Η έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης στην πολιτική ηγεσία αποτελεί σήμερα ένα κρίσιμο ζήτημα για τη χώρα μας, καθώς θεωρείται διεθνώς καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχή διαχείριση των κοινών προβλημάτων. Με τον όρο «συναισθηματική νοημοσύνη» εννοούμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε, να κατανοούμε και να διαχειριζόμαστε τόσο τα δικά μας όσο και τα συναισθήματα των άλλων. Η ουσία της έγκειται στο ότι είναι το θεμέλιο μιας αποτελεσματικής ηγεσίας. Σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών, σκληρού ανταγωνισμού και συνεχούς ανάγκης για καινοτομία, οι χώρες που διοικούνται από ηγέτες με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη δημιουργούν το ψυχολογικό υπόβαθρο που ενισχύει την ευέλικτη σκέψη και τη βαθιά κατανόηση, οδηγώντας έτσι σε αποτελεσματική επίλυση προβλημάτων και προσαρμογή σε μεταβαλλόμενες συνθήκες. Ο πολιτικός δείκτης συναισθηματικότητας αντικατοπτρίζει τη δημοκρατική δέσμευση, τη διαφάνεια και την ποιότητα της διακυβέρνησης, ενώ ο δείκτης της ηγεσίας μεταφέρεται στο ευρύ κοινό.

Οι ηγέτες που κατέχουν υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη απομακρύνονται από τις διεθνείς συγκρούσεις, κερδίζουν σε διαπραγματεύσεις και διατηρούν την εμπιστοσύνη των πολιτών η οποία όλο και απομακρύνεται. Η ικανότητά τους να συμπάσχουν με τους πολίτες και να αντιλαμβάνονται τις πολύπλευρες συναισθηματικές αποχρώσεις των κοινωνικών ζητημάτων, τους οδηγεί στη διαμόρφωση περιεκτικών και βιώσιμων πολιτικών. Αν και η συναισθηματική νοημοσύνη δεν μετριέται ποσοτικά στους πολιτικούς δείκτες, ο ρόλος της στην ενίσχυση της πολιτικής σταθερότητας και της αποτελεσματικής διακυβέρνησης είναι αναμφισβήτητος. Μηπως χάθηκε η συναισθηματική πολιτική νοημοσύνη στη χώρα μας και είναι πλέον δύσκολο να ανακτηθεί;

Οι ηγέτες που διαχειρίζονται θετικά τα συναισθήματά τους μπορούν να πλοηγηθούν αποτελεσματικά μέσα στις κρίσεις, να οικοδομήσουν ανθεκτικούς πολιτικούς θεσμούς και, κυρίως, να ενισχύσουν το επίπεδο συναισθηματικής νοημοσύνης στο κοινό. Καθώς ο κόσμος γίνεται όλο και πιο πολύπλοκος, η καλλιέργεια αυτής της ικανότητας αναδεικνύεται ως στρατηγική προτεραιότητα. Η απουσία επιφανειακών βερμπαλισμών και η ύπαρξη αυθεντικής συναισθηματικής νοημοσύνης αποτελούν την αόρατη δύναμη που σε αυτή τη νήσο των “Αγίων” ακόμα συζητάμε για τις πολλαπλές συντάξεις και ο Υπουργός Οικονομικών ρίχνει κεραυνούς εν αιθρία με νομοσχέδιο που προβλέπει ατί για πολλαπλές συντάξεις φιλοδωρήματα και συνεχίαται ο εμπαιγμός δίχως καμία συναισθηματική πολιτική νοημοσύνη με την συζήτηση για τη συνταξιοδότηση των βουλευτών και των υπουργών από το 60ο αντί το 65ο έτος.

Επιπλέον, η ύπαρξη συναισθηματικής νοημοσύνης θα μπορούσε να προϋπέθετε την αποφυγή της εκχώρησης κυπριακών ιδιοκτησιών σε funds και τη μείωση του χρηματισμού από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Με την εφαρμογή αυτής της νοημοσύνης, θα μπορούσαν να αποφευχθούν τα κουρέματα καταθέσεων, να υιοθετηθεί φθηνή ενέργεια, να δημιουργηθεί ένα φιλικό τραπεζικό σύστημα και να επιτευχθεί μια γενική αποκαρτελοποίηση. Η μετατροπή της χώρας μας σε δυστοπία δεν είναι αποτέλεσμα παρθενογένεσης, αλλά αντικατοπτρίζει τη σκατένια ψυχή του πολιτικού συστήματος.

Η ανεπάρκεια συναισθηματικής πολιτικής νοημοσύνης και η παθολογική πολιτική ψυχή λειτουργούν ως μεταδοτικές ασθένειες που διαπερνούν κάθε πτυχή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, οδηγώντας στην δημιουργία ενός αηδιαστικού, αυτοσυντηρούμενου πολιτικού βόθρου, όπου οι αρνητικές επιπτώσεις δυστυχώς καταπνίγουν τη χώρα.