Ο αντιναύαρχος ε.α. Γιάννης Εγκολφόπουλος μιλάει και αναλύει στο κανάλι της Ναυτεμπορικής

Η επίσκεψη του Πάπα Λέοντα XIV στην Τουρκία συνοδεύεται από ένα κλίμα ειρήνης, ενότητας και διαλόγου. Οι επίσημες τελετές, οι συμβολικές χειρονομίες στη Νίκαια και τα μηνύματα ελπίδας στόχευαν στην προβολή αρμονίας. Ωστόσο, πίσω από αυτή την προσεκτικά στημένη εικόνα, κρύβεται μια σκληρή πολιτική πραγματικότητα: οι αξίες που προωθεί ο Πάπας — διαφάνεια, διάλογος, προστασία των μειονοτήτων — έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την πορεία της Τουρκίας υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η χριστιανική ενότητα συναντά τον πολιτικό κατακερματισμό

Η έκκληση του Πάπα για χριστιανική ενότητα από τη Νίκαια έχει ιστορικό και θεολογικό βάρος. Ωστόσο, αυτή η πρόσκληση γίνεται σε μια χώρα όπου ο θρησκευτικός πλουραλισμός έχει υποστεί συστηματική διάβρωση. Ενώ το Βατικανό προσπαθεί να αναδείξει την κοινή χριστιανική κληρονομιά μεταξύ των διαφόρων δογμάτων, η τουρκική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη θρησκευτική ποικιλία όχι ως δύναμη, αλλά ως απειλή για την εθνική συνοχή. Η αντίθεση είναι εμφανής: το Βατικανό μιλά για παγκόσμια αδελφοσύνη, ενώ η ρητορική της Άγκυρας δίνει έμφαση στην ομοιομορφία, την πίστη και τον κεντρικό έλεγχο.

Η κυβέρνηση Ερντογάν προώθησε την επίσκεψη ως απόδειξη ότι η Τουρκία είναι «κέντρο διαλόγου» και σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, η εξωτερική πολιτική της στη Γάζα, το Λίβανο και τη Συρία είναι αντιφατική, ενώ η εσωτερική διακυβέρνησή της συγκρούεται με τις αρχές συνύπαρξης που επικαλείται ο Πάπας. Η σκηνοθετημένη ζεστασιά της επίσκεψης εξυπηρετεί έναν σκοπό: να βελτιώσει τη διεθνή εικόνα της Άγκυρας σε μια περίοδο αυξημένης κριτικής για τις δημοκρατικές πρακτικές της.

Ίσως η μεγαλύτερη ειρωνεία της επίσκεψης είναι η επίκληση του «διαλόγου» από την Άγκυρα. Ο όρος έχει χάσει το νόημά του στην Τουρκία. Οι διαθρησκευτικές δραστηριότητες που κάποτε υποστηρίζονταν από το κράτος θεωρούνται πλέον εγκληματικές. Το κίνημα Γκιουλέν, άλλοτε επαινεμένο από τον Ερντογάν για τις πρωτοβουλίες του στον παγκόσμιο διάλογο, χαρακτηρίζεται τώρα τρομοκρατική οργάνωση, ενώ παλαιότερες διαθρησκευτικές εκδηλώσεις χρησιμοποιούνται ως στοιχεία σε εκτεταμένες διώξεις. Με άλλα λόγια, η Τουρκία υποδέχεται τον «διάλογο» για διεθνή προβολή, ενώ τιμωρεί όσους τον εφαρμόζουν στο εσωτερικό της.

Μια χώρα που απομακρύνεται από τον πλουραλισμό

Καμία διπλωματική επίδειξη δεν μπορεί να κρύψει τη συρρίκνωση του δημόσιου χώρου στην Τουρκία. Η ανεξάρτητη δημοσιογραφία αντιμετωπίζει συνεχή πίεση, η κοινωνία των πολιτών λειτουργεί υπό απειλή και οι μειονοτικές κοινότητες συχνά αντιμετωπίζονται με καχυποψία αντί σεβασμό. Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει κλειστή, τα εγκλήματα μίσους συχνά ατιμώρητα, και η νομική παρενόχληση των διαφωνούντων είναι καθημερινότητα. Η ηθική εξουσία του Πάπα δεν μπορεί να αλλάξει αυτές τις δομικές πραγματικότητες — και η Άγκυρα το γνωρίζει.

