Το 2025 αποτελεί σημείο καμπής για τη διεθνή κοινότητα, καθώς συμπληρώνονται ογδόντα χρόνια από την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η διακήρυξη του 1945, γεννημένη από τα τραύματα των παγκοσμίων πολέμων, έθεσε τα θεμέλια μιας διεθνούς τάξης βασισμένης στην ειρήνη, στη συνεργασία και στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Σήμερα όμως, αυτή η αρχιτεκτονική δοκιμάζεται όσο ποτέ. Οι τεχνολογικές ανατροπές, η διεύρυνση του χάσματος Βορρά–Νότου, η επαναδιαμόρφωση των γεωπολιτικών ισορροπιών και η επανεμφάνιση ανταγωνισμών μεγάλων δυνάμεων καθιστούν αναγκαία μια νέα αντίληψη της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Με αυτό το ιστορικό βάθος ως αφετηρία, η Κίνα προβάλλει την Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση ως μια πρόταση μεταρρύθμισης του υπάρχοντος συστήματος, και όχι υπέρβασής του.

Το διεθνές σύστημα αντιμετωπίζει σήμερα τρεις βασικές προκλήσεις. Πρώτον, η υποεκπροσώπηση των αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών σε θεσμούς όπου λαμβάνονται καθοριστικές αποφάσεις. Παρότι ο Παγκόσμιος Νότος έχει αυξήσει κατακόρυφα το οικονομικό και δημογραφικό του βάρος, η επιρροή του δεν αντανακλάται ισότιμα σε οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ ή η Παγκόσμια Τράπεζα. Δεύτερον, η αξιοπιστία του ίδιου του ΟΗΕ υποχωρεί όταν οι αρχές του –όπως η κυριαρχική ισότητα, ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και η ειρηνική επίλυση διαφορών– δεν εφαρμόζονται με συνέπεια. Τρίτον, η αποτελεσματικότητα των παγκόσμιων θεσμών αποδεικνύεται περιορισμένη μπροστά σε προκλήσεις όπως η κλιματική κρίση, η ψηφιακή ασφάλεια, η τεχνητή νοημοσύνη και η μεταρρύθμιση του πολυμερούς εμπορικού συστήματος.

Σε αυτό το περιβάλλον αυξημένης αβεβαιότητας, ο διεθνής ρόλος της Κίνας και προσωπικά του Προέδρου της αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Τα τελευταία χρόνια, ο Πρόεδρος της Κίνας έχει επιδιώξει να προωθήσει ένα όραμα παγκόσμιας διακυβέρνησης βασισμένο στη συνεργασία, στον σεβασμό της κυριαρχίας όλων των κρατών και στην ενίσχυση της πολυμερούς διπλωματίας. Οι κινεζικές πρωτοβουλίες –για την Ανάπτυξη, την Ασφάλεια, τον Πολιτισμό και τη Διακυβέρνηση– παρουσιάζονται ως ένα συνολικό πλαίσιο που επιδιώκει να προσαρμόσει την παγκόσμια αρχιτεκτονική στις προκλήσεις της εποχής.

