«Κρατώ στα χέρια μου αυτή τη φωτογραφία με τον αείμνηστο Γλαύκο Κληρίδη…».
Με αυτά τα δακρύβρεχτα λόγια η νεοδιορισθείσα Επίτροπος Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, Μαρία Μανώλη Χριστοφίδου, τίμησε τη μνήμη του «πατριάρχη» του ΔΗΣΥ και ύμνησε –φυσικά– τις «αρχές». Όμως η ίδια η ιστορία της τελευταίας εβδομάδας αποδεικνύει ότι το λεξικό της πολιτικής έχει άλλη μετάφραση για τη λέξη.

Φάουλ πρώτο – της ίδιας.
Πριν καν στεγνώσει το μελάνι της ανάρτησής της για την «πόρτα» που της έκλεισε η Πινδάρου, δέχτηκε με το χαμόγελο το κυβερνητικό χάδι: χρυσό διορισμό από την «αντίπαλη» κυβέρνηση. Χτες θύμα των ποσοστώσεων, σήμερα θεματοφύλακας προσωπικών δεδομένων με παχυλό μισθό. Αν αυτό λέγεται συνέπεια αρχών, τότε η λέξη έχει υποστεί data breach.

Φάουλ δεύτερο – της Πινδάρου.
Η πολυτραγουδισμένη «ανανεωμένη» ηγεσία του ΔΗΣΥ κλείνει το ψηφοδέλτιο στην κόρη ιστορικού στελέχους για να μη χαλάσει τις εσωτερικές ισορροπίες. Να μη στεναχωρηθούν βουλευτές, να μη θυμώσουν βαρόνοι, να μη… τσαλακωθεί το μακιγιάζ. Αν αυτό είναι «δημοκρατία», τότε ο Κληρίδης μάλλον κάνει σβούρες.

Φάουλ τρίτο – της Κυβέρνησης.
Σαν έτοιμη από καιρό, έσπευσε να τη μαζέψει πριν κοπάσει ο θόρυβος. Τόσο… ανεξάρτητος θεσμός, που μοιάζει με παρηγορητικό δώρο. Κι όποιος μιλήσει για «προ πολλού ειλημμένη απόφαση», απλώς προκαλεί γέλιο – ούτε για παιδική χαρά δεν πείθει.

Ηθικόν δίδαγμα;
Όταν οι πολιτικοί πιπιλίζουν τη λέξη «αρχές», κλείστε τα αυτιά σας. Στην Πινδάρου και στο Προεδρικό το λεξικό γράφει κάτι άλλο: αρχές ίσον ισορροπίες, τακτοποιήσεις, διορισμοί.

Ένας διορισμός. Τρία φάουλ. Και μια κοινωνία που ακόμη τους ακούει.

Μακιαβέλι

* Ναι “Διάβαζει” Μακιαβέλι ο πρόεδρος…