορυκτά καύσιμα, περιλαμβανομένης της Ελλάδας, όπως και στις συνεχείς προσπάθειές μας να προωθήσουμε την περιφερειακή συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο». Ο εκπρόσωπος συνεχίζει σημειώνοντας ότι «έχουμε επίμονα δηλώσει την ισχυρή στήριξή μας για την ενεργειακή ολοκλήρωση στην Ανατολική Μεσόγειο και ο πρέσβης Πάιατ είναι σε εντατικό, τακτικό διάλογο με τους υπουργούς (Ενέργειας) Σκρέκα και (Εξωτερικών) Δένδια για το σύνολο των ζητημάτων που σχετίζονται με την ενέργεια στην περιοχή και τον ηγετικό ρόλο που βλέπουμε για την Ελλάδα». Σημείωσε ακόμα πως «ο πρέσβης Πάιατ θα συνεχίσει να κρατά ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας, ενώ ενθαρρύνει για περαιτέρω συνεργασία του σχήματος 3+1, που θα παρέχει νέες λεωφόρους για ενεργειακή διαφοροποίηση μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ». Τέλος, σημειώνεται ότι ο κ. Πάιατ «έχει επανειλημμένως εκφράσει την ισχυρή στήριξή μας για σχέδια όπως η σχεδιαζόμενη ηλεκτρική διασύνδεση από την Αίγυπτο στην Κρήτη και στην ελληνική ενδοχώρα και η προτεινόμενη Euroasia Interconnector που θα συνδέσει τα δίκτυα ηλεκτρικού Ελλάδας, Κύπρου και Ευρώπης».
Το ζήτημα σχολιάστηκε και από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έπειτα από σχετική ερώτηση Ελλήνων ανταποκριτών. Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ απάντησε χαρακτηριστικά ότι οι ΗΠΑ παραμένουν δεσμευμένες στο σχήμα περιφερειακής συνεργασίας 3+1 (Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, ΗΠΑ) και θεωρούν την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Ωστόσο, σημείωσε ότι η Ουάσιγκτον δίνει έμφαση στις τεχνολογίες καθαρής ενέργειας που θα προετοιμάσουν την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου για τη μετάβαση στη νέα ενεργειακή εποχή. Επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «σε μια εποχή που η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης είναι –περισσότερο από ποτέ– ζήτημα εθνικής ασφάλειας, δεσμευόμαστε να εμβαθύνουμε τις περιφερειακές μας σχέσεις και να προωθήσουμε τις τεχνολογίες καθαρής ενέργειας. Παραμένουμε προσηλωμένοι στη φυσική διασύνδεση ενέργειας της Ανατολικής Μεσογείου με την Ευρώπη. Μεταθέτουμε το ενδιαφέρον μας σε διασυνδέσεις ηλεκτρικής ενέργειας που μπορούν να υποστηρίξουν και (την παροχή) φυσικού αερίου και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας».
Επτά ερωτο-απαντήσεις για τον αγωγό EastMed
– Ποιος είναι ο αγωγός που οι ΗΠΑ χαρακτηρίζουν εστία έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο;
Ο EastMed σχεδιάστηκε για να μεταφέρει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη διαμέσου της Κύπρου, της Κρήτης και της ηπειρωτικής Ελλάδος. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, ο αγωγός θα έχει μήκος περίπου 1.900 χλμ. –εκ των οποίων τα δύο τρίτα υποθαλάσσια– και αρχική δυναμικότητα περί τα 10 δισ. κυβικά αερίου τον χρόνο. Το κόστος κατασκευής έχει υπολογιστεί περίπου στα 6 δισ. δολάρια. Το έργο υλοποιείται από την εταιρεία Poseidon, η οποία αποτελεί μια κοινή εταιρεία της ΔΕΠΑ και της ιταλικής Edison. Η Ε.Ε. έχει εντάξει από το 2013 τον αγωγό EastMed στα αποκαλούμενα Έργα Κοινού Ενδιαφέροντος και προχώρησε σε γενναιόδωρη χρηματοδότηση τεχνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών μελετών ύψους πλέον των 49 εκατομμυρίων δολαρίων, οι οποίες χαρακτηρίζουν το έργο τεχνικά εφικτό και οικονομικά βιώσιμο. Στις 20 Μαρτίου 2019 υπεγράφη στο Τελ Αβίβ διακρατική συμφωνία μεταξύ των τριών χωρών, παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, ο οποίος εξέφρασε την ισχυρή στήριξη των ΗΠΑ στο έργο συνδέοντάς το με τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας και την ασφάλεια εφοδιασμού της Ευρώπης. Σε συνέχεια, στις 2 Ιανουαρίου 2020 υπεγράφη στην Αθήνα η «Συμφωνία EastMed» μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.