Η Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση δεν στοχεύει στην ανατροπή της σημερινής διεθνούς τάξης, αλλά στη βελτίωσή της. Προωθεί την ισότητα όλων των κρατών, ανεξαρτήτως ισχύος, στη λήψη αποφάσεων· υπογραμμίζει την ανάγκη για συνεπή εφαρμογή του διεθνούς δικαίου· επιμένει στην ενίσχυση του πολυμερισμού με τον ΟΗΕ ως πυρήνα· εστιάζει στον άνθρωπο και στις ανάγκες των κοινωνιών· και ζητά χειροπιαστά αποτελέσματα, όχι μόνο διακηρύξεις αρχών. Το ζητούμενο δεν είναι ένα νέο σύστημα, αλλά η ενδυνάμωση του υπάρχοντος, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στις παγκόσμιες προκλήσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες διαμόρφωσης του διεθνούς περιβάλλοντος. Παρά τις διαφωνίες, οι δύο χώρες αναγνωρίζουν ότι ο ανταγωνισμός δεν μπορεί να εξελιχθεί σε σύγκρουση χωρίς να πληγεί η παγκόσμια σταθερότητα. Η αμερικανική πολιτική «μίας Κίνας», την οποία η Ουάσιγκτον συνεχίζει επίσημα να αναγνωρίζει, παραμένει θεμέλιο της διπλωματικής εξίσωσης. Ωστόσο, η ταυτόχρονη παροχή στρατιωτικής υποστήριξης και εξοπλισμών στην Ταϊβάν δημιουργεί αντιφάσεις που προκαλούν ένταση και ανησυχία για την περιφερειακή ασφάλεια. Αυτή η διττή πραγματικότητα υπογραμμίζει τη σημασία του διαλόγου και της διπλωματίας, καθώς και την ανάγκη να αποσαφηνιστούν οι προσδοκίες και οι δεσμεύσεις των δύο πλευρών, ώστε να διασφαλιστεί ότι η ειρηνική σταθερότητα στα Στενά της Ταϊβάν θα διατηρηθεί.

Η Κίνα, υπογραμμίζοντας τη σημασία της κυριαρχίας και της ειρηνικής επίλυσης διαφορών, συνδέει το ζήτημα αυτό με την ανάγκη για ευρύτερη διεθνή σταθερότητα. Η θέση της δεν περιορίζεται σε διμερείς απαιτήσεις, αλλά εντάσσεται σε ένα πιο συνολικό όραμα για παγκόσμια διακυβέρνηση όπου η μονομερή επιβολή ισχύος δίνει τη θέση της στη συλλογική δράση. Οι πρωτοβουλίες GDI, GSI, GCI και GGI λειτουργούν συμπληρωματικά, με στόχο να ενισχυθεί η ανάπτυξη, η ασφάλεια, η πολιτισμική συνύπαρξη και η θεσμική αποτελεσματικότητα. Αυτή η συνδυαστική προσέγγιση αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας της Κίνας να συμβάλει σε ένα διεθνές περιβάλλον λιγότερο συγκρουσιακό και περισσότερο συνεργατικό.

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος είναι τέτοιες που καμία χώρα δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει μόνη της. Από την κλιματική κρίση μέχρι τις πανδημίες, από την ενεργειακή ασφάλεια μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη, οι σύγχρονοι κίνδυνοι διασχίζουν τα σύνορα με ταχύτητα που ξεπερνά τις παραδοσιακές διπλωματικές δομές. Η μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η ρύθμιση των αναδυόμενων τεχνολογιών, η πράσινη μετάβαση και η διακυβέρνηση του διαστήματος αποτελούν ζητήματα που απαιτούν συλλογική ευθύνη και ισότιμη συμμετοχή.

Το μέλλον δεν είναι μια αφηρημένη υπόσχεση, αλλά ένα έργο σε εξέλιξη που διαμορφώνεται καθημερινά μέσα από τις επιλογές των κρατών και την ποιότητα της συνεργασίας τους. Η Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση προβάλλει ένα όραμα που δεν προϋποθέτει συμφωνία σε όλα, αλλά αναγνώριση ενός ελάχιστου κοινού συμφέροντος: την ανάγκη για σταθερότητα, ανάπτυξη, ασφάλεια και σεβασμό της κυριαρχίας όλων των κρατών. Σε μια εποχή μεγάλων μετασχηματισμών, αυτή η βάση συνεργασίας δεν είναι πολυτέλεια, αλλά προϋπόθεση για ένα κοινό και βιώσιμο μέλλον.

ΚΡΙΣ ΜΙΧΑΗΛ

Με την υπουργοποίηση ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ, αλλά και την εκφρασθείσα πρόθεση του ΠΑΥΛΟΥ ΜΥΛΩΝΑ να μην συμμετέχει στην κούρσα των βουλευτικών εκλογών,  το ψηφοδέλτιο Λεμεσού ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΕΤΑΙ και εκλείπει ο έντονος συναγωνισμός, με συνεπακόλουθο και την μείωση των ποσοστών σε μια καθοριστική για το τελικό αποτέλεσμα , εκλογική περιφέρεια.

