Σε μια περίοδο όπου η δημόσια συζήτηση γύρω από τα ελληνοτουρκικά ζητήματα μοιάζει σχεδόν απούσα, η σιωπή δεν είναι απλώς εκκωφαντική — είναι πιθανώς και ένοχη. Η κυβέρνηση αποφεύγει να ενημερώνει για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, η αντιπολίτευση δεν επιμένει σε καίρια ερωτήματα, και η πολυαναμενόμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν συνεχώς αναβάλλεται. Μέχρι πότε, όμως, μπορεί η Αθήνα να κρύβεται πίσω από καθυστερήσεις και υπεκφυγές;

Σε αυτό το πλαίσιο, η παρέμβαση του πρέσβη επί τιμή Γιώργου Αυφαντή μέσα από τη συνέντευξή του στο Militaire Channel αποτελεί μια ισχυρή φωνή αντίστασης στη σιωπή και την αδράνεια. Ο έμπειρος διπλωμάτης, με λόγο αιχμηρό και τεκμηριωμένο, καταγγέλλει τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, χαρακτηρίζοντας τις ανακοινώσεις της «πανηγυρικές» και γεμάτες «ψεύδη».

Η Κάσος ως παράδειγμα υπαναχώρησης

Ειδική αναφορά κάνει στην περίπτωση της Κάσου, όπου –όπως προειδοποιεί– η Ελλάδα ίσως οδηγηθεί στο οξύμωρο σημείο να χρειάζεται τουρκική άδεια για να προχωρήσει σε στοιχειώδεις ενέργειες. «Ζούμε στην πράξη τα αποτελέσματα των κυβερνητικών επιλογών», σημειώνει με νόημα.

Ο Αυφαντής δεν περιορίζεται όμως στην τεχνική ή νομική κριτική. Θέτει το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας στο κέντρο του δημόσιου διαλόγου, επισημαίνοντας πως η Ελλάδα οφείλει να λειτουργεί ως κυρίαρχο κράτος και όχι ως περιφερειακό μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παραπέμπει μάλιστα στον καθηγητή Κωνσταντίνο Γρίβα, που έχει μιλήσει ανοιχτά για «κράτος περιορισμένης κυριαρχίας».

Οικονομικά συμφέροντα και «δωσιλογισμός» νέου τύπου

Το πιο ανησυχητικό, όμως, αφορά την οικονομική εξάρτηση της Ελλάδας από την Τουρκία. Ο πρέσβης καταγγέλλει ανοιχτά ότι σημαντικοί Έλληνες επιχειρηματίες διατηρούν ισχυρές οικονομικές σχέσεις με την τουρκική αγορά. Οι συναλλαγές αυτές, κατά την άποψή του, δημιουργούν δεσμεύσεις που ενδέχεται να επηρεάζουν ακόμη και την άσκηση εξωτερικής πολιτικής, καθιστώντας τους εν λόγω παράγοντες φορείς πολιτικής επιρροής υπέρ των τουρκικών συμφερόντων.

Δεν διστάζει να προχωρήσει σε μια ιστορική αναλογία: συγκρίνει τους σημερινούς επιχειρηματίες που συναλλάσσονται με την Άγκυρα με εκείνους που συνεργάστηκαν με τη ναζιστική Γερμανία τη δεκαετία του ’30 και αργότερα ανέλαβαν ρόλους εξουσίας επί Κατοχής. «Οι δωσίλογοι δεν γεννήθηκαν μέσα σε μια νύχτα… είχαν προετοιμαστεί», αναφέρει χαρακτηριστικά, για να καταλήξει πως σήμερα βιώνουμε έναν οικονομικό δωσιλογισμό.

Εξοπλισμοί και «αυτοφωράκηδες»

Ο κ. Αυφαντής θέτει και ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα: τα δισεκατομμύρια ευρώ που δαπανώνται σε εξοπλιστικά προγράμματα υπηρετούν την εθνική άμυνα ή μήπως εξυπηρετούν ευρύτερες δυτικές στρατηγικές απέναντι στη Ρωσία, τις οποίες η Ελλάδα ακολουθεί χωρίς επαρκή εθνικό σχεδιασμό;

Κάνει μάλιστα λόγο για «αυτοφωράκηδες» – πρόσωπα που μελλοντικά ίσως βρεθούν να λογοδοτούν για πολιτικές και αποφάσεις που σήμερα λαμβάνονται με ελαφρότητα ή αφέλεια.

Σιωπή ή συνενοχή;

Η παρέμβαση του Γιώργου Αυφαντή έρχεται να ταράξει τα νερά μιας συστηματικής σιωπής γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να επαναφέρει στο προσκήνιο τον ρόλο της εθνικής στρατηγικής, της κυριαρχίας και της ηθικής διάστασης της οικονομικής εξάρτησης. Αν έχει δίκιο ή όχι, είναι ζήτημα προς δημόσια κρίση. Εκείνο όμως που αναμφίβολα επισημαίνει είναι την ανάγκη να μιλήσουμε ξανά, ανοιχτά, με ειλικρίνεια και εθνική συνείδηση.

ΠΗΓΗ: MILITAIRE