Περιβαλλοντικός συμβολισμός, πολιτική τύφλωση

Η εικόνα του Πάπα να προσεύχεται κοντά στη βυθισμένη βασιλική στη λίμνη Ιζνίκ είχε και περιβαλλοντική σημασία: τα ερείπια φαίνονταν λόγω της δραματικής μείωσης της στάθμης του νερού τα τελευταία χρόνια. Η επίσκεψη επισήμανε την περιβαλλοντική πίεση, ενώ η έκκληση για υπεύθυνη διαχείριση του πλανήτη συγκρούεται με την τρέχουσα πολιτική της Τουρκίας. Η περιβαλλοντική υποβάθμιση, αποτέλεσμα επιθετικής δόμησης, αποδυνάμωσης θεσμών και ανεπαρκούς εποπτείας, συνεχίζεται ανεξέλεγκτα. Η κυβέρνηση χαιρέτισε το οικολογικό μήνυμα του Πάπα, αποφεύγοντας όμως κάθε συζήτηση για τις εγχώριες πολιτικές που προκάλεσαν την υποβάθμιση της λίμνης.

Ένα περιφερειακό μήνυμα και μια χαμένη ευκαιρία

Το Βατικανό μπορεί να βλέπει την Τουρκία ως γεωγραφική γέφυρα για την περιφερειακή διπλωματία, αλλά η αυταρχική τάση της Άγκυρας υπονομεύει την αξιοπιστία της ως μεσολαβητή. Ένα κράτος που ποινικοποιεί τη διαφωνία και καταστέλλει τον πλουραλισμό δεν μπορεί να εμφανίζεται πειστικά ως ουδέτερος παράγοντας ειρήνης. Η επίσκεψη θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία ουσιαστικού διαλόγου για δικαιώματα, ελευθερίες και λογοδοσία. Αντ’ αυτού, κατέληξε σε μια ακόμη σκηνοθετημένη επίδειξη, αποκομμένη από την πολιτική πραγματικότητα.

Η επίσκεψη του Πάπα Λέοντα XIV υπογραμμίζει το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της εικόνας που θέλει να προβάλλει η Τουρκία και του συστήματος που έχει δημιουργήσει. Τα θερμά χαμόγελα και οι προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις δεν μπορούν να κρύψουν τον επιταχυνόμενο αυταρχισμό, τον περιορισμένο χώρο για την κοινωνία των πολιτών ή την εχθρότητα της χώρας απέναντι στην πραγματική θρησκευτική και πολιτική πολυφωνία. Ο Πάπας ήρθε για να μιλήσει για ενότητα, ειρήνη και διάλογο. Οι ηγέτες της Τουρκίας άκουσαν μόνο τα χειροκροτήματα — όχι το μήνυμα.

ΠΗΓΗ: MILITAIRE .gr

«Δεν είχα καμία επίσημη ενημέρωση για οποιεσδήποτε συζητήσεις ή βολιδοσκοπήσεις σχετικά με το Δημοκρατικό Κόμμα», δήλωσε ο βουλευτής της ΔΗΠΑ, Μιχάλης Γιακουμή, αναφερόμενος στην επιστολή που απέστειλε στον Πρόεδρο του κόμματος, Μάριο Καρογιάν. Ο βουλευτής τόνισε πως «τα έμαθα όπως όλος ο κόσμος, από δημοσιεύματα, και αυτό δεν συνάδει με τη θεσμική λειτουργία ενός κόμματος».

Μιλώντας στη ραδιοφωνική εκπομπή «ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» του ΣΠΟΡ FM 95.00, ο κ. Γιακουμή ανέφερε ότι μετά την αποστολή της επιστολής του, ο Πρόεδρος της ΔΗΠΑ τον κάλεσε τηλεφωνικώς και τον ενημέρωσε πως θα συγκαλέσει τα συλλογικά όργανα του κόμματος, διαβεβαιώνοντάς τον ότι αυτό θα γίνει την ερχόμενη Τετάρτη στις 15:00.

Ερωτηθείς για τα θέματα της συζήτησης, ο βουλευτής δήλωσε πως «θα συζητήσουμε διάφορα θέματα, περιλαμβανομένων θεμάτων εκλογών, αλλά θα θέσει και το συγκεκριμένο ζήτημα της επιστολής μου, ώστε να υπάρξει ενδελεχής ενημέρωση». Πρόσθεσε δε ότι «εγώ θα ζητήσω να μας πει τι ακριβώς διαμείφθηκε, για να ξέρουμε και εμείς ποια θα είναι η θέση μας».

Αναφορικά με τη δήλωση του Μάριου Καρογιάν ότι «κι αν υπήρχε ολοκληρωμένη πρόταση, χωρίζουν πολλά την Δημοκρατική Παράταξη με το ΔΗΚΟ», ο κ. Γιακουμή σημείωσε πως «αυτά θέλουμε να μας πει, τι χωρίζει το ΔΗΚΟ από τη ΔΗΠΑ», υπογραμμίζοντας πως «έχουν στηρίξει τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με ένα κοινό όραμα διακυβέρνησης, και όλα αυτά πρέπει να ξεκαθαριστούν».