Γελάει άνευ αποχρώντος λόγου. Το υπομειδίαμα του θυμίζει κάτι από σαρδόνιο χαμόγελο. Φυσικά μια χώρα όπου τα πάντα είναι για γέλια έχει και τον ανάλογο πολιτικό , για να  καταλαβαίνουν και οι ξένοι με ποιους έχουν να κάνουν. Παραμένει στην θέση του από πείσμα, έστω κι αν οι περισσότεροι  τον βλέπουν και θέλουν να ξεράσουν.

Θυμίζει την ιστορία με τα προξενιά που έκανε ο πατέρας στην κόρη και επέμενε παρά την θέληση του τέκνου του, να παντρευτεί αυτό που έδωσε την υπόσχεση του. Παρά το ότι η κόρη θέλει άλλο αγόρι εντούτοις υπομένει το μαρτύριο γιατί θεωρεί ότι δεν πρέπει να παρακούς τις εντολές του πατέρα που την μεγάλωσε , τη σπούδασε…Το  παρουσιαστικό του  παραπέμπει σε μάγειρα ξενοδοχείου. Που ετοιμάζει τα φαγητά αλλά ο ίδιος δεν τα γεύεται.

Ποιος άραγε είναι αυτός;

ΚΟΥΙΖ