Το δικαίωμα στην ευθανασία, δηλαδή η επιλογή μεταξύ ενός ήρεμου θανάτου χωρίς πόνο και ενός επώδυνου θανάτου για ασθενείς με ανίατα νοσήματα που βρίσκονται σε ένα τελικό στάδιο, συζητήθηκε χθες για πρώτη φορά στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής με κοινή  εισήγηση των βουλευτών του ΑΚΕΛ Ειρήνης  Χαραλαμπίδου και Γιώργου Κουκουμά, του ΔΗΣΥ Ρίτας  Σούπερμαν,  Φωτεινής Τσιρίδου και Μάριου Μαυρίδη και του Κινήματος Οικολόγων Αλεξάνδρας Ατταλίδου.

Έγινε  ένας νηφάλιος και παραγωγικός διάλογος για το υπαρξιακό αυτό ζήτημα που απασχολεί σοβαρά πολλές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου και σε αυτόν συμμετείχαν μετά από πρόσκληση των μελών της Επιτροπής η Γενική Διευθύντρια του υπουργείου Υγείας Χριστίνα Γιαννάκη, ο πρόεδρος της Επιτροπής  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου Αχιλλέας Δημητριάδης, ο γραμματέας του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου και πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας του ΠΙΣ Μιχάλης Αναστασιάδης, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής  Κύπρου Κωνσταντίνος Φελλάς, ο αρχιμανδρίτης Γεώργιος Χριστοδούλου εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, ο δρ Αριστοτέλης Κωνσταντινίδης, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Δικαίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πανεπιστημίου Κύπρου και o δρ Στέργιος Μήτας επίκουρος καθηγητής Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.

Όπως δήλωσε μετά τη συνεδρία η πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνη Χαραλαμπίδου, «η συζήτηση μας δεν αφορούσε επιλογή ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, αλλά αφορούσε επιλογή ανάμεσα σε ένα επώδυνο θάνατο για ανίατες ασθένειες όταν θα διαγνωστεί ότι δυστυχώς ο ασθενής θα καταλήξει και σε ένα αξιοπρεπή θάνατο. Παράλληλα εγέρθηκαν καίρια νομικά ζητήματα που κάποια στιγμή πρέπει να ρυθμιστούν.

Η συζήτηση θα συνεχισθεί με συνδέσμους ασθενών, μη κυβερνητικούς οργανισμούς, με άτομα που προσφέρουν  ανακουφιστική φροντίδα σε ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο». Στη διάρκεια της συζήτησης ο βουλευτής  Γιώργος Κουκουμάς ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «στο παρόν στάδιο στο ΑΚΕΛ δεν έχουμε κάθετη θέση, αλλά μόνο προβληματισμούς» και έθεσε το θέμα κατά πόσο κάποιοι βαριά ασθενείς από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα θα κάνουν την επιλογή της ευθανασίας για να μην είναι «οικονομικό βάρος» της οικογένειας. Εκ μέρους του ΔΗΣΥ η Ρίτα Σούπερμαν είπε ότι «στον ΔΗΣΥ δεν έχουμε ακόμα ως κόμμα ξεκάθαρη άποψη για το θέμα, περιμένουμε ν’ ακούσουμε τους ειδικούς και τους ανθρώπους που θα επηρεαστούν από το ζήτημα, που είναι ακόμα ταμπού στην κοινωνία μας και πρέπει να τεθεί με σαφήνεια, αφού έχει νομικές, ηθικές, θρησκευτικές και φιλοσοφικές πτυχές». Η Αλεξάνδρα Ατταλίδου ανέφερε ότι «στις χώρες που είναι νομικά επιτρεπτή η ευθανασία, το ποσοστό των πολιτών που την επικροτούν είναι ψηλό και φτάνει το 70-80%» και μίλησε «για το δικαίωμα της ατομικής αξιοπρέπειας, της ελεύθερης επιλογής, της αυτοδιάθεσης στο σώμα και στη ζωή του καθενός από εμάς. Πρέπει – είπε – να υπάρχει αυτοδιάθεση ακόμα και στον θάνατο, εφόσον φυσικά νομοθετηθεί και εφόσον αποκλειστεί κάθε πιθανότητα κατάχρησης του νόμου».

Μήπως συμβαίνει «υπογείως» στην Κύπρο;

