Connect with us

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Απολιτίκ ή… μεταπολιτική ψήφος;

Published

on

Την επομένη των διπλών εκλογών της περασμένης Κυριακής, η σαρωτική εκλογική απόδοση του content creator, Φειδία Παναγιώτου, όχι μόνο άνοιξε μια συζήτηση για το «φαινόμενο Φειδίας» αλλά, από νωρίς στα τηλεοπτικά πάνελ αποτέλεσε, λόγω και της παρουσίας του νεαρού 24χρονου, το περιεχόμενο μιας συζήτησης «εκλογίκευσης» με πολιτικούς των παραδοσιακών κομμάτων αλλά και δημοσιογράφους να προσπαθούν να αναλύσουν πώς ένας νεαρός –γνωστός από το YouTube και το TikTok– χωρίς κανένα ιδεολογικό στίγμα, πολιτική γνώση ή προγραμματικές θέσεις, όχι μόνο κατόρθωσε να έρθει τρίτος, αλλά σχεδόν πλησίασε τα δύο μεγάλα κόμματα. Σε αυτή τη συζήτηση κυριάρχησε το ερώτημα «γιατί τον ψήφισαν» και αν, εν τέλει, η ψήφος προς το πρόσωπό του αποτελεί ψήφο διαμαρτυρίας, έκφρασης απογοήτευσης για τα παραδοσιακά κόμματα ή, τελικά, επικράτηση της μεταπολιτικής –όπου η χρήση των νέων Μέσων αλλάζει και τον τρόπο που μεταδίδεται το μήνυμα που καθορίζει την εκλογική συμπεριφορά. Ωστόσο, η συζήτηση για το τι «προηγούμενο» αφήνει ο Φειδίας Παναγιώτου – έναντι της ερμηνείας τού «φαινομένου»– δείχνει να αποτελεί ένα εξίσου σημαντικό αναλυτικό εργαλείο –ίσως σημαντικότερο από το πώς κατόρθωσε να εκλεγεί.

Ο YouTuber ήταν η έκπληξη των ευρωεκλογών, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση, με 71.330 ψήφους, αφήνοντας πίσω του πολλά από τα παραδοσιακά κόμματα.

Ψήφος διαμαρτυρίας;

Η υψηλή εκλογική απόδοση του Φειδία Παναγιώτου αναπόφευκτα τεκμαίρεται τόσο στην έκφραση δυσαρέσκειας προς τα παραδοσιακά κόμματα όσο και στην «άλογη» εκλογική συμπεριφορά –λόγω και του χαλαρού της ψήφου στις ευρωεκλογές– μιας μερίδας του εκλογικού σώματος που μετατοπίστηκε προς τον δημιουργό περιεχομένου που μετέτρεψε την προεκλογική καμπάνια σε ένα «challenge» –με όρους διαδικτυακής μετάδοσης, ακριβώς όπως τα βίντεο του. Ο YouTuber ψηφίστηκε ωστόσο –κάτι που εκφράστηκε στα ΜΚΔ– κι από ομάδες δικαιωματιστών –με ιδιαίτερα επιμέρους ποιοτικά χαρακτηριστικά– που τα τελευταία χρόνια ρέπουν προς τη διαμαρτυρία με όρους συλλογικής απαξίωσης προς το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα και που συνήθως περιλαμβάνουν α. απολιτικά άτομα με συντηρητικά χαρακτηριστικά που διαμαρτύρονται π.χ. για τη χρήση καμερών και β. που δεν έχουν, παραδοσιακά, σταθερή εκλογική συμπεριφορά (συνήθως δεν ψηφίζουν) και τέλος γ. νεαρούς που συμμετέχουν σε εκλογική διαδικασία για πρώτη φορά και αποτελούν ουσιαστικά «viewers» τα τελευταία χρόνια τού περιεχομένου που παράγει ο Φειδίας.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Φειδίας έκοψε, ουσιαστικά, ψήφους και από το ΕΛΑΜ, πτυχή που δείχνει και το πώς κινείται η ψήφος διαμαρτυρίας στην Κύπρο στα συντηρητικότερα ακροατήρια.

