ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Χάρης Γεωργιάδης: «Δεν θα ήθελα να δω το ΑΚΕΛ να πανηγυρίζει» – Προειδοποιεί για άνοδο ακροδεξιάς
Ισχυρά πολιτικά μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις στέλνει ο τέως αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος και πρόεδρος του Ινστιτούτου «Γλαύκος Κληρίδης», Χάρης Γεωργιάδης.
Προειδοποιεί για την άνοδο της ακροδεξιάς, η οποία βρίσκει ζωτικό πολιτικό χώρο που αφήνει ακάλυπτο η κεντροδεξιά και με όπλο τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό κερδίζει συνεχώς έδαφος. Τονίζει την ανάγκη για έκφραση ξεκάθαρων πολιτικών θέσεων και υποδεικνύει ότι εάν δεν αφυπνιστεί άμεσα η κεντροδεξιά υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για την Δημοκρατία εξαιτίας της ενίσχυσης των ακραίων κομμάτων.
Ο Χάρη Γεωργιάδης τοποθετείται και για τις διεργασίες που έγιναν από πλευράς ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού σε σχέση με τις επερχόμενες εκλογές και σχολιάζει τις αντιδράσεις που υπάρχουν και την όλη περιρρέουσα για το κλίμα που επικρατεί στο κόμμα ως συνέχεια της ήττας στις προεδρικές εκλογές.
Δηλώνει πώς δεν θα ήθελε να δει ούτε το ΑΚΕΛ να πανηγυρίζει, αλλά ούτε και το ΕΛΑΜ και καλεί τον κόσμο του Δημοκρατικού Συναγερμού να σταθεί δίπλα στην παράταξη. Την ίδια ώρα όμως νουθετεί και την νέα ηγεσία για την ευθύνη της για έκφραση καθαρών και στοιβαρών πολιτικών θέσεων.
– Ένας χρόνος μετά τις προεδρικές εκλογές και δέκα μήνες διακυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη. Πώς βλέπετε να διαμορφώνετε το πολιτικό σκηνικό;
– Δεν νομίζω να έχει ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό. Σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα αντιμετωπίζουν δυσκολίες και παρουσιάζονται ευάλωτα, καθώς διανύουμε μια περίοδο ανασύνταξης και αναδιάταξης. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει βρει τον βηματισμό της. Και οι πολίτες από την πλευρά τους, είναι μάλλον αποστασιοποιημένοι και προβληματισμένοι. Το ζητούμενο για τα κόμματα είναι να προσδιορίσουν εκ νέου τον ρόλο τους. Και όταν λέω να προσδιορίσουν τον ρόλο τους, δεν εννοώ εάν ανήκουν στη συμπολίτευση ή την αντιπολίτευση. Αλλά εάν έχουν διακριτό πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα, εάν έχουν ένα αξιόπιστο πλαίσιο αρχών και πεποιθήσεων και εάν είναι σε θέση τελικά, να συνεχίζουν να εκφράζουν και να εκπροσωπούν μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας. Αυτό σίγουρα αναμένω και προσδοκώ από τη δική μου παράταξη.
– Με την απόσταση πλέον του χρόνου, τι θεωρείτε πήγε λάθος σε εκείνη την προεκλογική; Και γιατί οι πληγές παραμένουν ακόμα ανοικτές;
– Έγιναν σοβαρότατα λάθη. Οι εκλογές χάθηκαν πολύ πριν την εκλογική αναμέτρηση του Φλεβάρη. Δεν θέλω όμως να αναξέσω πληγές. Πρέπει να σταματήσουμε να περιστρεφόμαστε γύρω από εκείνα τα λάθη και να κοιτάξουμε μπροστά.
– Θα μπορέσει ο ΔΗΣΥ να αφήσει πίσω του εύκολα αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας; Υπάρχει μια περιρρέουσα για διάφορες υπόγειες παρεμβολές και τρικλοποδιές στην προσπάθεια της ηγεσίας. Εσείς πώς τα βλέπετε όλα αυτά;
– Μόνο και μόνο που τίθεται το ερώτημα, σημαίνει ότι υπάρχει ζήτημα. Και με λυπεί. Δεν πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά μας τα δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα παράπονα και πικρίες. Έχουμε υποχρέωση να σταθούμε όλοι με εντιμότητα και ειλικρίνεια δίπλα στην παράταξη, δίπλα στη νέα ηγεσία, δίπλα στον κόσμο μας. Και την ίδια ώρα, η νέα ηγεσία οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της και να ηγηθεί με τρόπο σοβαρό, στιβαρό και αξιόπιστο.
– Με αφορμή και τις διεργασίες για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εγείρεται από ορισμένους και θέμα για την στάση κάποιων συναγερμικών, στις προεδρικές εκλογές. Για παράδειγμα στην περίπτωση της Πάφου. Θεωρείτε ότι σωστά πράξατε τότε όταν εξετάσετε το θέμα; Πρέπει να γίνει ξανά συζήτηση; Ποια η άποψη σας για όλα αυτά;
– Το μεγάλο μας σφάλμα σε σχέση με αυτό το ζήτημα ήταν η ατολμία και η αναποφασιστικότητα. Κρατούσαμε το ζήτημα ανοικτό, χωρίς να παίρνουμε ξεκάθαρη θέση, είτε προς τη μια, είτε προς την άλλη κατεύθυνση. Άρα εάν με ρωτάτε εάν πρέπει να ανοίξει ξανά το ίδιο ζήτημα, δύο ολόκληρα χρόνια μετά την έγερση του και μετά που λήφθηκαν τελικά αποφάσεις τόσο από τον προηγούμενο πρόεδρο όσο και από τη νέα ηγεσία, θα σας έλεγα όχι. Επιτέλους ας κοιτάξουμε μπροστά και ας είμαστε πιο προσεκτικοί και συνετοί στο μέλλον.
