*Του Δρ. Παύλου Παύλου

Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης δεν είναι διάττων αστέρας. Ήρθε για να μείνει στην πολιτική σκηνή για πολύ καιρό. Το «έργο» που ξεκινά θα έχει πολλά επεισόδια. Όποιος βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα για το πώς θα πάει το «Άλμα» και ο ίδιος, δεν αδικεί απλώς εκείνον, αδικεί και τον εαυτό του.

Παρόλα αυτά, είτε τον συμπαθεί κάποιος είτε όχι, οφείλει να διαβάσει ανοιχτόμυαλα κάποια πράγματα:

  • Από τη στιγμή που επέλεξε – καλώς ή κακώς – να μην πάει απευθείας για τις προεδρικές εκλογές αλλά να κατέβει πρώτα στις βουλευτικές, θα πρέπει να βάλει λίγο στην άκρη την προσωποκεντρική οπτική. Το καινούργιο και ο πόλεμος κατά του συστήματος χρειάζονται ένα μεγάλο κύμα. Στις βουλευτικές, με τις ισχυρές πελατειακές σχέσεις και τους τοπικούς παράγοντες, δεν πετυχαίνεις την αίσθηση της νέας πνοής με 55 σχεδόν άγνωστους συνοδοιπόρους. Όσο αξιόλογοι κι αν είναι ως πρόσωπα. Δεν ξέρουμε ακόμη ποιοι θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτιά του, αλλά μέχρι στιγμής δεν διαφαίνεται κάτι που να μπορεί να αντιπαλέψει ρωμαλέα τις παγιωμένες συνθήκες.
  • Ήδη άρχισαν να διασπείρονται πολλά και διάφορα για την επιλεκτικότητά του στη διερεύνηση σκανδάλων κλπ. Ο πόλεμος που θα υποστεί θα είναι άγριος – άλλοτε δίκαιος, συχνότερα άδικος. Όμως, θα ήταν λάθος να συνεχίσει να λειτουργεί ως Γενικός Ελεγκτής και να επιμένει με αναδρομές στο παρελθόν να αποδείξει την ακεραιότητά του. Η προσπάθεια συντήρησης του θετικού προσήμου του στην κοινωνία, αποκλειστικά σε θέματα διαφθοράς, είναι παγίδα. Η διαφθορά είναι αναπόσπαστο τμήμα μιας γενικότερης παθογένειας. Η σκέψη και ο λόγος του πρέπει να «ανοίξουν τη βεντάλια».
  • Ως συνέχεια αυτού, είναι απαραίτητο να αποκτήσει σύντομα στέρεα υπόσταση στην πολιτική παρέμβαση συνολικά. Δεν είναι μόνο το θέμα του κυπριακού (όπου οι σύμβουλοί του προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο ανάμεσα στο «ναι» και στο «όχι» στη λύση). Να αντιμετωπίσει γενναία και να επιβάλει τον λόγο και την παρουσία του σε μια σειρά από φαινομενικά μικρά, αλλά στην πραγματικότητα τεράστια ζητήματα. Για παράδειγμα, εξήγγειλε το «Άλμα» την επομένη της επίθεσης εναντίον συμπολιτών μας σε ένα σωματείο. Άλλοι λένε ότι πρόκειται απλώς για οπαδική βία, άλλοι ότι στην Κύπρο αυτή έχει πολιτικό χρώμα και ότι εντέλει ήταν δολοφονική επίθεση ακροδεξιών (προσωπικά συμφωνώ με το δεύτερο). Πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα στο βάθος του. Τι θα πει για φαινόμενα σαν αυτό; Αλλά, ας προσπεράσουμε το συγκεκριμένο. Υπάρχουν χίλια άλλα «μικρά», που συνθέτουν την Κύπρο του σήμερα. Και όλα μαζί δίνουν το μεγάλο στίγμα. Τι θα πει για όλα αυτά ο ίδιος και το «Άλμα»; Αν πρόκειται να επαναλάβουν τις γενικολογίες που περιέχονται στα συνηθισμένα προεκλογικά προγράμματα, τότε προς τι;

Προσωπικά είμαι επιφυλακτικός με τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Το έχω γράψει και είναι γνωστό. Δεν έχει σημασία όμως. Είναι μια πολιτική παρουσία που ήρθε για να μείνει. Θα είναι κέρδος για το πολιτικό σύστημα και για την προκοπή του πολιτικού έργου στην Κύπρο, αν κάνει το μεγάλο Άλμα. Με ολιστικό και στέρεο πολιτικό λόγο, και ξεπερνώντας το στάδιο της προσωπικής θυματοποίησης. Διαφορετικά, χωρίς να το θέλει ο ίδιος και οι συνεργάτες του, θα συμβάλουν στο να βαθύνει ακόμη περισσότερο και η απόγνωση και η παραίτηση.

* Ο Δρ Παύλος Παύλου είναι μέλος του ΟΠΕΚ