Η μεγάλη εικόνα

Η μεγάλη εικόνα της επομένης της εκλογής του Φειδία Παναγιώτου, όχι μόνο αποκτά ενδιαφέρον αλλά εμπεριέχει και επιμέρους αντιφάσεις. Ο ίδιος, αν και παρουσίασε τον εαυτό του ως «αντισυστημικό» και στο πολιτικό περιεχόμενο που ξεκίνησε λίγο πριν από τις προεδρικές –όπου φιλοξένησε όλους τους υποψήφιους πλην των Χριστοδουλίδη και Μαυρογιάννη–, συνέχισε ουσιαστικά το challenge του (την παραγωγή περιεχομένου δηλαδή), με «μαθήματα» όπου άλλοι ευρωβουλευτές όπως οι κ.κ. Φουρλάς, Γεωργίου και Μαυρίδης θα του εξηγούσαν τα των νέων καθηκόντων του. Σε αυτό το επίπεδο σημασία αποκτούν τρία ενδιαφέροντα στοιχεία για τον νεαρό, εκλεγέντα πλέον, ευρωβουλευτή:

• Αν όντως θα συνεχίσει ως ευρωβουλευτής και τι είδους θέσεις, κοινοβουλευτικό έργο και στάση θα τηρήσει εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

• Αν θα εκδηλωθεί πολιτικά, δίνοντας ένα στίγμα θέσεων ή ιδεολογικής άποψης –πτυχή που εκτείνεται και στη διάσταση της συμμετοχής του σε κάποια πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

• Αν η πολιτική ιδιότητα που αποκτά θα επικρατήσει προκειμένου ο ίδιος μετά το πέρας της θητείας του να ακολουθήσει, επαγγελματικά, πορεία πολιτικού ή αν θα αναλωθεί –διαμέσου του Κοινοβουλίου σε μια πενταετία– στο να συνεχίσει απλώς να παράγει περιεχόμενο, κάνοντας ό,τι ήδη κάνει, πετυχημένα, τα τελευταία χρόνια.

Σημασία του προηγούμενου

Η εκλογή Φειδία αφήνει ένα πολύ σημαντικό προηγούμενο σε κάθε περίπτωση. Για τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα που ήδη χρησιμοποιούν τα νέα Μέσα και δη το TikTok –με τη μεταπολιτική να επικρατεί στην Κύπρο και σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών– θα αποτελέσει αναπόφευκτα μια άσκηση κατανόησης ιδίως αν επικεντρωθούν στο αφήγημα πως ο Φειδίας «εξελέγη διότι κάνει αστεία βιντεάκια». Μια άλλη, πολύ σημαντική διάσταση, είναι αν ο Φειδίας θα δημιουργήσει ένα πολιτικό χώρο με τα χαρακτηριστικά των ατόμων που τον ακολουθούν για τις εκλογές του 2026 ή αν, μεσοπρόθεσμα, υπάρξουν μιμητές τού κάθε είδους. Η τελευταία διάσταση αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον γιατί δημιουργεί ένα πεδίο πολιτικού εκλέγεσθαι μακριά από τα παραδοσιακά κόμματα και το πελατειακό σύστημα στην Κύπρο, αλλά παράλληλα εγκυμονεί και δυνητικούς κινδύνους δεδομένου ότι οι «ακόλουθοι» (followers) ενός δημιουργού περιεχομένου συχνά δεν έχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός μέσου ψηφοφόρου αλλά ρέπουν προς το occultism ή την τυφλή υπακοή –με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο ιδεών και πολιτικής πρακτικής (π.χ. ακτιβισμό κάθε είδους).