– Γιατί η Ιταλία δεν υπέγραψε τη διακρατική συμφωνία;
Παρότι αρχικά η Ιταλία εμφανίστηκε αδιάφορη έως επιφυλακτική για τον αγωγό και παρά το γεγονός ότι συμμετείχε στον σχεδιασμό και στην κατασκευή η ιταλική Edison, εντέλει την 1η Ιανουαρίου 2020 ο Ιταλός υπουργός Οικονομίας απέστειλε επιστολή υποστήριξης του αγωγού προς την ελληνική κυβέρνηση. Η επαμφοτερίζουσα αυτή στάση της Ιταλίας συνδέεται με τη στρατηγική σχέση που έχει αναπτύξει με την Τουρκία σε βάθος ετών. Η Ιταλία είναι ο τρίτος εξαγωγικός προορισμός της Τουρκίας και παράλληλα κατέχει την τρίτη θέση στις τουρκικές εισαγωγές, με 1.500 ιταλικές εταιρείες να δραστηριοποιούνται στην Τουρκία.
– Γιατί αμφισβητείται η οικονομική βιωσιμότητα του έργου;
Τα ερωτήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα του έργου συνοδεύουν το σχέδιο του EastMed με τη σύλληψή του. Τα μεγάλα θαλάσσια βάθη μεταξύ Κύπρου και Κρήτης και η μορφολογία τους αποτελούν τεχνική πρόκληση, ενώ κατά καιρούς έχουν τεθεί και ζητήματα οικονομικότητας σε σχέση με άλλες οδεύσεις και τεχνικές εξαγωγής των κοιτασμάτων (τερματικά LNG). Αν και οι μελέτες που έχουν γίνει μέχρι τώρα από τις εταιρείες που «τρέχουν» το έργο υποστηρίζουν ότι είναι τεχνικά εφικτό και οικονομικά βιώσιμο, η κριτική περί της βιωσιμότητάς του εξακολουθεί να είναι υπαρκτή και να έχει ρεαλιστική βάση, αφού συνδέεται με σειρά παραδοχών, με βασικότερη τις τιμές του LNG. Το κόστος του έργου εκτιμάται ότι μπορεί να μειωθεί εξορθολογικοποιώντας με τη συνδρομή της Αιγύπτου τις υφιστάμενες εκδοχές όδευσης. Μια τέτοια πρόταση έχει συζητηθεί ήδη μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών και αφορά την ανακατεύθυνση του αγωγού από το Ισραήλ στην Αίγυπτο, και από εκεί στην Κρήτη, παρακάμπτοντας την Κύπρο.
– Ποιος ο ρόλος του Ισραήλ;
Στο Ισραήλ και στον τέως πρόεδρο Νετανιάχου αποδίδεται η σύλληψη του σχεδίου EastMed το 2010, χρονιά που είχαν ανακαλυφθεί τα πρώτα μεγάλα κοιτάσματα στην ισραηλινή ΑΟΖ, με βασικότερο το «Λεβιάθαν», από τις εγκαταστάσεις του οποίου θα ξεκινάει και ο αγωγός. Για τη σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση η αντίδρασή της στο αμερικανικό non paper παραμένει ζητούμενο. Σε κάθε περίπτωση, αναλυτές εκτιμούν ότι το Ισραήλ δεν θα είχε να χάσει τίποτε από ένα ενδεχόμενο ναυάγιο του αγωγού. Μία ποσότητα των εξαγωγών τoυ μπορεί να την κατευθύνει προς τα τερματικά LNG της Αιγύπτου και μια άλλη προς την Τουρκία, οι σχέσεις με την οποία φαίνεται να βελτιώνονται στο παρασκήνιο.
– Τι θα σημάνει για την Ελλάδα και την Κύπρο πιθανό ναυάγιο του αγωγού;
Για Ελλάδα και Κύπρο οι ζημίες θα ήταν πρωτίστως γεωπολιτικές και όχι τόσο ενεργειακές, καθώς θα έχαναν μια ευκαιρία έμπρακτης ενάσκησης των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων στην περιοχή. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο αγωγός διέρχεται από το τμήμα της ΑΟΖ των δύο χωρών που διεκδικεί η Τουρκία.