– Δέχεται κριτική η Κυβέρνηση η ηγεσία της παράταξης για τις διεργασίες σε ο,τι αφορά τις εκλογές για την Τ.Α. Επικρίθηκε για το θέμα των δημοσκοπήσεων. Θα μπορούσε να γινόταν καλύτερη διαχείριση;
– Τις δημοσκοπήσεις δεν πρέπει να τις αγνοούμε, ούτε όμως πρέπει να υποκαθιστούν το ρόλο της πολιτικής ηγεσίας. Εν πάση περιπτώσει, μπροστά μας έχουμε τώρα τις διπλές εκλογές του Ιούνη. Είναι η ώρα της συστράτευσης και όχι της μεμψιμοιρίας και των παραπόνων. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Μάλιστα θεωρώ πως επείγει και το κλείσιμο του ψηφοδελτίου για τις Ευρωεκλογές.
– Συζητήθηκε πολύ η υποψηφιότητα Νίκου Τορναρίτη στη Λευκωσία. Η άποψη σας ποια είναι;
– Οι εκλογές είναι πολιτικές. Και οι επιλογές που έχουμε μπροστά μας στο Δήμο της Λευκωσίας επίσης είναι πολιτικές. Έχουμε από τη μια τον Νίκο Τορναρίτη που στηρίζεται από ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ και έχουμε από την άλλη τον υποψήφιο που στηρίζει το ΑΚΕΛ. Για λόγους εξόχως πολιτικούς, στηρίζω την υποψηφιότητα Τορναρίτη με όλες μου τις δυνάμεις.
– Απώλειες ποσοστών ή πρωτιάς για τον ΔΗΣΥ τι θα σημαίνει; Η δεν θεωρείτε ότι είναι πιθανό αυτό το σενάριο;
– Τα πράγματα είναι δύσκολα και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Σίγουρα δεν θα ήθελα να δω να πανηγυρίζει το ΑΚΕΛ που είναι ένα κόμμα που ποτέ δεν κατάφερε να εκσυγχρονιστεί και να αποβάλει τα δόγματα του παρελθόντος, ή το ΕΛΑΜ που προτάσσει τη δημαγωγία και τα συνθήματα. Δεν μπορούν αυτές οι δυνάμεις να οδηγήσουν την πατρίδα μας μπροστά. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι ο τόπος μας χρειάζεται ένα ισχυρό και συγκροτημένο Δημοκρατικό Συναγερμό.
– Τις πολιτικές τοποθετήσεις και θέσεις του ΔΗΣΥ πώς τις βλέπετε; Η ηγεσία του κόμματος δέχεται συχνά κριτική για έλλειψη πολιτικών θέσεων και έλλειψη πολιτικού προσανατολισμού;
– Δεν θα βιαστώ να κρίνω μια ηγεσία που ανέλαβε πριν από 10 μήνες. Η νέα ηγεσία χρειάζεται χρόνο και στήριξη. Αλλά την ίδια ώρα είναι πράγματι σημαντικό για την παράταξη μας να διαθέτει ένα καθαρό πλαίσιο πολιτικών θέσεων. Να τονίσουμε ξανά τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις μας. Να επανασυνδεθούμε πολιτικά με εκείνη τη μεγάλη και σημαντική μερίδα της κοινωνίας που πάντοτε εμπιστευόταν τον ΔΗΣΥ. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο με καθημερινές ανακοινώσεις για την επικαιρότητα. Πρέπει να γίνουν περισσότερα. Πρέπει να δώσουμε στους πολίτες καλούς λόγους για να συνεχίσουν να είναι κοντά στην παράταξη.
– Λέγεται συχνά ότι είμαστε στην εποχή των «απολιτίκ» πολιτικών και ηγετών της εικόνας. Συμφωνείτε με αυτή τη θέση;
– Τι να σας πω… ελπίζω πως όχι. Πάντως για μένα η πολιτική δεν είναι η εικόνα. Πολιτική είναι να βγαίνεις μπροστά στα δύσκολα. Να έχεις θέσεις για τα μεγάλα και τα σημαντικά. Να δίνεις πολιτικές μάχες για τις ιδέες και τα πιστεύω σου. Είναι η ετοιμότητα να στέκεσαι ακόμη και απέναντι στην κοινή γνώμη για να υπηρετήσεις το δημόσιο συμφέρον και το καλό του τόπου σου. Εξάλλου, η ασφάλεια, η πρόοδος και η προοπτική κάθε κοινωνίας και κάθε έθνους, δεν είναι με τις δημόσιες σχέσεις που διασφαλίζονται.