Είναι ο Φειδίας επικίνδυνος;

Τo εν λόγω ερώτημα αποκτά ενδιαφέρον με δεδομένο τη συντηρητική μετατόπιση της κυπριακής κοινωνίας και του εκλογικού σώματος, αλλά και του ίδιου του περιεχομένου του Φειδία –που στο εξωτερικό έγινε και με όρους νέων Μέσων cancel (η περίπτωση που έμπαινε χωρίς εισιτήριο στο Μετρό της Ιαπωνίας) ή περιελάβανε συμπεριφορές άλογης αγένειας (το βίντεο στη Μύκονο με το «what are you looking at?» καθώς και βίντεο με ρεψίματα μπροστά στο πρόσωπο ανθρώπων). Ο Φειδίας είναι σίγουρα ένας συντηρητικός νέος από πολύτεκνη οικογένεια χωριού της Κύπρου που ανά καιρούς εκφράζει απόψεις συνολικής απαξίωσης, χωρίς ωστόσο να έχει δώσει στίγμα ιδεολογικής συμπεριφοράς που να περιλαμβάνει ποιοτικά χαρακτηριστικά συντήρησης (π.χ. φυλετικό ρατσισμό). Ωστόσο, είναι και ένας νέος άνθρωπος σε αναζήτηση, που αν εκφράσει ποτέ κάποια συγκεκριμένη –πολιτικά ή ιδεολογικά– άποψη, θα έχει, λόγω δημοφιλίας αλλά και λόγω θέσης πλέον εκλεγμένου ευρωβουλευτή, διείσδυση σε μαζικά ακροατήρια. Αυτή ακριβώς η διάσταση αποτελεί και την πιο ενδιαφέρουσα, αναλυτικά, τάση για να ερμηνεύσει κανείς το αμέσως επόμενο διάστημα το «φαινόμενο Φειδίας» αλλά –κυριότερα– να αντλήσει χρήσιμα εργαλεία για τον βαθμό επιρροής που η εκλογή τού ίδιου στοιχειοθετεί ως «προηγούμενο Φειδίας». Με την υπόμνηση, πάντα, πως ο νεαρός YouTuber από το Μένοικο εξελέγη δημοκρατικά χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι πολίτες που τον εξέλεξαν διαθέτουν, απαραίτητα, και τον πολιτικό γραμματισμό ή την κουλτούρα συνειδητοποίησης της εκλογής ενός ανθρώπου χωρίς προγραμματικές θέσεις και ιδεολογικό στίγμα.

Αν το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο –με τα παραδοσιακά κόμματα και τους πολιτικούς που ξέρουμε– είναι the… devil we know, τότε αναπόφευκτα ο Φειδίας Παναγιώτου είναι, δυνητικά, the… devil we don’t know –για να προσαρμόσουμε και την κλασική βρετανική αποφθεγματική φράση.

Πηγή: Kathimerini

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ελλάδα και Κύπρος στον πυρήνα της νέας ενεργειακής αρχιτεκτονικής

Avatar photo

Published

on

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και της Κύπρου συχνά αποτελεί αντικείμενο έντονης κριτικής — πολλές φορές εύλογης. Ωστόσο, όταν οι δύο χώρες προχωρούν σε στοχευμένες κινήσεις που ενισχύουν τη γεωπολιτική τους θέση και συμβάλλουν στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, αξίζει να αναγνωρίζεται. Όπως αναλύει ο δημοσιογράφος και πολιτικός σχολιαστής Γ. Εγκολφόπουλος, η ένταξη Ελλάδας και Κύπρου στο νέο στρατηγικό ενεργειακό πλαίσιο αλλάζει ριζικά τα δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο, δημιουργώντας προοπτικές ανάπτυξης και ενδυναμώνοντας τον ρόλο τους ως βασικών κόμβων στην ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης.