– Πόσο βάσιμη είναι η περιβαλλοντική διάσταση που θέτουν οι ΗΠΑ;
Αν και οι ΗΠΑ επέστρεψαν στη συνθήκη των Παρισίων το 2021, η προσέγγισή τους σε σχέση με τα περιβαλλοντικά ζητήματα και τον αγωγό είναι μάλλον προσχηματική, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός και καταναλωτής φυσικού αερίου παγκοσμίως. Το 2021 έγινε ο μεγαλύτερος εξαγωγός φυσικού αερίου, ξεπερνώντας ακόμη και το Κατάρ, ενώ το 2020 εξήγαγε στην Ευρώπη 25 δισ. κ.μ. αερίου με τη μορφή LNG, ποσότητα 2,5 φορές μεγαλύτερη από τη μέγιστη δυναμικότητα του EastMed.
– Πού οφείλεται η στάση των ΗΠΑ;
Η επίσημη θέση των ΗΠΑ, όπως είχε εκφραστεί όλα αυτά τα χρόνια σε ανώτατο επίπεδο, ήταν εξαιρετικά υποστηρικτική του έργου σε απόλυτη συστοιχία με τη στήριξη της Ε.Ε. και των τριών χωρών Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, αν και στο παρελθόν δεν είχαν λείψει και ενστάσεις από παράγοντες της Oυάσιγκτον, όπως ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μάθιου Μπράιζα, ο οποίος το 2013 είχε δημόσια εκφράσει επιφυλάξεις. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, άρχισαν να αποστασιοποιούνται εδώ και πολύ καιρό και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που αναφερόταν ή δεν αναφερόταν καθόλου ο EastMed στα κοινά ανακοινωθέντα των στρατηγικών διαλόγων Ελλάδας – ΗΠΑ και στις διακηρύξεις του σχήματος 3+1 (Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, ΗΠΑ) ήδη από το 2019. Είναι προφανές πως ο αγωγός είναι ανταγωνιστικός προς τα συμφέροντά τους.
Πηγή:kathimerini.com.cy
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
Γεωπολιτική αναβάθμιση για την Κύπρο – Μήνυμα Πάλμα από τη πολυεθνική άσκηση «Νέμεσις 2025»
Η γεωπολιτική ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η στρατηγική της θέση έχουν δημιουργήσει ένα νέο πλαίσιο εκτίμησης για τη χώρα, το οποίο πρέπει να αξιοποιείται με σύνεση, δήλωσε την Τετάρτη ο Υπουργός Άμυνας, Βασίλης Πάλμας.
Σε δηλώσεις του από το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΚΣΕΔ) στη Λάρνακα, στο πλαίσιο της πολυεθνικής άσκησης «Νέμεσις 2025», που διεξήχθη εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Υπουργός συνεχάρη το ΚΣΕΔ και τις χώρες που συμμετείχαν. Υπενθύμισε ότι η άσκηση πραγματοποιείται από το 2014, προσθέτοντας πως «συνεχίζουμε μέχρι σήμερα και σκοπεύουμε να συνεχίσουμε για πολλά χρόνια ακόμη».
Ο κ. Πάλμας τόνισε ότι στις σημερινές γεωπολιτικές συνθήκες, οι συνεργασίες και οι διεθνείς συμμαχίες είναι απαραίτητες, ώστε να μπορούν να εκτελούνται αποστολές ανθρωπιστικού, ειρηνικού ή και στρατιωτικού χαρακτήρα.
Παράλληλα, επισήμανε πως το ΚΣΕΔ αποτελεί ίσως το πιο αναγνωρίσιμο κέντρο που συνδέεται με το Υπουργείο Άμυνας και την Εθνική Φρουρά, εξαιτίας της μακρόχρονης δράσης του σε αποστολές έρευνας, διάσωσης και ανθρωπιστικής φύσης. Όπως είπε, «καθημερινά διασώζει ζωές, χωρίς τυμπανοκρουσίες ή δημόσιες δηλώσεις, εκτελώντας ένα πραγματικά αξιόλογο έργο».