Ο δε ΑΡΧΟΝΤΑΣ των οφικιάλιων ΠΑΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΟΥ αναμένεται να κάνει υγιεινό περίπατο στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου. Οπόταν, η μετάθεση του αρχηγού ΝΙΚΟΛΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, δίνει περαιτέρω ώθηση στο ψηφοδέλτιο Λεμεσού και προσφέρει την αναγκαία ώθηση και σημασία στην συμπρωτεύουσα.

Η εν λόγω πρακτική είναι συνήθης σε όλα τα κράτη – ακόμη και στην Μοζαμβίκη γίνεται, αν ο αρχηγός θέλει να βοηθήσει την φυλή των αποκομμένων στην ζούγκλα- όπως συμβαίνει και με την Πρόεδρο του ΔΗΣΥ ΑΝΝΙΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ( άγει τα ονομαστήρια της όπως και όλες οι Αννούλες) που είναι υποψήφια στην Λάρνακα αλλά δεν ψηφίζει τον εαυτό της, αφού τα εκλογικά της δικαιώματα είναι στην Αμμόχωστο…

Ο ΔΗΚΟΙΚΟΣ

Αν στη θέση του ΕΛΑΜ ήταν οποιοδήποτε άλλο κόμμα ή ακόμα και κίνημα της πλάκας (από τα πολλά που ξεφυτρώνουν στον τόπο μας) τότε θα γράφονταν διθύραμβοι και όλοι οι γνωστοί και άγνωστοι δημοσιογράφοι θα το είχαν ως ΠΡΩΤΟ θέμα στην ύλη τους…

Η ηγεσία του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου σηματοδοτεί τη δυναμική παρουσία της Κύπρου στη διεθνή πολιτική σκηνή, αφού αντιπροσωπεία του κόμματος, αποτελούμενη από τον Πρόεδρο Χρίστο Χρίστου, τον Αντιπρόεδρο Μιχάλη Μιχαήλ και τον Ευρωβουλευτή Γεάδη Γεάδη, συμμετείχε στη Ρώμη στο κορυφαίο συνέδριο ATREJU 2025, κατόπιν πρόσκλησης του Ιταλικού κυβερνώντος κόμματος, Αδέλφια της Ιταλίας- Fratelli d’ Italia.

Εκτός αυτού, ο Πρόεδρος του ΕΛΑΜ πραγματοποίησε σημαντικές επαφές, μεταξύ των οποίων συναντήσεις με την Πρωθυπουργό της Ιταλίας κα Giorgia Meloni και τον Αντιπρόεδρο της Ιταλικής Κυβέρνησης Matteo Salvini, ενισχύοντας το διεθνές κύρος και τη φωνή όχι μόνο του ΕΛΑΜ αλλά και της ΚΥΠΡΟΥ στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η ηγεσία του ΕΛΑΜ βρέθηκε στην πρώτη σειρά των επίσημων προσκεκλημένων του συνεδρίου, μαζί με κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες της Ευρώπης, όπως ο πρώην Πρωθυπουργός της Πολωνίας, Mateusz Morawiecki, η Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Antonella Sberna, ο Πρόεδρος του ρουμανικού κόμματος AUR κ. George Simion, καθώς και Ιταλούς Υπουργούς και Ευρωβουλευτές της πολιτικής ομάδας ECR.

Η παρουσία του ΕΛΑΜ επιβεβαιώνει τις ισχυρές σχέσεις και τη διεθνή αναγνώριση του εν λόγω κόμματος και καταδεικνύει ότι η στρατηγική που ακολουθεί επιφέρει ουσιαστική επιρροή στις ευρωπαϊκές πολιτικές εξελίξεις.

ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