– Υπάρχουν ευθύνες στην Δεξιά για την άνοδο της ακροδεξιάς;
– Κατά κύριο λόγο ναι, είναι οι αστοχίες και οι αδυναμίες της κεντροδεξιάς και της δεξιάς που ανοίγουν τον δρόμο στην ακροδεξιά. Δυστυχώς στην Ευρώπη και αλλού, κόμματα της κεντροδεξιάς συχνά ξεχνούν την πολιτική και ιδεολογική τους πυξίδα. Ίσως ευθύνεται η ψευδής αντίληψη ότι οι ιδέες υποχωρούν, ίσως ευθύνεται αυτή η τάση προς την απολιτίκ προσέγγιση, αλλά αφήνεται ζωτικός πολιτικός χώρος τον οποίο σπεύδουν να καλύψουν τα άκρα, με εργαλείο τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Όμως όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, πρέπει να μας υπενθυμίσουν ότι τίποτα δεν είναι διασφαλισμένο και η μάχη των ιδεών ποτέ δεν τελειώνει.
Και η σύγχρονη ευρωπαϊκή κεντροδεξιά πρέπει να επανακτήσει το χαμένο έδαφος. Πρέπει να μιλήσουμε για την ελεύθερη οικονομία και την ατομική πρωτοβουλία και να αντιταχθούμε στην συνεχή επέκταση του κρατισμού σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Να μιλήσουμε για τον καλώς νοούμενο πατριωτισμό, για την άμυνα και την ασφάλεια, για την ανάγκη η Ευρώπη και η Δύση να σταθεί ενωμένη απέναντι σε αυταρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα. Να βγούμε μπροστά στο θέμα της ανεξέλεγκτης και παράνομης μετανάστευσης που απειλεί να διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό της Ευρώπης.
Να μιλήσουμε για την παιδεία, τη γνώση, την αριστεία και την επιστημονική πρόοδο. Να απορρίψουμε τις υπερβολές και τα παράλογα της woke κουλτούρας που έχει φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί την έννοια των φύλων και της οικογένειας και η οποία επιχειρεί να φιμώσει την ελευθερία στο όνομα της ελευθερίας. Εάν η κεντροδεξιά δεν ξυπνήσει από τον λήθαργο της και δεν αποβάλει τα δεσμά που η ίδια έχει επιβάλει στον εαυτό της, τότε φοβάμαι πως έρχονται δύσκολες μέρες για τη δημοκρατία.
– Αυτά ισχύουν και για την Κύπρο;
– Βεβαίως. Πολλές φορές έχω πει ότι άλλο είναι να εκφράζεις τη σύγχρονη κεντροδεξιά και άλλο να ρέπεις στην κεντροαριστερά. Εάν η κεντροδεξιά κινηθεί προς τα αριστερά, ή εάν παρασυρθεί σε μια απολιτίκ προσέγγιση, τότε θα αφήσει έδαφος για την ακροδεξιά. Γι΄ αυτό και θεωρώ αναγκαία μια καθαρή και τολμηρή κεντροδεξιά πολιτική πρόταση την οποία ο ΔΗΣΥ μπορεί και πρέπει να εκφράσει, με τρόπο μάλιστα που θα καλύπτει την κοινωνική πλειοψηφία. Γιατί είμαι πεπεισμένος ότι το πλειοψηφικό ρεύμα δεν έλκεται ούτε από την δογματική αριστερά, ούτε από τη δημαγωγική ακροδεξιά.
– Ανησυχείτε καθόλου για την οικονομία; Πώς βλέπετε την μέχρι τώρα οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης και ποιους θεωρείτε τους μεγαλύτερους κίνδυνους;
– Έχουν επιβεβαιωθεί οι εκτιμήσεις μας ότι δεν προκύπτει στο παρόν στάδιο ούτε δημοσιονομικός εκτροχιασμός, ούτε κίνδυνος ύφεσης. Η αναπτυξιακή δυναμική παραμένει ικανοποιητική και ο προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος. Την ίδια ώρα όμως, θεωρώ πως έχει επιβεβαιωθεί και η βασική μας μεσοπρόθεσμη ανησυχία που είναι η διόγκωση της δημόσιας υπηρεσίας. Οι μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο είναι βόμβα στα θεμέλια της οικονομία μας. Ειδικά εάν συνυπολογιστεί η επίπτωση της ΑΤΑ και των άλλων έμμεσων αυξήσεων.
Όταν έγκαιρα προειδοποιούσαμε για αυτό το ζήτημα, κάποιοι μας στόλιζαν με χαρακτηρισμούς ότι λαϊκίζουμε. Τώρα όλοι λένε ότι ανησυχούν. Με λίγα λόγια, είναι σημαντικό να διατηρηθούν τα δημοσιονομικά περιθώρια όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά και σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα επειδή η διεθνής αβεβαιότητα είναι μεγάλη και μπορεί να προκύψουν κίνδυνοι. Είναι επίσης σημαντικό να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και τα αναπτυξιακά έργα και να προσδιοριστούν περαιτέρω φορολογικά κίνητρα και ελαφρύνσεις που θα συνεχίσουν να δίνουν ώθηση στην αναπτυξιακή δραστηριότητα και τις επενδύσεις.