Η νέα ενεργειακή πραγματικότητα

Η συμφωνία της Ελλάδας με τις αμερικανικές εταιρείες ExxonMobil και Chevron, σε συνεργασία με την Energean και τη HelleniQ Energy, σηματοδοτεί μια καίρια μεταβολή. Η παραχώρηση του «Block 2» στο Ιόνιο, όπου η ExxonMobil διατηρεί το 60%, δεν είναι απλώς επενδυτική κίνηση — αποτελεί έμπρακτη ένδειξη της αμερικανικής παρουσίας στον ελληνικό ενεργειακό τομέα. Παράλληλα, η International Development Finance Corporation (DFC) των ΗΠΑ ενισχύει τη στρατηγική της συμμετοχή μέσω χρηματοδότησης ενεργειακών και υποδομικών έργων, επιβεβαιώνοντας ότι η Ουάσιγκτον αντιλαμβάνεται την Ελλάδα ως κρίσιμο κρίκο στο ευρωπαϊκό ενεργειακό δίκτυο.

Όπως υπογραμμίζει ο Εγκολφόπουλος, η μεταβολή αυτή είναι πρωτίστως γεωπολιτική. Η Ελλάδα μεταβαίνει από τον ρόλο του καθαρού καταναλωτή ενέργειας σε εκείνον του περιφερειακού κόμβου, αναδιατάσσοντας ισορροπίες και συμμαχίες σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.

Νέος χάρτης συνεργασίας

Ο ανανεωμένος ενεργειακός χάρτης, όπως τον παρουσιάζει ο Εγκολφόπουλος, αποτυπώνει τη νέα πραγματικότητα: η ελληνική ΑΟΖ και τα παραχωρημένα τεμάχια λειτουργούν πλέον ως πύλες μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Η συνεργασία «3 + 1» —μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και ΗΠΑ— αποκτά νέα ώθηση, με στόχο τη θωράκιση της ενεργειακής ασφάλειας και την ανάπτυξη κοινών υποδομών. Η Κύπρος, από την πλευρά της, περνά σε πιο ενεργό ρόλο. Η άσκηση «ΝΕΜΕΣΙΣ» στην κυπριακή ΑΟΖ και οι νέες συμφωνίες οριοθέτησης με γειτονικά κράτη επιβεβαιώνουν τη βούληση της Λευκωσίας να συμμετάσχει ενεργά στο νέο περιφερειακό σχήμα, ενισχύοντας την παρουσία της στα ενεργειακά δίκτυα της Ανατολικής Μεσογείου.

Η ευρύτερη στρατηγική διάσταση

Η αμερικανική εμπλοκή στην ενεργειακή αρχιτεκτονική της Ανατολικής Μεσογείου εντάσσεται σε ένα συνολικότερο σχέδιο: την ενίσχυση της δυτικής ενεργειακής αυτονομίας και τον περιορισμό της ρωσικής επιρροής στην ευρωπαϊκή αγορά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα αναδεικνύεται σε πύλη εισόδου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, ενώ η Κύπρος σε σημείο σύνδεσης και συνεργασίας με στρατηγικούς εταίρους.

Παρά τις προκλήσεις —από τις τουρκικές διεκδικήσεις έως τα τεχνικά και επενδυτικά εμπόδια— η κατεύθυνση είναι ξεκάθαρη, η Ελλάδα μετατρέπεται σε πύλη εισόδου και διαμετακόμισης φυσικού αερίου, ενώ η Κύπρος ενισχύει τη θέση της ως σημείο σύνδεσης, έρευνας και στρατηγικής συνεργασίας. Μαζί, αποτελούν ένα δίπολο που μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στη νέα ενεργειακή αρχιτεκτονική της περιοχής.

Η ανάλυση του Γ. Εγκολφόπουλου καταλήγει πως όταν η εξωτερική πολιτική βασίζεται σε συνεκτική στρατηγική και όχι σε αποσπασματικές κινήσεις, μπορεί να επιφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σύμπλευση Ελλάδας και Κύπρου με τις αμερικανικές ενεργειακές πρωτοβουλίες διαμορφώνει μία από τις πιο ελπιδοφόρες προοπτικές για τη σταθερότητα και την ανάπτυξη της Ανατολικής Μεσογείου.

ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ .gr

Continue Reading

IBNA

Η εξωτερική πολιτική της Κύπρου για το 2026: Οκτώ στρατηγικοί άξονες

Avatar photo

Published

on

Η εξωτερική πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας για το 2026 βασίζεται σε οκτώ στρατηγικούς άξονες, όπως παρουσίασε ο Υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κόμπος ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Οικονομικών, στο πλαίσιο της εξέτασης του προϋπολογισμού του Υπουργείου. Στόχος παραμένει η ενίσχυση της διπλωματικής παρουσίας της Κύπρου και η διεύρυνση των διεθνών συνεργασιών της, παρά το γεγονός ότι το Υπουργείο εξακολουθεί να θεωρείται «ο φτωχός συγγενής» του κρατικού προϋπολογισμού — μια διαπίστωση που επανέλαβαν και τα μέλη της Επιτροπής.

Ο Κωνσταντίνος Κόμπος ανέλυσε ενώπιον της Βουλής τη στρατηγική κατεύθυνση του Υπουργείου, τονίζοντας ότι η Κύπρος διαμορφώνει την εξωτερική της πολιτική «βάσει των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων»: τη γεωγραφική της θέση, τη συμμετοχή της ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις άριστες σχέσεις με τα κράτη της περιοχής.

Στην κορυφή των προτεραιοτήτων βρίσκεται η προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας και η αποτροπή κάθε προσπάθειας αναβάθμισης του ψευδοκράτους σε διεθνείς οργανισμούς, όπως ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας και ο Οργανισμός Τουρκογενών Κρατών. Ο Υπουργός τόνισε ότι το Υπουργείο Εξωτερικών παρακολουθεί στενά τις τουρκικές κινήσεις για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με κράτη της Κεντρικής Ασίας, όπως το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν.

Ο δεύτερος άξονας αφορά τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την επανένωση. Ο Κωνσταντίνος Κόμπος αναφέρθηκε στον διορισμό της προσωπικής απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, María Ángela Holguín, «κατόπιν δικής μας εκστρατείας και προσπαθειών», καθώς και στον ρόλο του Ευρωπαίου Ειδικού Εκπροσώπου Johannes Hahn. Υπενθύμισε επίσης τις πολυμερείς επαφές σε Γενεύη και Νέα Υόρκη, τονίζοντας ότι η Λευκωσία παραμένει δεσμευμένη στην επανεκκίνηση του διαλόγου.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην ενίσχυση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά από 28 χρόνια πραγματοποιήθηκε επίσκεψη Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Λευκό Οίκο, ενώ επεκτάθηκε και η άρση του εμπάργκο όπλων — από ένα σε πέντε χρόνια. Ο Υπουργός Εξωτερικών αναφέρθηκε επίσης στα προγράμματα EDA και FMS, καθώς και στην πρόοδο ένταξης της Κύπρου στο πρόγραμμα Visa Waiver, που βρίσκεται ενώπιον του Λευκού Οίκου για τις τελικές αποφάσεις.

Σε περιφερειακό επίπεδο, η Κύπρος συνεχίζει να εμβαθύνει τις σχέσεις της με κράτη της Ανατολικής Μεσογείου και του Κόλπου. Ο Κωνσταντίνος Κόμπος έκανε ειδική μνεία στην πρωτοβουλία «ΑΜΑΛΘΕΙΑ», μέσω της οποίας λειτουργεί ο Θαλάσσιος Ανθρωπιστικός Διάδρομος προς τη Γάζα, σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την UNOPS και κράτη-μέλη της ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, η Κύπρος εξασφάλισε παρουσία και ρόλο στη Διάσκεψη για τη Γάζα στο Σαρμ ελ Σέιχ.

