Στις 24 Απριλίου, κάθε χρόνο, η ανθρωπότητα καλείται να θυμηθεί ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα του 20ού αιώνα: τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Σαν σήμερα, το 1915, το οθωμανικό καθεστώς άρχισε τη συστηματική εξόντωση της αρμενικής διανόησης και ηγεσίας στην Κωνσταντινούπολη — ένα γεγονός που σηματοδοτεί την απαρχή μιας γενοκτονικής πολιτικής η οποία οδήγησε στον αφανισμό 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων.

Ωστόσο, το έγκλημα δεν περιορίστηκε εκεί. Οι ίδιοι μηχανισμοί που εξόντωσαν τον αρμενικό πληθυσμό εφαρμόστηκαν και εναντίον των Ποντίων, των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και των Ασσυρίων. Η Γενοκτονία των Χριστιανών της Ανατολής, όπως πλέον αναγνωρίζεται από σημαντικό αριθμό ιστορικών και κρατών, δεν ήταν ένα μεμονωμένο επεισόδιο βίας, αλλά μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου εθνικής και θρησκευτικής εκκαθάρισης.

Η Τουρκία, διάδοχος του οθωμανικού κράτους, συνεχίζει να αρνείται τη χρήση του όρου «Γενοκτονία» και να επιμένει σε μια ρητορική άρνησης. Η στάση αυτή, όμως, δεν είναι απλώς προσβολή στη μνήμη των θυμάτων — είναι μια διαρκής παραβίαση της αλήθειας και ένα εμπόδιο στη συμφιλίωση των λαών της περιοχής.

Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ποντίων και των Ασσυρίων είναι καθήκον ηθικό και ιστορικό. Δεν είναι πράξη εκδίκησης, αλλά πράξη δικαιοσύνης. Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σε όσους χάθηκαν άδικα, σε όσους ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, σε όσους προσπάθησαν να επιβιώσουν μέσα στην απόλυτη φρίκη.

Η διεθνής κοινότητα οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οι γενοκτονίες δεν ξεχνιούνται. Και δεν παραγράφονται. Οι λέξεις «ποτέ ξανά» έχουν νόημα μόνο όταν συνοδεύονται από την αναγνώριση και την αποδοχή της ιστορικής αλήθειας.

Σε αυτή τη μάχη της μνήμης, κάθε φωνή μετρά. Κι εμείς έχουμε χρέος να μιλήσουμε. Για να μη σιωπήσει ποτέ ξανά η Ιστορία.

ΠΗΓΗ: MILITAIRE