– Σε προσωπικό επίπεδο ισχύει η απόφαση σας να αποχωρήσετε από την πολιτική ή κάνετε δεύτερες σκέψεις;
– Η απόφαση μου ισχύει. Δεν θα διεκδικήσω ξανά βουλευτική έδρα ή οποιαδήποτε άλλη κομματική ή πολιτική θέση. Όμως πάντα θα είμαι κοντά στην παράταξη, πάντα θα με ενδιαφέρει η πολιτική και πάντα θα αγωνιώ για το μέλλον της πατρίδας μας.
– Τη στάση του κόμματος έναντι της Κυβέρνησης πώς την αξιολογείτε; Είναι για πολλούς ένας επικίνδυνος ακροβατισμός η στάση του ΔΗΣΥ απέναντι στην Κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη…
– Υπάρχει σίγουρα ένα ζήτημα. Πρώτη φορά αντιμετωπίζει ο ΔΗΣΥ ανάλογο σκηνικό. Να είναι το κόμμα στην αντιπολίτευση αλλά απέναντι να υπάρχει ένας κεντροδεξιός πρόεδρος, ο οποίος ηγείται μιας κεντροδεξιάς κυβέρνησης, η οποία σε σειρά ζητημάτων δηλώνει ότι συνεχίζει τις πολιτικές της δικής μας κυβέρνησης, δεχόμενη μάλιστα επί αυτού την κριτική του ΑΚΕΛ.
Προσεγγίζει με λίγα λόγια ο πρόεδρος και η κυβέρνηση το δικό μας πολιτικό πεδίο. Άρα τι πρέπει να πράξει ο ΔΗΣΥ; Να ξεκινήσει να πετροβολεί την κυβέρνηση από τους πρώτους μήνες για να αποδείξει τη διαφορετικότητα του; Αυτό θα ήταν σφάλμα. Να μετακινηθεί από τις θέσεις του από φόβο μην ταυτιστεί με την κυβέρνηση; Επίσης θα ήταν σφάλμα. Να μετατραπεί σε ουραγό της κυβέρνησης και να μην τολμά να εκφράσει διαφωνία; Αυτό και εάν είναι σφάλμα. Δική μου θέση είναι πως ο ΔΗΣΥ πρέπει με αξιοπιστία και πολιτική επάρκεια να διατηρήσει το πολιτικό του πεδίο. Να εκφράσει με αυτοπεποίθηση και καθαρότητα τις δικές του θέσεις. Και να μην φοβάται είτε την πολιτική συμπόρευση με την κυβέρνηση εκεί που αυτή προκύπτει, είτε την διαφοροποίηση και την ενάσκηση κριτικής εκεί που αυτή επιβάλλεται.
– Η Κυβέρνηση βρίσκεται συχνά στην μέγγενη της κριτικής. Υπάρχει η αίσθηση ότι επικρατεί μία απογοήτευση στην κοινωνία. Εσάς ποια είναι η άποψη σας; Τι βαθμό θα βάζετε στη διακυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη
– Τώρα αυτό ότι βρίσκεται στη μέγγενη της κριτικής η κυβέρνηση δεν το καταλαβαίνω. Τόσο σύντομα ξεχνάμε την απόλυτη και μηδενιστική κριτική που αντιμετώπιζε η δική μας κυβέρνηση; Σε σύγκριση με εκείνο το σκηνικό θεωρώ ότι η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη έχει απολαύσει μέχρι σήμερα μια παρατεταμένη περίοδο ανοχής. Όμως, χωρίς καν να έχει ανοίξει έστω και ένα μεγάλο κεφάλαιο, χωρίς να έχει λάβει ούτε μια δύσκολη ή μη-δημοφιλή απόφαση, η κυβέρνηση φαίνεται να δυσκολεύεται. Δίνει την εικόνα ότι περιορίζεται στην καθημερινή διαχείριση.
Στα θετικά καταγράφω τη γενική κατεύθυνση τόσο της εξωτερικής όσο και της οικονομικής πολιτικής. Η κυβέρνηση ευθέως τονίζει ότι ο προσανατολισμός της χώρας είναι δυτικός. Τα μηνύματα που λαμβάνω από Ευρώπη, Αμερική και Ισραήλ είναι θετικά και αυτό με ικανοποιεί, όπως επίσης με ικανοποιεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει φέρει ένα ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Όμως πέρασε ένας χρόνος και δεν έχω ακούσει μέχρι σήμερα ποια είναι τα 5-6 μεγάλα θέματα που θέλει να προωθήσει. Πολύ σωστά συνεχίζει να υλοποιεί κάποια σημαντικά κεφάλαια που είχε βάλει μπροστά η δική μας κυβέρνηση. Οι δικές της πρωτοβουλίες ποιες είναι;
Πηγή: Philenews
ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Θα σηκώσουμε όπλα για την Ευρώπη;
Γράφει η Μαρία Δεδούση
Στην παγκόσμια Ιστορία, που έχει γραφτεί κατά ένα μεγάλο μέρος της μέσα από πολέμους, συνήθως συνέβαινε το εξής: Οι λαοί, αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι εξίσου, αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον έμπλεοι «εθνικού φρονήματος» και ανθρώπινου δυναμικού· ανθρώπινα λεφούσια έπεφταν στις μάχες χωρίς να αμφισβητούν τη σκοπιμότητα. Αυτό που συνήθως δυσκολεύονταν να βρουν ήταν τα χρήματα για να αγοράσουν όπλα ή να στηρίξουν γενικώς τις πολεμικές τους προσπάθειες.
Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε μια παράδοξη κατάσταση, όπου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Λεφτά υπάρχουν (και αν δεν υπάρχουν, θα βρεθούν), όπλα μπορούμε να φτιάξουμε (και αν δεν φτιάξουμε, θα αγοράσουμε) και, τέλος πάντων, δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι λαοί της ηπείρου δεν φαίνονται διατεθειμένοι να την υπερασπιστούν.
Σε μεγάλο βαθμό αυτό συμβαίνει επειδή οι περισσότεροι δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος. Οι μεταπολεμικές γενιές, παρά την ιδεολογική αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου, μεγάλωσαν με την αντίληψη ότι «οι Ρώσοι είναι φίλοι μας» λόγω του κοινού αντιφασιστικού μετώπου του Β’ ΠΠ. Παράλληλα, η ψευδαίσθηση περί «Τέλους της Ιστορίας» παραμένει ζωντανή: βρίσκονται πλέον εν ζωή ελάχιστοι από τους ανθρώπους που έζησαν τον πόλεμο. Οι υπόλοιποι μεγαλώσαμε σε ειρήνη· μια ειρήνη που κρεμόταν διαρκώς από μια κλωστή μεν, ειρήνη παρ’ όλα αυτά, η οποία πιστέψαμε ότι θα κρατούσε για πάντα.
Ειδικά η περίπτωση της Ευρώπης είναι ιδιαίτερη: Αν και σε γενικές γραμμές η ιδεολογία που στέκεται απέναντι στους πολέμους είναι η διεθνιστική, σε εμάς το βασικό εμπόδιο στο να αντιληφθούμε την ανάγκη για κοινή άμυνα είναι ο εθνικισμός. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχει αποτύχει να δώσει στους λαούς που το αποτελούν μια κοινή ταυτότητα που να υπερβαίνει ή έστω να συνυπάρχει επί ίσοις όροις με την εθνική.
Δεν φταίνε απόλυτα οι λαοί γι’ αυτό. Από τη μια οι παλιοί ανταγωνισμοί ανάμεσα στα «μεγάλα» ευρωπαϊκά κράτη δεν έχουν προλάβει να απορροφηθούν από την κοινή πορεία και συνεχίζουν να κυριαρχούν στο ευρύτερο σκηνικό. Από την άλλη, συχνά το κοινό αυτό οικοδόμημα στράφηκε εναντίον των πιο αδύναμων μελών του, ή τουλάχιστον δεν τα υποστήριξε όπως θα όφειλε. Συνεπεία αυτού, συχνά οι λαοί της Ευρώπης αντιμετωπίζουν τις Βρυξέλες ως «εχθρό» και όχι ως το κοινό τους σπίτι. Και αυτό φέρνει στην εξουσία διάφορους λαϊκιστές και «ευρωσκεπτικιστές», οι οποίοι μένουν μεν στην Ευρώπη, την υποσκάπτουν δε σταθερά.
Η ανάγκη για ενιαία άμυνα μάς βρίσκει σε μια περίοδο που η μισή Ευρώπη προσπαθεί να πείσει την άλλη μισή ότι το συμφέρον μας είναι να παραμείνουμε μαζί. Κάτι που κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα αμφισβητούσε, όχι επειδή η Ευρώπη έχει δώσει απαντήσεις σε όλα μας τα προβλήματα ή επειδή μας διαχειρίζεται σωστά, αλλά επειδή όταν στο δάσος περιδιαβαίνει ο κακός λύκος δεν βγαίνεις μόνος από το σπίτι, ακόμη κι αν μέσα σε αυτό τσακώνεσαι με τα άλλα γουρουνάκια.
Υπάρχει πράγματι κακός λύκος στο παραμύθι ή είναι εφεύρημα; Η απάντηση ίσως έρχεται εμπειρικά: δεν είναι διόλου παράξενο ότι οι μόνοι λαοί που δείχνουν πρόθυμοι –αν όχι ανυπόμονοι– να κτίσουμε αυτήν την κοινή άμυνα είναι κάποιοι από εκείνους που συνορεύουν με τη Ρωσία· αυτοί ξέρουν πολύ καλά τι περιδιαβαίνει στο δάσος. Ορισμένοι από αυτούς δεν θέλουν να το ξαναδούν μπροστά τους και άλλοι προτιμούν να το κατευνάσουν· και οι δύο αντιδράσεις φανερώνουν φόβο.
Το μεγάλο ερώτημα, που ίσως παραμείνει αναπάντητο, είναι αν η Ευρώπη θα μπορούσε ποτέ να προχωρήσει σε πολιτική ολοκλήρωση. Δεν είναι απλό να απαντηθεί, διότι υπάρχουν πλεονεκτήματα αλλά και πολύ σοβαροί φόβοι και εμπόδια. Εν προκειμένω, ένα βασικό πλεονέκτημα θα ήταν η ταχύτερη λήψη αποφάσεων σε ζητήματα όπως η κοινή άμυνα. Και η καλλιέργεια μιας κοινής αντίληψης των λαών: εάν απειλείται μια ευρωπαϊκή χώρα, απειλείσαι και εσύ. Το οποίο ισχύει έτσι κι αλλιώς, απλώς αρνούμαστε να το εμπεδώσουμε.
Υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη –και στην Ελλάδα, φυσικά– άνθρωποι που πιστεύουν είτε ότι η Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν δεν αποτελεί απειλή και όλα αυτά είναι ένας «μύθος» για να μας βάλουν να πληρώσουμε τα εξοπλιστικά, είτε ότι καλώς μας απειλεί, διότι αν ο ρωσικός ιμπεριαλισμός νικήσει τον Δυτικό ιμπεριαλισμό θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Το γεγονός και μόνο ότι μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα αυτές τις απόψεις θα έπρεπε να τους βάζει σε σκέψεις: Στην «καλή Ρωσία» θα πήγαιναν διακοπές. Στον Αρκτικό Κύκλο.
Βέβαια, όλοι εμείς που τα κουβεντιάζουμε αυτά, σε όποιο ιδεολογικό στρατόπεδο και αν ανήκουμε, δεν θα πάμε να πολεμήσουμε. Θα πάνε τα παιδιά μας. Θα ήθελα να πάει το παιδί μου στο μέτωπο; Η απάντηση είναι, θεωρώ, προφανής. Πλην ελαχίστων, κανείς δεν θέλει οποιονδήποτε πόλεμο. Στον κόσμο που ζούμε, όμως, η αποτροπή κτίζεται με δύο τρόπους: την ισχυρή διπλωματία και την εξίσου ισχυρή άμυνα. Κανένας επιτιθέμενος δεν σταμάτησε ποτέ επειδή ο αμυνόμενος τού είπε «ο πόλεμος είναι κακό πράγμα, πάρε δυο-τρεις χώρες και έλα να πιούμε τσάι».
Η Ευρώπη δεν αρκεί να τα υπενθυμίζει όλα αυτά, όμως, ούτε να μας κουνάει το δάχτυλο για την επικείμενη απειλή. Χωρίς την έμπρακτη ενίσχυση της κοινής συνείδησης και κυρίως της αίσθησης κοινού συμφέροντος θα παραμείνουμε απλώς πλούσιοι, οπλισμένοι και αδύναμοι· θα φοβόμαστε τον κακό λύκο αλλά θα είμαστε κατακερματισμένοι και ανέτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε.
Πηγή: Protagon.gr
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Η φορολογική αβεβαιότητα απειλεί την οικονομία – Άμεση δράση ζητεί η Αννίτα
Η φορολογική αβεβαιότητα πρέπει να τερματιστεί, καθώς επηρεάζει αρνητικά την οικονομική δραστηριότητα, τόνισε η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αννίτα Δημητρίου, κατά την έναρξη της σύσκεψης του κόμματος για τη φορολογική μεταρρύθμιση.
Όπως ανέφερε, στη διάρκεια της σύσκεψης θα ολοκληρωθεί η λεπτομερής επεξεργασία των σχετικών νομοσχεδίων. «Αν και η κατάθεσή τους στη Βουλή καθυστέρησε, θεωρούμε ότι η φορολογική αβεβαιότητα πρέπει να τερματιστεί, γιατί επηρεάζει αρνητικά την οικονομική δραστηριότητα», επανέλαβε.
Η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ επισήμανε επίσης ότι το κόμμα αναγνωρίζει την ανάγκη ύπαρξης ενός δικαιότερου, πιο διαφανούς και σύγχρονου φορολογικού συστήματος, το οποίο να ανταποκρίνεται στις διεθνείς αλλαγές και να διορθώνει υπάρχουσες στρεβλώσεις και αδικίες.
«Στοχεύουμε να διορθώσουμε λάθη των νομοσχεδίων που έχουν προκαλέσει ανησυχίες και παράλληλα να ενισχύσουμε τη μεσαία τάξη, τις οικογένειες με παιδιά, τους φοιτητές αλλά και την επιχειρηματικότητα», σημείωσε.
Τέλος, υπογράμμισε ότι χωρίς υπερβολές και λαϊκισμούς, αλλά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, το κόμμα επιδιώκει να καταλήξει σε ένα πλαίσιο που θα διασφαλίζει τη δημοσιονομική σταθερότητα και θα ενισχύει την κοινωνική συνοχή.
ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Ειρήνη ή συμβιβασμός; Το παράδοξο για Ουκρανία και Ρωσία
Ο χρόνος μετρά αντίστροφα μετά το τελεσίγραφο που απηύθυνε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ προς τον Ουκρανό ομόλογό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ζητώντας άμεση αποδοχή του αμερικανικού σχεδίου για την ειρήνευση στην Ουκρανία.
Το σχέδιο των 28 σημείων παραβιάζει τις «κόκκινες γραμμές» του Κιέβου, με ορισμένους αναλυτές να υποστηρίζουν ότι στην ουσία πρόκειται για την «wish list» του Κρεμλίνου. Η πρόταση φαίνεται να παραχωρεί στη Ρωσία μεγάλα τμήματα του ουκρανικού εδάφους και περιορίζει τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, παρέχοντας ταυτόχρονα στην Ουκρανία εγγυήσεις ασφαλείας, αν και χωρίς παρουσία δυτικών στρατευμάτων.
Ο Ουκρανός πρόεδρος έχει προθεσμία μέχρι τις 27 Νοεμβρίου για να απαντήσει, αναγνωρίζοντας ο ίδιος την κρισιμότητα της κατάστασης και προειδοποιώντας χθες ότι η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην ιστορία της. Στο διάγγελμά του, ο Ζελένσκι αποκάλυψε το βασικό του δίλημμα, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας, οι οποίοι φαίνεται να δηλώνουν ότι η Ευρώπη δεν θα υποστηρίξει το προτεινόμενο ειρηνευτικό σχέδιο με την τρέχουσα μορφή του.