Αναφερόμενος στην πρόσφατη περιφερειακή κρίση, ο Υπουργός ανέφερε ότι η Κύπρος έλαβε πλήθος συγχαρητηρίων από πολλές χώρες για τη στήριξη που προσέφερε το ΚΣΕΔ σε υπηκόους διαφόρων κρατών, είτε κατά την εκκένωση του Λιβάνου είτε ως διαμετακομιστικός σταθμός προς τις πατρίδες τους.
Ερωτηθείς για τη συμμετοχή μεγάλων χωρών στην άσκηση, ο κ. Πάλμας σημείωσε ότι «η γεωπολιτική αναβάθμιση και η γεωγραφική θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν δημιουργήσει ένα νέο περιβάλλον εκτίμησης γύρω από την Κύπρο, το οποίο πρέπει να αξιοποιείται αποτελεσματικά». Πρόσθεσε ότι η χώρα οφείλει να αποδεικνύει έμπρακτα πως ο αναβαθμισμένος αυτός ρόλος μπορεί να υλοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σε χαιρετισμό του κατά τη διάρκεια της άσκησης, ο Υπουργός υπογράμμισε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία καταβάλλει κάθε προσπάθεια για τη συνεχή βελτίωση των διαδικασιών αντιμετώπισης κρίσεων, όπως τρομοκρατικές επιθέσεις, επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, καθώς και περιστατικά θαλάσσιας ρύπανσης. Όλα αυτά, όπως είπε, γίνονται με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Επισήμανε ακόμη πως η αποτελεσματικότητα των εμπλεκόμενων φορέων στη θαλάσσια ασφάλεια είναι μια συνεχής διαδικασία και όχι ένας στόχος που επιτυγχάνεται μία φορά. «Σε αυτό το πλαίσιο έγκειται και η σημασία της άσκησης», ανέφερε.
Η «Νέμεσις 2025», πρόσθεσε, αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για άντληση εμπειριών και βελτίωση των επιχειρησιακών διαδικασιών. Ο κ. Πάλμας σημείωσε πως «οι δραστηριότητες στην ΑΟΖ δεν προσφέρουν μόνο οφέλη, αλλά συνεπάγονται και ευθύνες», διαβεβαιώνοντας ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αποφασισμένη να τις αναλάβει πλήρως».
Από την πλευρά του, ο Διοικητής του ΚΣΕΔ, Γιώργος Οικονόμου, εξήγησε ότι το σενάριο της άσκησης αφορούσε την αντιμετώπιση κρίσεων σε πλατφόρμα εξόρυξης υδρογονανθράκων εντός της ΑΟΖ. Η άσκηση χωρίστηκε σε τέσσερις φάσεις: τρομοκρατικό πλήγμα, πυρκαγιά στην πλατφόρμα, διάσωση εγκλωβισμένων και περιστατικό θαλάσσιας ρύπανσης.
Στην «Νέμεσις 2025» συμμετείχαν, εκτός από την Κύπρο, επτά ακόμη χώρες —Ελλάδα, Ιταλία, Ισραήλ, Αίγυπτος, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία— καθώς και υπηρεσίες της Δημοκρατίας, ιδιωτικές εταιρείες, σκάφη, προσωπικό και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός EMSA, γεγονός που καταδεικνύει την ευρεία διεθνή συνεργασία.
Μεταξύ των παρευρισκόμενων που παρακολούθησαν την άσκηση ήταν οι Πρέσβεις των ΗΠΑ, Ισραήλ, Ηνωμένου Βασιλείου, Ελλάδας, Ιταλίας και Αιγύπτου, καθώς και στρατιωτικοί ακόλουθοι των χωρών που συμμετείχαν στη «Νέμεσις 2025».
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τα Eurofighter και η γεωπολιτική ισορροπία Τουρκίας – Ευρώπης
Γραφεί ο Κώστας Υφαντής

Τώρα που η σκόνη έχει κατακαθίσει και το ζήτημα έχει υποχωρήσει από την πρώτη γραμμή της δημόσιας συζήτησης και, δυστυχώς, της αντιπαράθεσης, είναι ίσως πιο γόνιμο να αξιολογηθεί η συμφωνία της Τουρκίας με τη Βρετανία και τα άλλα μέρη της κοινοπραξίας για την προμήθεια μεταχειρισμένων και καινούργιων μαχητικών Eurofighter. Υπάρχουν σημαντικά ζητήματα που αξίζουν σχολιασμό.
