Βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στο σφαγείο της Ουκρανίας σχεδιάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η είδηση έγινε γνωστή με ένα σύντομο βίντεο του βουλευτή της ΝΔ Άγγελου Συρίγου που επιχειρεί με πλάγιο τρόπο να μας εξοικειώσει με την ιδέα της αποστολής ελληνικού στρατού στην Ουκρανία.

 

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σταυροδρόμι. Από τη μία, επιδιώκει να διατηρήσει τις καλές της σχέσεις με τους δυτικούς συμμάχους και να ενισχύσει τη θέση της εντός του ΝΑΤΟ. Από την άλλη, η άμεση στρατιωτική εμπλοκή σε έναν πόλεμο που δεν αφορά άμεσα τα εθνικά της συμφέροντα θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες.

Το επιχείρημα περί προστασίας της ελληνικής μειονότητας στην Ουκρανία είναι τουλάχιστον υποκριτικό. Η ελληνική κυβέρνηση έχει από το 2014 στηρίξει το Κίεβο, ακόμα και όταν ελληνικές κοινότητες, όπως αυτή της Μαριούπολης, βρέθηκαν αντιμέτωπες με την επιθετικότητα ουκρανικών ακροδεξιών ταγμάτων, όπως το τάγμα Αζόφ. Μια στρατιωτική αποστολή τώρα δεν θα προσέφερε καμία ουσιαστική προστασία σε αυτούς τους πληθυσμούς, ενώ θα εξέθετε την Ελλάδα σε περιττούς γεωπολιτικούς κινδύνους.

Η Ελλάδα έχει ξαναβρεθεί σε ανάλογη θέση. Το 1919, υπό την πίεση των μεγάλων δυνάμεων, η χώρα συμμετείχε στην εκστρατεία της Ουκρανίας, αποστέλλοντας στρατεύματα για να στηρίξουν τις δυνάμεις των Λευκών εναντίον των Μπολσεβίκων. Η εκστρατεία απέτυχε παταγωδώς, οδηγώντας σε μεγάλες απώλειες και δυσχεραίνοντας τη στρατηγική θέση της Ελλάδας ενόψει της μικρασιατικής εκστρατείας. Σήμερα, η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται, με την ελληνική κυβέρνηση να εξετάζει μια νέα περιττή στρατιωτική εμπλοκή, αυτή τη φορά στο όνομα της «ευρωπαϊκής ασφάλειας».

Η Ελλάδα θα έπρεπε να επικεντρωθεί στην υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αντί να αναζητά ρόλους σε πολέμους που δεν αφορούν την άμεση ασφάλειά της. Με την Τουρκία να συνεχίζει τις προκλήσεις και να ενισχύει τον στρατιωτικό της εξοπλισμό, η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να σπαταλά πόρους και στρατιωτικές δυνάμεις σε έναν πόλεμο που, αντί να διασφαλίζει την ειρήνη, φαίνεται να εξυπηρετεί μόνο γεωπολιτικά συμφέροντα άλλων δυνάμεων.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να σταθμίσει τις επιπτώσεις μιας τέτοιας απόφασης και να αποφύγει να παρασύρει τη χώρα σε μια επικίνδυνη δέσμευση. Η ιστορία διδάσκει ότι η συμμετοχή σε ξένες στρατιωτικές επιχειρήσεις χωρίς σαφές εθνικό συμφέρον μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες. Είναι η ώρα για μια ρεαλιστική, εθνικά προσανατολισμένη στρατηγική και όχι για τυχοδιωκτισμούς που μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικοί.

ΠΗΓΗ: MILITAIRE