«Ο Ζελένσκι βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση: δεν μπορεί ούτε να αποδεχθεί το σχέδιο — δεδομένου ότι διακυβεύονται η αξιοπρέπεια και η κυριαρχία της χώρας — ούτε να το απορρίψει χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τη σχέση με την Ουάσινγκτον. Οι ΗΠΑ καθοδηγούν τη διαδικασία, η Ευρώπη αρνείται την ουσία, και η Ουκρανία βρίσκεται παγιδευμένη στη μέση», συνοψίζει ο Μπαλάζ Γιαράμπικ του R.Politik.
Σύμφωνα με τον αναλυτή, ο Ζελένσκι «τρέχει» αυτήν την περίοδο μια στρατηγική αναμονής, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο. Ωστόσο, το περιθώριο ελιγμών του μειώνεται εξαιτίας της στρατιωτικής πίεσης στο πεδίο, της πολιτικής αστάθειας στο εσωτερικό, της δημοσιονομικής εξάντλησης και των αντικρουόμενων μηνυμάτων ΗΠΑ–ΕΕ για την ειρήνη.
Ο αναλυτής εντοπίζει δύο κρίσιμα σημεία καμπής:
-
το νότιο μέτωπο, όπου η Ουκρανία δεν μπορεί να σταθεροποιήσει τη γραμμή
-
την απόφαση της ΕΕ που αναμένεται τον Δεκέμβριο για τα «παγωμένα» ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία θεωρούνται «το τελευταίο χαρτί της Ευρώπης».
«Εάν ο μηχανισμός καταρρεύσει, το Κίεβο χάνει την οικονομική του σανίδα σωτηρίας. Εάν εγκριθεί, η Ουκρανία κερδίζει χρόνο — μήνες όχι χρόνια», εκτιμά ο ίδιος.
Τα φωτεινά σημεία
Παρά το γεγονός ότι το αμερικανικό σχέδιο ικανοποιεί πολλά ρωσικά αιτήματα, αρκετοί αναλυτές εντοπίζουν θετικά στοιχεία, σημειώνοντας ότι πρόκειται για προσχέδιο και συνεπώς μπορεί να τροποποιηθεί.
«Το σχέδιο απαιτεί πολύ περισσότερη δουλειά και συνεπώς η κατάπαυση του πυρός θα καθυστερήσει. Μόλις οι δύο πλευρές εκφράσουν αντιρρήσεις και ζητήσουν τροποποιήσεις, θα υπάρξουν παρατεταμένες διαπραγματεύσεις, οδηγώντας σε επιπλέον καθυστερήσεις. Το πλεονέκτημα είναι ότι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επιτρέπει να εντοπιστούν οι παγίδες, χωρίς να παρέχει απαραίτητα τρόπους να ξεπεραστούν», σχολιάζει ο καθηγητής Λόρενς Φρίντμαν.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για το Κίεβο αφορά την παραχώρηση στη Ρωσία ολόκληρης της περιοχής του Ντονμπάς, την οποία το Κρεμλίνο δεν έχει καταλάβει πλήρως. Οι αναλυτές του Atlantic Council χαρακτηρίζουν την ιδέα «ανόητη», καθώς συνιστά «ανταμοιβή του επιτιθέμενου». Την ίδια στιγμή, η διατύπωση περί εγγυήσεων ασφαλείας κρίνεται «πιθανώς θετική», ενώ μια ισχυρή διμερής εγγύηση από τις ΗΠΑ «θα αποτρέψει μελλοντική ρωσική επιθετικότητα, αφού οι Ρώσοι φοβούνται τον αμερικανικό στρατό».
Όπως εξηγούν, η συμφωνία ακυρώνεται εάν η Ρωσία επιτεθεί ξανά στην Ουκρανία. Αναφέρουν επίσης ότι η εμπειρία από προηγούμενες κακές αρχικές προτάσεις των ΗΠΑ — όπως η συμφωνία για τα ορυκτά — μετατράπηκε τελικά σε λογική συμφωνία με πλεονέκτημα για τις σχέσεις ΗΠΑ–Ουκρανίας.
Στο ίδιο πλαίσιο, ο καθηγητής Μαρκ Γκαλεότι, ειδικός στη Ρωσία, υποστηρίζει ότι το κακογραμμένο και ελλιπές κείμενο του αμερικανικού σχεδίου δεν ισοδυναμεί με συνθηκολόγηση της Ουκρανίας. Αντιθέτως, οι προτάσεις Τραμπ μπορούν να λειτουργήσουν ως σημείο εκκίνησης.
Στα θετικά σημεία του σχεδίου περιλαμβάνονται:
-
Η αναγνώριση του de facto ελέγχου των κατεχόμενων εδαφών από τη Ρωσία, παρακάμπτοντας την ανάγκη για συνταγματικό δημοψήφισμα στην Ουκρανία ή επίσημη αποδοχή από την ΕΕ, χωρίς να αποκλείεται μελλοντική ειρηνική επανένωση.