Το πρώτο αφορά τον φόβο που κυριάρχησε στις αντιδράσεις στην Ελλάδα: η εκτίμηση ότι η Τουρκία, με αυτή την αγορά, εισέρχεται «από την πίσω πόρτα» στην ευρωπαϊκή προσπάθεια στρατηγικής αυτονόμησης και στην διαδικασία αμυντικής και τεχνολογικής χειραφέτησης. Σε κάποιο βαθμό, η εκτίμηση αυτή δεν είναι αβάσιμη. Πράγματι, η συμφωνία καθιστά την Τουρκία σημαντικό πελάτη σε χώρες και βιομηχανίες με τη δύναμη να διαμορφώσουν σε σημαντικό βαθμό το ευρωπαϊκό πλαίσιο συνεργασίας.
Ωστόσο, ο εν λόγω «φόβος» είναι στην καλύτερη περίπτωση υπερβολικός και φαίνεται να αγνοεί το ιστορικό υπόβαθρο των σχέσεων Ευρώπης (ανατολικής και δυτικής) – Τουρκίας. Στην Ελλάδα και την Κύπρο η Τουρκία αντιμετωπίζεται ως ενοχλητική, αλλά στην πλειοψηφία των Ευρωπαίων θεωρείται μια ευρωπαϊκή χώρα, ιδιαίτερα στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας. Είναι κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ με εξαιρετικές διμερείς σχέσεις σχεδόν με όλες τις χώρες της ηπείρου. Επιπλέον, βρίσκεται σε γεωπολιτικό όριο στρατηγικής σημασίας για την Ευρώπη, από τη Ρωσία έως τον Ατλαντικό.
Υπάρχουν αντιλήψεις που περιορίζουν τη δυνατότητα πλήρους ενσωμάτωσης της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όπως η «πολιτισμική αντίρρηση» για ένα κράτος κυρίως μουσουλμανικό, η ποιότητα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, καθώς και οι προκλήσεις από τουρκικές μεταναστευτικές ροές προς τη Δύση. Παράδοξα, κάποια από αυτά τα στοιχεία καθιστούν και την ουσιαστική συνεργασία με την Τουρκία ελκυστική.
Η Τουρκία είναι μια χώρα όπου το Ισλάμ παραμένει μετριοπαθές και ενταγμένο σε μια κατά βάση κοσμική κοινωνική και πολιτική τάξη, ενώ αποτελεί ουσιαστικό εταίρο για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών από τη Μέση Ανατολή και την Ασία σε ανεκτά επίπεδα. Αυτή η στρατηγική πραγματικότητα είναι σχεδόν αδύνατο να παρακαμφθεί. Για τη Βρετανία, την Ισπανία, την Ιταλία και άλλες χώρες, η συνεργασία με την Τουρκία είναι πολύτιμη, ειδικά σε μια εποχή όπου η Ουκρανία υφίσταται ρωσική βία και η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε αβέβαιη γεωπολιτική μετάβαση.
Οι ελληνικές επιφυλάξεις για τη συνεργασία με την Τουρκία και την ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνατοτήτων συγκρούονται με τα στενότερα εθνικά συμφέροντα άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Οι ελληνικές κυβερνήσεις γνωρίζουν αυτή την πραγματικότητα και, πέρα από τις προσπάθειες να συνδέσουν την ευρωτουρκική σχέση με την αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, δίνουν προτεραιότητα στην ενίσχυση των δικών τους στρατιωτικών δυνατοτήτων ώστε η ισορροπία ισχύος να διατηρείται σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Άρα, αυτό που θα αναγκάσει την Τουρκία να μετριάσει την επιθετική της στάση είναι πρωτίστως η αξιόπιστη αποτροπή. Αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη εντατικοποίησης της διπλωματικής προσπάθειας σε Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο και Ουάσινγκτον, αλλά η διαχείριση του διπλωματικού κεφαλαίου πρέπει να είναι ορθολογική.
Ένα δεύτερο σημείο αφορά την επίδραση της προμήθειας των Eurofighter στην ελληνοτουρκική ισορροπία δυνάμεων. Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι, εξαιτίας στρατηγικών λαθών της Άγκυρας (ρήξη με το Ισραήλ, προμήθεια ρωσικών συστημάτων), η τουρκική αεροπορία επλήγη από τον αποκλεισμό της στο πρόγραμμα των F-35. Αν η προμήθεια των 100 αεροσκαφών είχε προχωρήσει, η τουρκική αεροπορία θα θεωρούνταν σήμερα η ισχυρότερη στη Μέση Ανατολή και μια από τις πιο σύγχρονες στον κόσμο.