Παράλληλα, ο Υπουργός αναφέρθηκε στη στρατηγική αναβάθμιση των σχέσεων με το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία. Με το Λονδίνο, η συνεργασία συνεχίζεται στο πλαίσιο του Στρατηγικού Διαλόγου, ενώ με το Παρίσι έχουν τεθεί οι βάσεις για νέα, ενισχυμένη στρατηγική εταιρική συμφωνία, που θα υπογραφεί σε επίπεδο Προέδρων.

Η Λευκωσία επενδύει στην εξωστρέφεια της κυπριακής διπλωματίας, καλλιεργώντας σχέσεις με χώρες της Ασίας και της Κεντρικής Ασίας — όπως η Ινδία, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν — αλλά και με την Αφρική, όπου προωθείται η εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων με τέσσερα κράτη στρατηγικής σημασίας: τη Σομαλία, το Τζιμπουτί, το Κονγκό και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Ιδιαίτερη θέση στη στρατηγική του Υπουργείου κατέχει η διπλωματία μέσω ανθρωπιστικής και αναπτυξιακής βοήθειας, με επίκεντρο το CyprusAid, το οποίο λειτουργεί ως σύγχρονο εργαλείο ήπιας ισχύος για την ενίσχυση της διεθνούς παρουσίας της Κύπρου.

Ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Εξωτερικών για το 2026 ανέρχεται σε 131,7 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 28% σε σχέση με το 2023. Παρ’ όλα αυτά, οι δεσμευτικές δαπάνες καλύπτουν το 85,3% του συνολικού προϋπολογισμού, ενώ οι μη δεσμευτικές περιορίζονται στο 14,7%. Το Υπουργείο λειτουργεί με 59 διπλωματικές αποστολές και 202 διπλωμάτες επί συνόλου 675 υπαλλήλων, γεγονός που αναδεικνύει τα λειτουργικά του όρια.

Οι βουλευτές, στις παρεμβάσεις τους, τόνισαν την ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης του Υπουργείου Εξωτερικών. Ο Χάρης Γεωργιάδης (ΔΗΣΥ) εξέφρασε ικανοποίηση για τον προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής, τον οποίο χαρακτήρισε σε μεγάλο βαθμό ευθυγραμμισμένο με τη διαχρονική πολιτική του κόμματος. Ο Γιώργος Λουκαΐδης (ΑΚΕΛ) κατηγόρησε την Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη ότι «αντικατέστησε την πολυδιάστατη διπλωματία με μια μονοδιάστατη, δυτικόστροφη πολιτική». Η Χριστιάνα Ερωτοκρίτου (ΔΗΚΟ) τόνισε την ανάγκη επανέναρξης διαπραγματεύσεων για ουσιαστική πρόοδο, ενώ ο Μαρίνος Σιζόπουλος (ΕΔΕΚ) επισήμανε ότι «είναι λυπηρό το Υπουργείο Εξωτερικών να έχει τον χαμηλότερο προϋπολογισμό απ’ όλα τα υπουργεία».

Με φόντο τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την ενίσχυση των διεθνών πρωτοβουλιών, η κυπριακή εξωτερική πολιτική εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο επανατοποθέτησης, όπου η διπλωματική κινητικότητα και η θεσμική συνέπεια θα καθορίσουν τη βαρύτητα της Λευκωσίας στον περιφερειακό και ευρωπαϊκό χάρτη.

ΠΗΓΗ: IBNA

Continue Reading

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Νταν Γιόργκενσεν: Το έργο GSI είναι στρατηγικό, οι απειλές της Τουρκίας ανυπόστατες

Avatar photo

Published

on

Στρατηγικής σημασίας χαρακτηρίζει το έργο του αγωγού διασύνδεσης «Great Sea Interconnector» (GSI), του ηλεκτρικού καλωδίου Ελλάδας-Κύπρου, ο Επίτροπος Ενέργειας, Νταν Γιόργκενσεν.

