Ήταν εδώ και πολύ καιρό κοινό μυστικό ότι τα λεγόμενα Κεντρώα κόμματα άρχισαν να αναζητούν τον τελευταίο αυτόν που θα κλείσει πίσω του την πόρτα, αφού πλέον τα ποσοστά τους ούτε με αλεξίπτωτο δεν γλιτώνουν τη συντριβή.

Οι εποχές όπου το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ αποτελούσαν τους παράγοντες που ρύθμιζαν την εκλογή ενός Προέδρου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και κανένας από τους υπάρχοντες Βουλευτές ή τα εναπομείναντα στελέχη τους δεν φαίνεται ικανό να σώσει την εκλογική παρτίδα την ώρα που η προεκλογική κλεψύδρα αδειάζει…

Πλέον, και μετά την εκλογή Νίκου Χριστοδουλίδη, γίνεται αντιληπτό ότι η εξάρτηση από κομματικούς μηχανισμούς παλαιού τύπου κάθε άλλο παρά λειτουργική είναι. Τόσο το ΔΗΚΟ όσο και η ΕΔΕΚ δοκιμάστηκαν, ψηφίστηκαν αλλά εντέλει απέδειξαν ότι άλλο τα λόγια και άλλο τα πεπραγμένα.

Με εξαίρεση τους δύο μεγάλους (ΔΗΣΥ- ΑΚΕΛ) που για να είμαστε ξεκάθαροι κάθε άλλο παρά αλώβητοι θα βγουν από τις κάλπες, μόνο το ΕΛΑΜ έχει «εκλογικό βάρος» αυτή τη στιγμή. Ακολουθώντας μια δική του, ξεκάθαρη πολιτική σε μεταναστευτικό, κυπριακό και οικονομία δεν αλλοιώνεται ψηφοθηρικά μα ούτε και λαμβάνει μέρος σε αλισβερίσια με φόντο το 2028 και τις Προεδρικές.

Όπως δείχνουν τα πράγματα στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου, ο ρόλος του ρυθμιστή έχει πλέον αλλάξει «χέρια». Η σταθερότητα των απόψεων, των πεποιθήσεων και της πολιτικής γραμμής ωθεί το ΕΛΑΜ με τέτοια φόρα που τα υπόλοιπα μεσαίας δυναμικής κόμματα δεν μπορούν να ακολουθήσουν…

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η παράταξη του Χρίστου Χρίστου έχει ήδη «καπαρώσει»- όπως λέμε στη διαλεκτό της πιάτσας – την τρίτη θέση και πλέον γλυκοκοιτάζει και πέρα από αυτήν, αφού είναι ίσως το μόνο κόμμα που δεν έχει περασμένα και παλαιά βαρίδια…

Ο ΤΕΛΑΛΗΣ