Στην τοποθέτηση της η Χριστίνα Γιαννάκη ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «την απόφαση του ασθενούς για δικαίωμα στον θάνατο την παίρνει όχι ο ασθενής, αλλά στενοί συγγενείς του αφού ο ίδιος δεν είναι σε θέση λόγω της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνει. Πιστεύω – πρόσθεσε – ότι πρέπει να γίνει καθορισμός των δικαιωμάτων των ασθενών και θα πρέπει η ιατρική κοινότητα να απαντήσει σε κάποια ερωτήματα που έθεσε η Επιτροπή Βιοηθικής για να συνεχισθεί η συζήτηση στη Βουλή με βάση την ιατρική άποψη». Ο  δρ Κωνσταντίνος Φελλάς ανέφερε ότι «ο δημόσιος διάλογος έρχεται σε μια πολύ σημαντική χρονική στιγμή καθότι η κοινωνία μας αρνείται να συζητήσει το θέμα του θανάτου, έχει βάλει στο περιθώριο το θέμα της απώλειας, του θρήνου, του πένθους, της οδύνης και επικεντρώνεται στο ευ ζειν». Σύμφωνα εξάλλου με τον δρα Άρη Κωνσταντινίδη, «αυξάνονται τα κράτη που μελετούν πολύ σοβαρά το θέμα, ωστόσο τα κράτη που δεν έχουν ρυθμίσει το θέμα, είτε επιτρέπουν την ποινική δίωξη (έστω με ελαφρυντικά και μειωμένες ποινές) αυτών που αποδεικνύεται έχουν κάνει ευθανασία, είτε στις περισσότερες περιπτώσεις αφήνουν τους γιατρούς σιωπηρά να κάνουν τη λεγόμενη παθητική ευθανασία. Αφήνεται στην ιατρική κρίση να αποσύρουν οι γιατροί την τεχνική υποστήριξη με την οποία τερματίζεται η ζωή των ασθενών που βρίσκονται σε τελικό στάδιο και δεν έχουν προοπτική ζωής, αλλά βιώνουν το μη αναστρέψιμο τέλος της ζωής με τρόπο βασανιστικό και αναξιοπρεπή. Ο εκπρόσωπος του ΠΙΣ μπορεί να μας πει κατά πόσο αυτό γίνεται άτυπα κατά κόρον στην Κύπρο και μιλώντας με γιατρούς, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι κάτι που συμβαίνει υπογείως επειδή ακριβώς είναι αρρύθμιστο». Στη δική του τοποθέτηση ο εκπρόσωπος του ΠΙΣ δρ Μιχάλης Αναστασιάδης είπε ότι «θα μας βρείτε σε θέση αναμονής και προβληματισμού για το πολυεπίπεδο αυτό ζήτημα για το οποίο ο ΠΙΣ σαφώς θα τοποθετηθεί, αφού εξαντλήσει όλες τις πτυχές που πρέπει να μελετηθούν, δηλαδή το ατομικό ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην υγεία, το δικαίωμα των συγγενών στην περίθαλψη και φροντίδα των οικείων τους, τα δικαιώματα των ανηλίκων – αφού υπάρχουν και παιδιά που βρίσκονται σε καταληκτικά στάδια νόσων – το δικαίωμα του γιατρού να ασκεί την ιατρική του απερίσπαστος, το νομικό πλαίσιο που θα καλύψει όλη αυτή τη μεταρρύθμιση, το κοινωνικό περιβάλλον, την ηθική και φιλοσοφική πτυχή». Από τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο ο Αχιλλέας Δημητριάδης ανέφερε ότι η συζήτηση ήταν συνέχεια της εκδήλωσης για την ευθανασία και για το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον που οργάνωσαν στις 10 Δεκεμβρίου 2021 ο Σύλλογος σε συνεργασία με το Συμβούλιο της Ευρώπης, υπό την αιγίδα της προέδρου της Βουλής Αννίτας Δημητρίου. Μετά από ερώτηση απάντησε ότι «από πλευράς ποινικού δικαίου η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι ποινικό αδίκημα οπότε μέσα στα πλαίσια της διαδικασίας αυτής η τροποποίηση του ποινικού κώδικα θα είναι αναγκαία».

Στη δική του τοποθέτηση ο αρχιμανδρίτης Γεώργιος Χριστοδούλου μεταξύ άλλων επικαλέσθηκε την αρχαία ελληνική παράδοση και τον ιατρικό όρκο του Ιπποκράτη, όπως και την ελληνοχριστιανική παράδοση. «Όλα αυτά – είπε – έχουν συζητηθεί μέσα σε πνεύμα διαλόγου και επανέρχομαι με μια πιο αισιόδοξη νότα, ότι σε αυτή τη μεταφυσική απουσία, όπου ουσιαστικά ευνοείται η απελπισία, κυρίως στις στιγμές της κορύφωσης του πόνου και του θανάτου, υπάρχει η αμυδρή ελπίδα και προσδοκία του ένθεου ανθρώπου για τη μετα θάνατον ζωή κι αυτή η ελπίδα δίνει περισσότερη αντοχή και καρτερία».

* Σημειώνουμε ότι εκ μέρους του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου ο Αλέξανδρος Κληρίδης αναφέρθηκε σε μεγάλη έρευνα που έκανε για την ευθανασία μετά από γνωμάτευση που του ζήτησαν πελάτες του σε υπόθεση του 2017. Είπε ότι ετοίμασε πολυσέλιδο κείμενο για τις προεκτάσεις της ευθανασίας διεθνώς και στην Κύπρο το οποίο παρέδωσε για μελέτη στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναφέροντας ότι «η Κύπρος χρειάζεται ένα νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει με ασφάλεια στα άτομα που επιλέγουν την ευθανασία να προχωρούν σε αυτήν».

Πηγή : philenews

Vouli TV