-
Ο περιορισμός του ουκρανικού στρατού σε 600.000 στρατιώτες, αριθμός που δεν αφήνει την Ουκρανία ανυπεράσπιστη.
-
Η σταδιακή άρση κυρώσεων και η δυνατότητα αξιοποίησης 100 δισ. δολαρίων από τα παγωμένα ρωσικά κεφάλαια για ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.
-
Οι εγγυήσεις ασφαλείας και η προοπτική ένταξης στην ΕΕ, που παρέχει καλύτερες εγγυήσεις από το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με την Άννα Αρουτουνιάν.
Η ίδια αναλύτρια εκτιμά ότι ο Ζελένσκι πιθανότατα θα απορρίψει την αμερικανική πρόταση, καθώς το σκάνδαλο διαφθοράς στην Ουκρανία μειώνει την ικανότητά του να «πουλήσει» μια κακή συμφωνία στο κοινό.
Οι αναλυτές του Atlantic Council επισημαίνουν ότι η Ουκρανία βρίσκεται σε δύσκολη θέση, διότι η απόρριψη του σχεδίου μπορεί να προκαλέσει θυμό του Τραμπ και περαιτέρω απόσυρση υποστήριξης από τις ΗΠΑ. Στόχος του Κιέβου πρέπει να είναι να αποφευχθεί η καταστροφική έκβαση του σχεδίου και η ευθύνη για πιθανή αποτυχία. Εάν καταλήξουν σε συμφωνία, η κυβέρνηση Τραμπ θα πρέπει να υποβάλει το σχέδιο στη Γερουσία για επικύρωση, στέλνοντας μήνυμα ενότητας σε Ρεπουμπλικανούς και Δημοκρατικούς, εξασφαλίζοντας τις εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία.
Το παράδοξο για τη Ρωσία
Η Μόσχα εμφανίζεται σε αμηχανία. Ο Πρόεδρος Πούτιν δήλωσε την Παρασκευή ότι το σχέδιο των ΗΠΑ θα μπορούσε να θέσει τα θεμέλια για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, επιβεβαιώνοντας ότι η Μόσχα έλαβε αντίγραφο του σχεδίου.
«Πιστεύω ότι θα μπορούσε να θέσει τα θεμέλια για τελική ειρηνευτική συμφωνία», τόνισε. Ωστόσο, σύμφωνα με την αναλύτρια Τατάνια Στανόβαγια, το σχέδιο δεν ανταποκρίνεται στα όνειρα της Ρωσίας.
Η διατύπωση δείχνει παρανόηση του τρόπου με τον οποίο η Μόσχα διατυπώνει τις θέσεις της. Αν και περιλαμβάνει σημαντικές παραχωρήσεις προς τη Ρωσία, απαιτεί από τη Μόσχα να εγκαταλείψει προηγούμενους όρους, όπως τη ριζική μείωση των ουκρανικών δυνάμεων ή μέρη των αλλαγών στην πολιτική ζωή της χώρας.
«Η διατύπωση μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για τη Μόσχα, καθώς αντιστοιχεί σε αστήρικτες υποσχέσεις που απαιτούν δεσμεύσεις της Δύσης (ΝΑΤΟ). Δεν σημαίνει ότι ο Πούτιν θα απορρίψει το σχέδιο, αλλά θα επιμείνει σε σχολαστική επεξεργασία των διατυπώσεων και καταγραφή κάθε δέσμευσης», εξηγεί.
Έτσι δημιουργείται ένα παράδοξο για τη Ρωσία: παρά το γεγονός ότι έχει λάβει πολλά από αυτά που ήθελε, καλείται τώρα να διαχειριστεί ένα σχέδιο που μπορεί να θεωρήσει θεμελιωδώς αβάσιμο και αναξιόπιστο.
ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ .gr
-
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ3 weeks agoΤουφάν Δεν μπορείτε να μας κάνετε να αγαπήσουμε τον Ερντογάν!
-
Βουλευτικές Εκλογές 20261 month agoΜΕΓΑΛΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2026, ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ 2028 ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ
-
Off the Record2 weeks agoΧρήστο Στυλιανίδη, γιατί δεν μοιράζεσαι τις «αποκαλύψεις» σου με τον κυπριακό ελληνισμό;
-
#exAformis4 weeks ago8κομματική βουλή δείχνει η δημοσκόπηση
-
#exAformis4 weeks ago#exAformis | Εκ φύσεως Πολιτικός — με τον Μάριο Πουλλικκά, Δευτέρα 27/10 στις 7μμ
-
Βουλευτικές Εκλογές 20263 weeks agoΑναστασιάδης για Στυλιανίδη, Αννίτα και Χριστοδουλίδη: Τι αποκαλύπτει ενόψει εκλογών
-
Βουλευτικές Εκλογές 20264 weeks agoΔΗΚΟ – Αποστόλου: Οι όροι για κοινή πορεία στις εκλογές 2026
-
Άρθρα Χάρη Θεραπή4 weeks agoΗ ψευδαίσθηση Ερχιουρμάν: προοδευτικός λόγος ή καμουφλαρισμένος εθνικισμός;
-
#exAformis4 weeks agoΣύγκριση αποτελεσμάτων Ιουνίου – Οκτωβρίου 2025
-
ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ4 weeks agoΥπουργείο Άμυνας: Ανοιχτές οι αιτήσεις για Στρατιωτικές Ακαδημίες των ΗΠΑ

