του Νεκτάριου Μαρκέτου*

Ο πολιτικός επιλέγει τι βλέπει και τι ακούει, φιλτράροντας την πραγματικότητα σύμφωνα με το συμφέρον του. Θυμάται όσα τον εξυπηρετούν και «ξεχνά» τα υπόλοιπα—μια δεξιότητα που έρχεται με τα χρόνια στην πολιτική όπου γίνεται επάγγελμα. Η πολιτική δεν έχει σχέση με την αντικειμενικότητα, αλλά με το παιχνίδι ισχύος και σκοπιμοτήτων. Δεν πρόκειται για ηθικολογία, αλλά για ψυχρή ανάλυση της πραγματικότητας. Τα περί ηθικής ας τα αφήσουμε για τις εξομολογήσεις.

Υπάρχουν όμως δύο είδη πολιτικών: ο κοινός πολιτικός και ο επιτυχημένος. Ο πρώτος βλέπει, ακούει και θυμάται επιλεκτικά χωρίς καν να το συνειδητοποιεί. Ο δεύτερος γνωρίζει καλά πώς λειτουργεί το παιχνίδι και κατανοεί τη στρατηγική της επιλεκτικότητας. Ξέρει ότι λέει ό,τι τον συμφέρει, αλλά δεν μπερδεύει το αφήγημα με την πραγματικότητα.

Αν όλα αυτά ακούγονται μπερδεμένα, δεν είναι. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να λες ένα παραμύθι για να πετύχεις έναν σκοπό και στο να πιστεύεις πραγματικά σε αυτό. Άλλο να γνωρίζεις την κυνικότητά σου και άλλο να θεωρείς ότι η αλήθεια ταυτίζεται με όσα διακηρύσσεις. Στην πρώτη περίπτωση, είσαι υπολογιστής· στη δεύτερη, θύμα της ίδιας σου της προπαγάνδας.

Αυτές οι σκέψεις έρχονται στο προσκήνιο με τις κυβερνητικές εξαγγελίες για 80+ μεταρρυθμίσεις «που αλλάζουν την Κύπρο». Ο  Πρόεδρος Χριστοδουλίδης κερδίζει μερικές «μάχες», αλλά γνωρίζει καλά ποια πεδία είναι υπέρ του και πού αρχίζουν τα δύσκολα. Παρά τη θριαμβολογία, στο Προεδρικό ξέρουν ποια σημεία είναι επικοινωνιακά τεχνάσματα και ποια έχουν πραγματική βάση. Η αντιπολίτευση δεν είναι ο βασικός αντίπαλος της κυβέρνησης. Οι πραγματικοί αντίπαλοι είναι:
* Τα καθημερινά και χρόνια προβλήματα των πολιτών.
* Η ακινησία, ο φόβος της αλλαγής και η διαχειριστική λογική.
* Ο εκσυγχρονισμός που δεν προχωρά.
* Η ανάγκη για μια ουσιαστική κοινωνική πολιτική.

Αυτοί είναι αντίπαλοι σκληροί, επίμονοι και απαιτητικοί. Αντίπαλοι που δεν νικιούνται με επικοινωνία, αλλά με διαρκή δράση, ετοιμότητα και όραμα. Η διακυβέρνηση δεν είναι βόλτα σε πάρκο, αλλά αγώνας ταχύτητας. Μπορεί ο Πρόεδρος να διατηρήσει αυτή τη δυναμική; Υπάρχει συνεχής αξιολόγηση και έλεγχος ή η μηχανή αρχίζει να «ρετάρει»;
Σε τελική ανάλυση, ο μεγαλύτερος αντίπαλος του ΠτΔ δεν είναι κανένας άλλος παρά η ίδια η ιστορία και το αποτύπωμα που θα αφήσει.

*Ο Νεκτάριος Μαρκέτος είναι δημοσιογράφος.