Σε μια κίνηση που προκάλεσε έκπληξη και αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας, ο Εκρέμ Ιμάμογλου, παρότι βρίσκεται φυλακισμένος και πολιτικά απομονωμένος από το καθεστώς Ερντογάν, απηύθυνε δημόσια έκκληση προς τη γερμανική κυβέρνηση να εγκρίνει την πώληση των μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter στην Τουρκία.

Η τοποθέτηση αυτή, πέρα από την αυταπόδεικτη πολιτική της βαρύτητα, εκπέμπει έναν συμβολισμό εθνικής προτεραιότητας που ξεπερνά την προσωπική του αντιπαράθεση με την τουρκική ηγεσία, στέλνοντας μήνυμα ενότητας σε ένα κρίσιμο ζήτημα άμυνας.

Η δήλωση Ιμάμογλου πίσω από τα κάγκελα

Μιλώντας μέσα από τη φυλακή στη Σηλυβρία, όπου κρατείται μετά τη δικαστική απόφαση που τον απέκλεισε από την προεδρική κούρσα, ο Ιμάμογλου δήλωσε:

«Απ’ ό,τι έμαθα από τον Τύπο, μετά τη φυλάκισή μου στη Σηλυβρία, η γερμανική κυβέρνηση έθεσε βέτο στην πώληση του μαχητικού αεροσκάφους Eurofighter στην Τουρκία, το οποίο έχει μεγάλη ανάγκη η πολεμική μας αεροπορία και το περιμένουμε εδώ και πολύ καιρό. […] Η Τουρκία δεν είναι μόνο Ερντογάν, η Τουρκία είναι μεγαλύτερη από τον Ερντογάν».

Με τη φράση αυτή, ο Ιμάμογλου επιχειρεί να αποσυνδέσει την έννοια του κράτους από την προσωποκεντρική εξουσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καταδεικνύοντας πως οι αποφάσεις για εξοπλιστικά προγράμματα δεν πρέπει να βασίζονται σε προσωποποιημένες πολιτικές κόντρες.

Η θέση της Γερμανίας και το παρασκήνιο

Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, η γερμανική κυβέρνηση ανέστειλε την πώληση των Eurofighters στην Τουρκία ως αντίδραση στη φυλάκιση του Ιμάμογλου, θέλοντας έτσι να στείλει ένα σαφές πολιτικό μήνυμα στην Άγκυρα και να ασκήσει πίεση στο καθεστώς Ερντογάν.

Ωστόσο, η παρέμβαση του ίδιου του Ιμάμογλου ανατρέπει τα δεδομένα, καθώς καλεί τη Γερμανία να μην τιμωρήσει την Τουρκία συνολικά για τις πράξεις του ηγέτη της, αλλά να δει μακροπρόθεσμα το εθνικό συμφέρον και την ασφάλεια της χώρας.

Πολιτικό θάρρος ή στρατηγική κίνηση

Η τοποθέτηση του Ιμάμογλου ερμηνεύεται από αναλυτές είτε ως ένδειξη πολιτικού θάρρους και υπεροχής του συλλογικού συμφέροντος, είτε ως προσεκτική στρατηγική κίνηση για να ενισχύσει το προφίλ του ως υπεύθυνου πολιτικού ηγέτη που σκέφτεται εθνικά, ακόμα και από τη φυλακή.

Σε κάθε περίπτωση, το μήνυμα είναι σαφές: η εσωτερική αντιπολίτευση στην Τουρκία μπορεί να είναι ειλικρινώς φιλοπατριωτική, χωρίς να συγχωρεί τις αυθαιρεσίες του καθεστώτος. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να αγνοήσουν ούτε οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.