Μόνο σημαντικά μπορούν να είναι τα οφέλη από τη συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ. Αυτό αποδεικνύει και ο πανικός που επικρατεί εδώ και μέρες σε Τουρκία και ψευδοκράτος σε σχέση με οπλικά συστήματα που έρχονται στη χώρα μας.

Το Ισραήλ από το 2010 και έπειτα (μετά τη ρήξη με την Τουρκία) έχει αλλάξει πορεία στην εξωτερική του πολιτική αναζητώντας συμμάχους στην ευρύτερη γεωστρατηγική μας περιοχή. Τον ρόλο αυτό κληθήκαμε και ορθά πράξαμε να τον διαδραματίσουμε εμείς και η Ελλάδα.

Πολλοί είναι αυτοί που ως άλλοι αυτόκλητοι σωτήρες της ηθικής του τόπου μιλούν για ανίερες συμμαχίες. Αλήθεια, όμως, ποια θα έπρεπε να είναι η στάση της Κυβέρνησης απέναντι σε μια Χαμάς που υποστηρίζεται από το ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟ του Ερντογάν και η οποία Χαμάς ουδέποτε αναφέρεται στο διεθνές δίκαιο σε σχέση με την Κύπρο;

Όλα αυτά τα free-Palestine κινήματα στη χώρα μας, θυμίζουν το φοιτητικό σλόγκαν: Του αριστερού τού δείχνεις το φεγγάρι και αυτός κοιτά το δάχτυλο.

Ο μόνος δρόμος για τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη αν θέλουμε υγιείς συμμαχίες αναφορικά με το Κυπριακό περνά μέσα από το Ισραήλ.

Ως χώρα αποδείξαμε ότι δεν επικροτούμε όσα γίνονται στη Γάζα και μέσω του «Αμάλθεια» ενισχύσαμε τον ανθρωπιστικό διάδρομο, δίνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι άλλο ο άμαχος λαός της Παλαιστίνης και άλλο οι τρομοκράτες της Χαμάς.

Στην εξωτερική, όμως, πολιτική δεν υπάρχουν αιώνιοι σύμμαχοι. Και η Χαμάς όχι μόνο σήμερα δεν είναι σύμμαχός μας, αλλά δεν υπήρξε και ποτέ…

Απέναντι στο Σουλτάνο Ερντογάν, δεν προχωράς σε συμμαχίες με τα προτεκτοράτα του ή τις τρομοκρατικές του οργανώσεις αλλά συσπειρώνεσαι στα δικά σου συμφέροντα.

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