Η απόφαση για την αναβάθμιση της ελληνικής αεροπορικής ισχύος ήλθε σε ευνοϊκή συγκυρία και υλοποιήθηκε άμεσα και με ευρεία εσωτερική συναίνεση. Για την Τουρκία, τα Eurofighter αποτελούν σχεδόν μονόδρομο, δεδομένου ότι η ρωσική αγορά και άλλες επιλογές δεν είναι βιώσιμες για γεωπολιτικούς λόγους. Δεν είναι κακή επιλογή, αλλά πριν από λίγα χρόνια δεν ήταν ούτε καν σκέψη.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η αγορά αυτή έχει μακροπρόθεσμο χαρακτήρα και αν σηματοδοτεί στρατηγική στροφή. Υπάρχει πιθανότητα η Άγκυρα να επιταχύνει την ανάπτυξη ενός εθνικού μαχητικού, ενισχύοντας την απεξάρτησή της σε κρίσιμα πεδία. Αν η αγορά των Eurofighter στέλνει μήνυμα στον Τραμπ και την αμερικανική βιομηχανία, θα φανεί με το αίτημα για 40 F-16. Η Τουρκία παραμένει πολύτιμος πελάτης για τις ΗΠΑ, αλλά κάθε αλλαγή απαιτεί και τη βελτίωση των σχέσεων με το Ισραήλ, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Υπάρχει και η επιλογή η Άγκυρα να στραφεί στην Ευρώπη για την αεροπορία της. Αυτό αποτελεί αλλαγή δόγματος και οι επόμενες κινήσεις θα το δείξουν. Αν ο στρατηγικός υπολογισμός της «ευρωπαϊστεί» στον τομέα της αεροπορικής ισχύος, ενδέχεται να δούμε συμμετοχή σε μελλοντικό 5ης γενιάς ευρωπαϊκό μαχητικό με 80-100 μονάδες, όπως έγινε με τα F-35.
Για την Ελλάδα, η αποτροπή της τουρκικής επιθετικότητας παραμένει πάνω από 50 χρόνια η βάση στρατηγικού σχεδιασμού. Η ισορροπία ισχύος είναι πλαίσιο διαπραγμάτευσης και όχι αυτοσκοπός. Μια ευνοϊκή ισορροπία μειώνει τις επιλογές και την όρεξη της άλλης πλευράς για αναθεωρητικές ενέργειες. Πάντα θα υπάρχουν Eurofighter που η Τουρκία μπορεί να αγοράσει.
Πηγή: Protagon.gr
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σχέδιο περικύκλωσης βλέπουν τα τουρκικά ΜΜΕ πίσω από τις ενεργειακές πρωτοβουλίες του σχήματος «3+1»
-
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ6 days agoΤουφάν Δεν μπορείτε να μας κάνετε να αγαπήσουμε τον Ερντογάν!
-
#exAformis1 week ago8κομματική βουλή δείχνει η δημοσκόπηση
-
Βουλευτικές Εκλογές 20263 weeks agoΜΕΓΑΛΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2026, ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ 2028 ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ
-
#exAformis1 week ago#exAformis | Εκ φύσεως Πολιτικός — με τον Μάριο Πουλλικκά, Δευτέρα 27/10 στις 7μμ
-
Άρθρα Χάρη Θεραπή1 week agoΗ ψευδαίσθηση Ερχιουρμάν: προοδευτικός λόγος ή καμουφλαρισμένος εθνικισμός;
-
Βουλευτικές Εκλογές 20261 week agoΔΗΚΟ – Αποστόλου: Οι όροι για κοινή πορεία στις εκλογές 2026
-
#exAformis1 week agoΣύγκριση αποτελεσμάτων Ιουνίου – Οκτωβρίου 2025
-
ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ1 week agoΥπουργείο Άμυνας: Ανοιχτές οι αιτήσεις για Στρατιωτικές Ακαδημίες των ΗΠΑ
-
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ1 week agoΛευκωσία – Παρίσι σε τροχιά στρατηγικής συμμαχίας: Σύντομα στην Κύπρο ο Μακρόν
-
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ1 week agoΗ «Γαλάζια Πατρίδα» συναντά την πραγματικότητα: Κύπρος και Λίβανος λένε «όχι» στα σχέδια της Τουρκίας, οριοθετώντας κοινή ΑΟΖ