Απαντώντας σε ερώτηση που είχε καταθέσει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και μέλος της επιτροπής Ασφάλειας – Άμυνας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Νικόλας Φαραντούρης, ο Έλληνας ευρωβουλευτής είχε ζητήσει «ξεκάθαρη στήριξη από την Κομισιόν» και «καταδίκη των τουρκικών απειλών» μετά τα γεγονότα της Κάσου. Σύμφωνα με ανακοίνωση του κ. Φαραντούρη, ο Επίτροπος Ενέργειας «ξεκαθαρίζει ότι η Κομισιόν στηρίζει ανεπιφύλακτα το έργο και οι απειλές της Τουρκίας είναι έωλες και δεν μπορούν να σταματήσουν ένα πρότζεκτ Ευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος».

Ειδικότερα, ο Επίτροπος σημειώνει ότι «ο αγωγός διασύνδεσης «Great Sea Interconnector» (GSI) είναι ένα έργο στρατηγικής σημασίας που θα τερματίσει την ενεργειακή απομόνωση της Κύπρου, όπως υπογραμμίστηκε από τις διακοπές ηλεκτρικής ενέργειας στην Κύπρο τον Αύγουστο του 2025». Προσθέτει ότι αναμένεται επίσης να μειώσει σημαντικά το ενεργειακό κόστος για τους καταναλωτές. Όπως αναφέρει, «η Επιτροπή υποστηρίζει σθεναρά το έργο GSI», το οποίο αποτελεί έργο κοινού ενδιαφέροντος και έχει επιχορηγηθεί με 657 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο του μηχανισμού «Συνδέοντας την Ευρώπη».

Στην απάντηση Γιόργκενσεν επισημαίνεται, επίσης, ότι στο κυπριακό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας περιλαμβάνεται δάνειο €100 εκ. για το έργο, για το οποίο «δεν έχει ληφθεί απαίτηση πληρωμής από την Κύπρο μέχρι σήμερα». Η Επιτροπή παραμένει σε σταθερή επαφή με τα εμπλεκόμενα μέρη για να διευκολύνει την έγκαιρη υλοποίηση του έργου.

Σχετικά με τις απειλές της Τουρκίας μετά τα γεγονότα της Κάσου, ο Επίτροπος, σύμφωνα με την ανακοίνωση του κ. Φαραντούρη, τονίζει ότι «η Επιτροπή αποδίδει ύψιστη σημασία στη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων όλων των κρατών μελών, με πλήρη σεβασμό του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας».

Συνεχίζει σημειώνοντας ότι: «Η αταλάντευτη προσήλωση στις σχέσεις καλής γειτονίας, στις διεθνείς συμφωνίες και στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και η αποχή από μονομερείς ενέργειες που αντιβαίνουν στα συμφέροντα της ΕΕ και παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών μελών, εξακολουθούν να αποτελούν βασική προϋπόθεση για την εξασφάλιση ενός σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και για την ανάπτυξη μιας συνεργατικής και αμοιβαία επωφελούς σχέσης μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας».

Σε δηλώσεις του από το Σαράγεβο, όπου συμμετέχει σε επίσημη αποστολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Νικόλας Φαραντούρης σημείωσε ότι «είναι σαφές ότι το έργο είναι στρατηγικής σημασίας και πρέπει να υλοποιηθεί. Καλώ την Ελληνική και Κυπριακή Κυβέρνηση να προχωρήσουν άμεσα αγνοώντας τις απαράδεκτες και παράνομες απειλές της Τουρκίας, με τη σφραγίδα και των ευρωπαϊκών θεσμών».

Continue Reading
Advertisement

Viral

(c) 2017-25 | Vouli.TV. All Rights Reserved. Developed by UnitrustMedia