του Κωνσταντίνου Δημητριάδη (Μαυροσκούφη)*

Βλέπω συχνά συζητώντας με ομοϊδεάτες Πατριώτες το εξής παράδοξο, δείγμα του πόσο μεγάλο κακό κάνει ο κομματισμός
στην Πατρίδα.Ξεκινάμε λοιπόν μια συζήτηση που αφορά το πως θααντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τον ένα και μοναδικό εχθρό
μας, τον Τούρκο που συνοδεύεται από τους εδώ νενέκους (*) εκφραστές της τρομοκρατίας του.
Αναλύουμε τα γεγονότα, την διαμορφωθείσα πραγματικότητα του σήμερα, το ρεαλιστικό μέγεθος του προβλήματος και τις
μεθόδους που ενδεχόμενα πρέπει να ακολουθήσουμε για να τους αντιμετωπίσουμε.
Και τότε κάποιος κάνει το να χρησιμοποιήσει ένα παράδειγμα από την πρόσφατη Ιστορία είτε της κυρίως
Ελλάδος είτε – ακόμα χειρότερα – της Μεγαλονήσου. Και γινόμαστε τότε θεατές ενός μονόπρακτου που αν δεν ήταν
γιά κλάματα είναι τουλάχιστον για να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.
Αν δηλαδή κάποιος πει Τότε αυτό δεν είχε κάνει ο Κληρίδης και …μπλα μπλα μπλα" βλέπουμε κάποιον από την ομήγυρη
να αλλάζει ύφος, να σκληραίνουν τα χαρακτηριστικά του και να παίρνει βίαια τον λόγο για να απαντήσει, ωσάν ο Κληρίδης
να ήταν ο πατέρας του και να έπρεπε να υπερασπισθεί την απειλούμενη τιμή της οικογενείας…
Και εκεί που η συζήτηση είχε την αντιμετώπιση του Τούρκου ως μοναδικού αυτήν την στιγμή προβλήματος για τον Κύπριο
πολίτη, μέλος της ΕΕ και μόνο αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ επίσημα (γιατί με τα λάθη μας το ανεπίσημο με βάση το
πλαίσιο Γκουτιέρες είναι διαφορετικό, επαναλαμβάνω με 100% δική μας ευθύνη), γινόμαστε μάρτυρες μιάς ελεεινής
ανταλλαγής ύβρεων, ανάμεσα σε έχοντες την ίδια προσμονή απέναντι στον Τούρκο, αλλά με διαφορετικές κομματικές
ταμπέλες, που μπορεί να οδηγήσει και σε προπηλακισμούς και συχνά πυκνά σε χειροδικίες.
Μου θυμίζει την ταινία με πρωταγωνιστή τον Λογοθετίδη και τίτλο “Οι Γερμανοί ξανάρχονται”, όπου στο όνειρό του ο
Λογοθετίδης πάνω στην αμάκα της αυλής, είδε ότι με την επανεμφάνιση των Γερμανών και την Νέα Κατοχή, όλοι οι
Έλληνες ενώθηκαν κατά του κοινού εχθρού, του Κατακτητή. Και μόλις έφτασε η στιγμή, οι ένοικοι της αυλής, να
φυγαδευτούν εκτός Αθηνών και ίσως εκτός Ελλάδος, για να μην τους πιάσουν οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους,
οι κομματικές αγκυλώσεις επικράτησαν…
Γιατί να πάμε με τους Αγγλους, γιατί να πάμε στο βουνό με τους κομμουνιστές…
Ώσπου οι Γκεσταμπίτες τους εγκλώβισαν εκεί που βρίσκονταν κρυμμένοι και τους επιτέθηκαν…

