Η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη Βουλή δεν ήταν απλώς μια πολιτική τοποθέτηση. Ήταν μια όαση ελπίδας στο ερημωμένο πολιτικό τοπίο της χώρας. Σε μια Βουλή όπου η αντιπολίτευση αναλώνεται σε μια μονοδιάστατη προσέγγιση ενός πολύ σημαντικού ζητήματος, αγνοώντας παράλληλα τα υπόλοιπα κρίσιμα προβλήματα, ο πρώην πρωθυπουργός είπε με σαφήνεια και παρρησία όσα οι υπόλοιποι δεν τολμούν ούτε να ψελλίσουν. Και όλα αυτά σε μια εποχή όπου το διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι μεταβάλλεται ραγδαία, απαιτώντας διορατικότητα και αποφασιστικότητα.

Μέσα από την ομιλία του, ο Σαμαράς δεν εξέφρασε απλώς προσωπικές θέσεις. Έγινε η φωνή της κοινωνίας, αλλά και κάθε πολίτη που βλέπει το ελληνικό κράτος να αποδυναμώνεται, την εθνική κυριαρχία να παραχωρείται και τη δικαιοσύνη να αργεί – ή και να μην έρχεται ποτέ.

Η αποκαλούμενη «επιτυχία» της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική αποκτά νέο νόημα μέσα από τα λόγια του Αντώνη Σαμαρά. Διότι όταν η Τουρκία αποθρασύνεται και η Ελλάδα περιορίζεται σε επικλήσεις των «ήρεμων νερών», ποια ακριβώς είναι η στρατηγική μας; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με το αφήγημα της σταθερότητας, έχει στην πραγματικότητα επιλέξει την πολιτική του κατευνασμού. Και ο Σαμαράς δεν δίστασε να το πει ξεκάθαρα: αυτή η πολιτική οδηγεί σε εθνικές ήττες.

Στο εσωτερικό, η εικόνα δεν είναι καλύτερη. Το «επιτελικό κράτος» έχει μετατραπεί σε έναν διογκωμένο γραφειοκρατικό μηχανισμό που ευνοεί ημετέρους και λειτουργεί χωρίς διαφάνεια. Η υπόθεση των Τεμπών, το διαρκές αίσθημα ατιμωρησίας, η αδυναμία αντιμετώπισης της διαφθοράς… Όλα αυτά είναι ζητήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Και όμως, η κυβέρνηση προτιμά να τα σκεπάζει με επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Ακούγοντας την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, διαπίστωσα πως το βασικό ερώτημα που πλανάται εδώ και καιρό – «ποιος θα κυβερνήσει αν αποχωρήσει ο Μητσοτάκης;» – βρήκε την απάντησή του. Και η απάντηση αυτή φαίνεται να είναι ο ίδιος ο Σαμαράς, ο οποίος, έχοντας την εμπειρία και τις δεξιότητες να ηγηθεί της χώρας, προβάλλεται ως ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να αναλάβει την εξουσία.

Ακόμη και μετά τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία, ο Σαμαράς αποδεικνύει ότι διαθέτει τη δύναμη, το πολιτικό βάρος και –κυρίως– το όραμα να επανέλθει. Η παράταξη χρειάζεται ηγεσία με αρχές, πυγμή και ξεκάθαρες θέσεις. Και η ομιλία του πρώην πρωθυπουργού έδειξε ότι αυτές οι προϋποθέσεις συγκεντρώνονται στο πρόσωπό του.

Η πολιτική σκηνή της χώρας μοιάζει στάσιμη, όμως τίποτα δεν μένει ακίνητο για πάντα. Ο Σαμαράς δεν ήταν ποτέ πολιτικός των ημίμετρων. Και τώρα, με την τοποθέτησή του, υπενθύμισε ότι η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Το ερώτημα δεν είναι αν θα επιστρέψει. Το ερώτημα είναι πότε.