Του Πέτρου Ζαρούνα*

Το ΑΚΕΛ χρησιμοποιούσε το σύνθημα αυτό στις δεκαετίες αμέσως μετά το πραξικόπημα και την εισβολή. Ήταν η εποχή της Σοβιετικής Ένωσης κατά την οποία το ΑΚΕΛ επικεντρωνόταν στις ευθύνες της Δύσης για τα όσα υπέφερε η Κύπρος. Ένα δεύτερο συναφές σύνθημα ήταν το ‘ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο’.  Ακολούθησε η πτώση της Σ. Ένωσης το 1991 και το ΑΚΕΛ για να μην απομονωθεί εισήλθε υποχρεωτικά σε μία πορεία δυτικοποίησης. Πρώτος σταθμός η αποδοχή της προοπτικής ένταξης της ΚΔ στην ΕΕ με τη δικαιολογία πως έτσι θα υποβοηθηθεί και η ομοσπονδιακή λύση του Κυπριακού. Η εκλογή του Δ. Χριστόφια στη προεδρία το 2008 οδήγησε το ΑΚΕΛ σε περαιτέρω στροφή με προσέγγιση των ΗΠΑ των οποίων τη βοήθεια ζήτησε για να διαφυλάξει τη γεώτρηση στο οικόπεδο 12. Το 2010 κατά τη συνάντηση του με τον Βρετανό ΠΘ Γκόρντον Μπράουν είχε πει ότι οι Βάσεις «δεν θα ενοχληθούν και το μέλλον τους θα αφεθεί στα παιδιά και στα εγγόνια μας». Το 2012 η κυβέρνηση Χριστόφια υπέγραψε τη πρώτη αμυντική συμφωνία με το Ισραήλ. Επίσης επί προεδρίας Χριστόφια η ΚΔ αρνήθηκε τον ανεφοδιασμό του διεθνούς στολίσκου που είχε ως προορισμό του τη Γάζα.  Με λίγα λόγια το ΑΚΕΛ ως κόμμα εξουσίας λειτουργούσε με πραγματισμό και κράτησε τον δυτικό προσανατολισμό που είχαν υιοθετήσει οι κυβερνήσεις του Γλ. Κληρίδη και του Τ. Παπαδόπουλου.

Η για 15 χρόνια απομάκρυνση από την εξουσία και η κλιμακούμενη μείωση των εκλογικών ποσοστών του ΑΚΕΛ τείνουν να το μετατρέψουν από κόμμα εξουσίας σε κόμμα διαμαρτυρίας. Η αδυναμία του να εκσυγχρονιστεί οργανωτικά και πολιτικά επιδεινώνουν τη κατάσταση. Τα δε τελευταία χρόνια παρακολουθούμε το ΑΚΕΛ να πραγματοποιεί μία επιστροφή σε αντιδυτικές και αντιαμερικανικές πολιτικές τόσο στο ζήτημα της Ουκρανίας όσο και σε ότι αφορά τις σχέσεις της ΚΔ με το Ισραήλ. Δυστυχώς οι ανακοινώσεις του με αφορμή τις κοινές ασκήσεις της ΚΔ με το Ισραήλ αλλά και για τις επισκέψεις αμερικανικών πολεμικών πλοίων στα κυπριακά λιμάνια προσομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με ανάλογες που εκδίδει η ‘ΤΔΒΚ’. Παράλληλα το ΑΚΕΛ ξαναθυμήθηκε τους Παλαιστίνιους πραγματοποιώντας ανοικτές συγκεντρώσεις και πορείες προς υποστήριξη τους. Όλα αυτά ενώ αποφεύγει να καταδικάσει τις ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ και τις αντίστοιχες της Χεζμπολλάχ.

Γίνεται πλέον αντιληπτό ότι το ΑΚΕΛ έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις τόσο στα θέματα της οικονομίας όσο και σε εκείνα του Κυπριακού και της εξωτερικής πολιτικής. Η κυπριακή κοινωνία, όχι άδικα, θεωρεί και το ΑΚΕΛ μέρος του συστήματος της διαφθοράς και σταδιακά απομακρύνεται από αυτό. Όπως δείχνουν μία σειρά από ποιοτικές μετρήσεις οι πολίτες κινούνται κατά πλειοψηφία προς τη κεντροδεξιά. Εάν οι υπάρχουσες τάσεις επιβεβαιωθούν κατά τις βουλευτικές του 2026  το ΑΚΕΛ θα είναι ο μεγάλος χαμένος των εκλογών με ποσοστά κάτω από το 20%. Σημειωτέο ότι οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές που συσπειρώνονται γύρο από την Ομόνοια 29 Μαΐου ετοιμάζουν το δικό τους μαγαζί. Οι δε ΑΚΕΛικοί οπαδοί της όποιας λύσης κινούνται σταθερά προς το VOLT. Τέλος η κεντροαριστερά πτέρυγα του ΑΚΕΛ κρυφοκοιτάζει προς την Ειρήνη Χαραλαμπίδου και τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη αναμένοντας τη δημιουργία του νέου πολιτικού σχήματος. Οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες για το ΑΚΕΛ και η επιστροφή στον αντί/ιμπεριαλισμό των δεκαετιών του 70 και του 80 δεν πρόκειται να το σώσει όπως δεν έσωσε το ΔΗΚΟ η επίκληση του Μακάριου στις ευρωεκλογές.

* Ο κ. Πέτρος Ζαρούνας είναι πολιτικός αναλυτής και διεθνολόγος

Vouli TV