Με αυτήν την περιγραφή θα σας εξομολογηθώ μια ιστορία που μου εκμυστηρεύτηκε η κυρία Μαίρη Κουρούπη, σύζυγος
του μέχρι σήμερα αγνοούμενου Διοικητή του 251 ΤΠ της Γλυκιώτισσας στην Κερύνεια Αντισυνταγματάρχη ΠΖ Παύλου
Κουρούπη. Μου είπε λοιπόν η κα Κουρούπη: Μιά μέρα ο Παύλος έκανε επιθεώρηση των χώρων του
μεγάλου Στρατοπέδου. Φθάνοντας στις τουαλέττες (αποχωρητήρια) των οπλιτών, διαπίστωσε ότι από την μιά
μεριά στους τοίχους ήταν κολλημένες αφίσσες του Γρίβα και από την άλλη μεριά ήταν κολλημένες αφίσσες του Μακαρίου.
Αμέσως ο Κουρούπης διέταξε αναφορά τάγματος. Με τους άνδρες του μαζεμένους στον χώρο αναφοράς
τάγματος ο Κουρούπης τους έδειξε τις αφίσσες που είχε βρει στα αποχωρητήρια. Και με μιά κίνηση του δείχνει με το
δάκτυλό λοξά δεξιά του τον τουρκοκρατούμενο από την εποχή της τουρκανταρσίας Άγιο Ιλαρίωνα και τους λέει: Ο ΕΧΘΡΟΣ
ΚΥΡΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ. ΑΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
Προφητικό.
Αυτό λέω και εγώ σήμερα σε όλους όσους απαρτίζουν τον Αντιομοσπονδιακό χώρο.
Είμαστε κατά της ΔΔΟ όχι γιατί αυτό πρεσβεύει το Πολιτικό Κόμμα που συμπαθούμε. Τα κόμματα είναι πλασμένα να
παίζουν τα λεγόμενα κομματικά παιγνίδια. Εμείς δεν παίζουμε κανένα παιγνίδι, που να το υπαγορεύουν πολιτικά κόμματα.
Εμείς αφού εξετάσαμε τα πεπραγμένα, τα προτεινόμενα και τα γεγονότα, αποφασίσαμε να κρατήσουμε αυτήν την στάση.
Εμείς. Μόνοι μας…
Και ας πάνε στο διάβολο τα κόμματα, ότι κι αν αποφασίσουν να πράξουν, χάριν σκοπιμοτήτων.
Γιατί εμείς είμαστε ΠΡΩΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ… και μετά οτιδήποτε άλλο…. Γιατί για εμάς ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ, ΣΤΟΝ
ΠΕΝΤΑΔΑΧΤΥΛΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΟΣΤΡΑΡΕΙ ΤΟ ΜΠΑΪΡΑΚΙ ΤΟΥ.
Και να το ξέρετε. Αν τελικά γίνει το μπαμ με τους Τούρκους πάλιν ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ και ο επιτιθέμενος Τούρκος
δεν ζητήσει κομματικές ταυτότητες για να δείξει ή όχι οίκτο…
Φύλακες γρηγορείτε… Ο καιρός γαρ εγγύς…

(*) νενέκος = Δημήτριος Νενέκος, οπλαρχηγός της Αχαΐας με έδρα την ευρύτερη περιοχή πέριξ των Καλαβρύτων και του
Αιγίου. Κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόνησο και τον ανταρτοπόλεμο που ξεκίνησε εναντίον του ο Κολοκοτρώνης,
ο Νενέκος αποστάτησε και με τους άντρες του μπήκε στην υπηρεσία του Πασά. Τον έσωσε μάλιστα μια φορά όταν ο Ιμπραήμ
χάθηκε σε περίπατό του στην άγρια φύση των Καλαβρύτων και εκείνος τον βρήκε και τον έφερε πίσω στο Αίγιο.
Ο Κολοκοτρώνης έβγαλε διαταγή να σκοτωθεί ο Νενέκος και ειδικά έδωσε εντολή στον συγγενή εξ αγχιστείας του Νενέκου,
ονόματι Σαγιά να βρει μια ευκαιρία να τον σκοτώσει. Έτσι και έγινε. Ο Σαγιάς εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο
Νενέκος επειδή ήταν συγγενείς δεν φυλαγόταν όταν βρισκόταν μαζί του, τον σκότωσε εκτελώντας την εντολή του Εθνάρχη
Κολοκοτρώνη. Έκτοτε όλοι όσοι συνεργάζονται ή είναι φιλικά διακείμενοι με τον εχθρό, ονομάζονται νενέκοι.
Ο όρος ναιναικος είναι καινοφανής και πιθανώτατα οφείλει την ύπαρξη του στην λέξη ΝΑΙ αλλά με έμφαση (2 φορές ΝΑΙ) και
αναφέρεται σε όσους από δική τους αντίληψη ή παρασυρμένοι από τους νενέκους είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ΝΑΙ σε ένα πιθανό
Δημοψήφισμα για την αποδοχή ή όχι της λύσης με βάση της Αρχές της Συνομοσπονδίας (γιατί αυτό το πράγμα που μας προτείνεται
μόνο Ομοσπονδία δεν είναι).

δια χειρός

* Ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης (Μαυροσκούφης) είναι ιστορικός ερευνητής

Vouli TV